Abstract
Harnâme, mizah ve hiciv edebiyatı açısından önemli
 bir eserdir. 15. yüzyılda yazılmasına rağmen eserin şöhreti günümüze kadar
 ulaşmıştır. Harnâme’nin beğenilmesinin en önemli sebeplerinden biri
 işlenilen konunun güncelliğini koruyabilmesidir. Hikâyenin başarısında şairin
 rolü de unutulmamalıdır. Eser hacim olarak diğer mesnevilere nazaran küçük
 olmasına rağmen klasik bir mesnevide bulunması gereken bölümleri ihtiva
 etmektedir. Alegorik bir eser olan Harnâme’nin
 “Münâsebet-i Hikâyet” başlıklı asıl hikâye bölümünde bir eşeğin başından geçen
 olaylar anlatılır. Sahibi tarafından zor işlerde çalıştırılan zayıf ve cılız
 bir eşek, kendisini semiz öküzlerle karşılaştırarak boynuz sevdasına tutulur.
 Mesnevide boynuz sahibi olmak isteyen bir eşeğin kulağından ve kuyruğundan
 olması hikâye edilir. Hikâye üzerinden hırslı olmanın zararları dile
 getirilirken insanın elindekilerin kıymetini bilmesi gerektiğine dair mesajlar
 verilir. Bu makalede, Harnâme
 yapı unsurları ve muhteva bakımından incelemeye tabi tutulmuştur. Mesnevi,
 modern roman ve hikâye inceleme tekniklerinden istifade edilerek incelenmiştir.
 Anlatı; olay örgüsü, tematik ve biçimsel yapı, zaman, mekân, şahıs kadrosu,
 bakış açısı ve anlatıcı, anlatım teknikleri, dil ve üslup başlıkları altında
 ele alınmıştır. Harnâme üzerinde inceleme yapılırken yapı unsurlarının
 ve muhtevasının eserin başarısına katkıları değerlendirilmiş ve tartışılmıştır.
Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
