Diyabetik Retinopati Evresi ile Tiyol/Disülfid Homeostazı Arasındaki İlişki

Abstract

Amaç: Bu çalışmada tip 2 diyabetli hastalarda retinopati evresi ile tiyol/disülfid homeostazı arasındaki ilişki araştırıldı.
 Gereç ve Yöntemler: Grup 1, retinopatisi olmayan 100 diyabetik hasta; Grup 2, proliferatif olmayan diyabetik retinopatisi (NPDR) olan 115 hasta; ve Grup 3, proliferatif diyabetik retinopatisi (PDR) olan 72 hasta. Hastaların disülfit, doğal tiyol seviyeleri (NTLs) ve toplam tiyol seviyeleri (TTLs), disülfit/NT oranı (indeks 1), disülfit/TT oranı (indeks 2) ve NT/TT oranı (indeks 3) değerlendirildi. Hastalarda kardiyovasküler veya serebrovasküler hastalıklar, inflamatuar hastalıklar veya malignite tanısı varsa, lipid düşürücü ajanlar, vitaminler veya herhangi bir antioksidan dahil olmak üzere herhangi bir ilaç kullanıyorlarsa veya alkol alımı veya sigara içme öyküsü varsa hastalar çalışma dışı bırakıldı.
 Bulgular: Gruplar arasında yaş ve cinsiyet açısından anlamlı bir fark yoktu (sırasıyla p=0.098 ve p=0.16). Gruplar arasında disülfit düzeyleri açısından anlamlı bir fark gözlenmedi (p=0.22). NTL'ler ve TTL'ler Grup 1'de en düşük, Grup 3'te en yüksekti. NTL'ler ve TTL'lerde tüm gruplar arasında anlamlı farklılıklar bulundu (NTL'ler için sırasıyla p=0.01, p=0.001 ve p=0.001; TTL'ler için sırasıyla p=0.008, p=0.001 ve p=0.006). İndeks 1, 2 ve 3 değerleri Grup 1 ve 2 arasında anlamlı farklılık göstermezken (sırasıyla p=0.83, p=0.43 ve p=0.43), Grup 1 ve 3 ile Grup 2 ve 3 arasında anlamlı farklılıklar gözlenmiştir (her 3 indeks için de p=0.001)
 Sonuç: Gruplar arasında disülfit düzeyleri açısından fark bulunmazken, retinopati evresi arttıkça NTL ve TTL daha düşük bulundu.