Abstract
Przestępstwo wykonania zabiegu leczniczego bez zgody pacjenta (art. 192 k.k.) jest tematem często poruszanym w publicystyce naukowej od momentu jego wprowadzenia w 1997 r. Wynika to z faktu, że wszystkie znamiona tego czynu zabronionego są ujęte w sposób nieostry, co prowadzi do rozbieżności poglądów oraz nierozstrzygniętych sporów. Kluczową kwestią jest określenie kręgu podmiotów zdolnych do jego popełnienia. W doktrynie istnieją dwa główne stanowiska: o ogólnosprawczym lub indywidualnym charakterze przestępstwa. Autor wskazuje, że problem nie jest jednoznaczny, a analiza prowadzi do sprzecznych wniosków, jednak ostatecznie opowiada się za ogólnosprawczym charakterem. Wobec trudności interpretacyjnych proponuje się postulat de lege ferenda skierowany do ustawodawcy i Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego, aby rozwiązać problemy interpretacyjne.
Published Version
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have