Abstract
W artykule badam formę narracyjną powieści Mapa Barbary Sadurskiej, sytuując jej problematykę w kontekście badań z zakresu postpamięci, studiów nad traumą i widmontologii. Na podstawie spostrzeżeń Dominicka LaCapry i Victorii Aarons dotyczących poetyki typowej dla utworów fikcjonalnych trzeciego pokolenia stawiam tezę o podwójnym charakterze opracowania autobiograficznego doświadczenia nieobecności za pośrednictwem narracyjnych trybów charakterystycznych dla fabulacyjnej prozy postmodernistycznej i postmemorialnej powieści generacyjnej. Sadurska podejmuje próbę opowiedzenia/oznaczenia nieobecnej historii, wykorzystując z jednej strony praktykę kodowania traumy typową dla pamięci protetycznej, z drugiej zaś odwołując się do motywu postmemorialnej blizny, traumatycznego punctum będącego śladem etnicznej przynależności i znamieniem rodzinnego dziedziczenia – formy jednocześnie materialnej i symbolicznie niedookreślonej, a zatem bliskiej paradoksom widmontologii.
Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callSimilar Papers
Disclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
