Comparison of self-esteem in physically disabled people according to participating sports<p>Spor yapma durumlarına göre bedensel engelli bireylerin benlik saygısının karşılaştırılması

Abstract

The aim of the study was to compare of self-esteem in physically disabled adults between who particapated in sports or do not.In totally one-hundred and six physically disabled adults aged between 18 to 45 years who particapated in sports (n=62) and sedantary (n=54) participated in the study. Self-esteem of the participants were assessed using Rosenberg Self-Esteem Scale. The scale is consist a 10-item measure of global self-esteem. Maximal score of the scale is 30. Average age of participants who particapated in sports and do not sports were 27,00±8,19 and 31,76±8,06 years, respectively. 49 (42.2%) of the participants were female and 67 (57.8%) were male. 37(31.9%) of the participants were wheelchair users, 27(23.3%) were mobile with a walking aid and 52(48.8%) were mobile without a walking aid. The length of participating sports were 5,51±5,04 years in adults who participated in sports. 58 of the respondents (50.0%) disabled before birth, 19 (16.4%), disabled during birth, and 39 (33.6%) were disabled after birth. 36 (31.0%) of the participants were employed and 80 (69.0%) were not employed.Self-esteem level of physically disabled adults who particapated in sports were higher compared with physically disabled adults who sedantary physically disabled adults (p<0.05). The self-esteem of male participants was higher than that of women (p <0.05). However, there was no difference in self-esteem in terms of working status, disability reasons and mobility status (p> 0.05). Our results suggest that participation in sports activity improved self-esteem in physically disabled adults and the self-esteem of male participants was higher than that of women. Extended English abstract is in the end of Full Text PDF (TURKISH) file. ÖzetÇalışmamızın amacı spor yapan ve yapmayan bedensel engelli bireylerin benlik saygısı düzeyini karşılaştırmaktır. Çalışmamıza 62 spor yapan, 54 sedanter olmak üzere toplam 116 fiziksel engeli olan birey katıldı. Katılımcıların benlik saygısı Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği kullanılarak değerlendirildi. Ölçek genel benlik saygısını ölçen 10 maddeden oluşmaktadır. Ölçekten alınabilecek en yüksek puan 30’dur.Spor yapan ve yapmayan bedensel engelli bireylerin yaş ortalaması sırasıyla 27,00 ±8,19 ve 31,76±8,06 yıldır. Katılımcıların 49’u (%42,2) kadın, 67’si (%57,8) erkektir. Katılımcıların 37’si (%31.9) tekerlekli sandalye kullanıcısı, 27’si (%23.3) yürüme yardımcısı kullanmakta (mobilize) ve 52’si (%44.8) yürüme yardımcısı kullanmamaktadır. Spor yapan bedensel engellilerin spor yapma süreleri 5,51 ±5,04 yıldır.Katılımcıların 58’i(%50,0) doğum öncesi, 19’u (%16,4) doğum sırası ve 39’u (%33,6) doğum sonrası nedenlerle engellidir. Katılımcıların 36’sı (%31,0) işte çalışmakta, 80’i (%69,0) çalışmamaktadır.Spor yapan bedensel engellilerin benlik saygısı düzeyi sedanter katılımcılarla karşılaştırıldığında daha yüksektir (p<0.05). Erkek katılımcıların benlik saygısı kadınlara gore daha yüksektir (p<0.05). Ancak çalışma durumu, engel nedeni, mobilizasyon durumu açısından benlik saygısında farklılık yoktur (p>0.05).Çalışmamızın sonuçları spor aktivitesine katılımın bedensel engelli erişkinlerde benlik saygısını geliştirdiğini ve erkeklerin benlik saygısının kadınlara göre daha yüksek olduğunu düşündürmüştür.