Abstract
U ovom članku se ispituje odnos logičkih i matematičkih elemenata u empirističkoj doktrini Džona Stjuarta Mila kako je ona izložena u njegovom Sistemu logike. U svom razumevanju logike kao nauke o ljudskom naučnom znanju zasnovanom na iskustvu, Mil je zamenio ideju opšteg pojma idejom partikularnog imena i njegove konotativne i denotativne definicije, te je proces induktivnog zaključivanja pretpostavio procesu deduktivnog zaključivanja time što je ovaj prvi postavio kao preduslov za ovaj drugi. Ovo uspostavljanje pojedinačnog kao osnove sveg znanja nužno povlači za sobom preispitivanje statusa matematičkog znanja. U Milovom sistemu, matematičke definicije samo su hipotetička imena, a matematički postulati generalizacije iz sveg iskustva. U tom pogledu, ne može biti reči o nekoj posebnoj matematičkoj metodi, a matematika se može zvati fundamentalnom samo utoliko što se bavi odnosima koji postoje među apsolutno svim stvarnim predmetima, a ne zato što su te pravilnosti izraz apriornih istina koje su nužno i univerzalno istinite.
Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
