The Spirituality of Otto of Bamberg

Abstract

Celem artykułu jest ukazanie duchowości Ottona z Bambergu. Cel ten został zrealizowany w czterech etapach, które odpowiadają poszczególnym częściom pracy. Najpierw ukazano podstawy duchowości Ottona z Bambergu, które stanowią akt stworzenia człowieka przez Boga na jego obraz i podobieństwo oraz jego odkupienie. Najpełniejszym aktem odpowiedzi na to Boże obdarowywanie może być ze strony człowieka tylko pokorne przyjęcie tego aktu. Najgłębszym jego wyrazem będzie pokorna służba wobec Boga i bliźnich. Ugruntowana w ten sposób duchowość może dopiero przyjąć różne formy wyrazu. W życiu Ottona z Bambergu formy te były rozmaite. Jedną z nich było jego bezgraniczne posłuszeństwo Kościołowi (z jednej strony wyrażane wiernością papieżowi, a z drugiej lojalnością wobec władzy świeckiej), innym zaś razem było jego gorliwe pełnienie posługi biskupiej i misyjnej, okazywanej chociażby w postaci regularnego głoszenia im Ewangelii czy wspierania ich w uposażeniu miejsc kultu oraz w niesieniu pomocy najbardziej potrzebującym, a jeszcze innym razem w poszanowaniu zwyczajów i kultury ludzi ewangelizowanych. Całość stosowania duchowości dopełnia używanie przez Ottona z Bambergu odpowiednich środków duchownych. Zaliczał do nich: modlitwę, ascezę i życie sakramentalne. Dzięki stosowaniu tych środków wzrastał duchowo i pogłębiał swoją więź z Chrystusem, stanowiąc dla następnych pokoleń wzór pogłębionej osobistej duchowości.