Human Beings Reasonable and Moral: Lessons from the Civil Disobedience of Rosa Parks to Catholic Counselors and Psychotherapists

Abstract

W artykule skoncentrowano się na funkcji sądów moralnych oraz roli rzecznictwa w tworzeniu tożsamości katolickich księży, osób konsekrowanych i świeckich zaangażowanych w doradztwo i psychoterapię. Postać Rosy Parks (1913–2005) jest przedstawiona jako wzór myślenia i działania w zgodzie z ideałem społecznej sprawiedliwości i równości. Autor wychodzi od analizy tego, w jaki sposób akt nieposłuszeństwa wobec prawa segregacji rasowej w komunikacji miejskiej w Montgomery przyczynił się do ukształtowania się tożsamości Rosy Parks jako osoby rozumnej i moralnej. Jego zdaniem katoliccy doradcy i psychoterapeuci, idąc śladem Rosy Parks, powinni stać się rozumnymi i moralnymi podmiotami promującymi dobrostan własnych klientów. Deklaracja American Counselling Association (ACA) z 2014 r. uznaje za jedną z podstawowych wartości zawodowych doradców zaangażowanie na rzecz sprawiedliwości, co zdaniem autora powinno przełożyć się na rzecznictwo praw człowieka i godności klientów. W tym celu konieczna jest konfrontacja z niesprawiedliwymi, krzywdzącymi, nieefektywnymi i nieodpowiednimi praktykami i systemami społecznymi, które dehumanizują i uciskają klientów. Rzecznictwo wyraża się we wzmacnianiu podmiotowości i działaniach społecznych. Wzmacnianie podmiotowości oznacza, że doradcy i psychoterapeuci prowadzą klientów zarówno podczas sesji, jak i poza nimi tak, aby oni sami stali się rzecznikami swoich praw. Działania społeczne zaś zmierzają zaś do zmian politycznych i reform systemowych, co osiąga się poprzez udział w różnych aktywnościach, od inicjatyw ustawodawczych zaczynając, a na protestach kończąc. Następnie autor omawia zmiany w edukacji, badaniach i praktyce, które przyczynią się do integracji omawianego tu rzecznictwa w proces terapeutyczny osób wyznających wiarę chrześcijańską.