Abstract
Bu makale iki kısımdan müteşekkil olup ilk kısımda İstanbul’a iaşe (beslenme) temini ile iaşe temini sırasında yaşanan sıkıntılar üzerinde durulmuştur. İkinci kısımda ise memnu meta (ihracı yasak mallar) konusu ele alınmıştır. Osmanlılar, ülke dâhilinde gereksinim duyulan ürünlerin temin edilmesi noktasında piyasayı çok sıkı bir biçimde takip etmişlerdir. Ayrıca temel tüketim maddelerinin kesintisiz bir biçimde karşılanması adına düzenli bir organizasyon tesis etmişlerdir. Bu organizasyon çerçevesinde, üretim bölgelerinin ihtiyaçları tam olarak karşılandıktan sonra ürünlerin kalan kısmı idari ve nüfus açısından ayrı bir konuma sahip olan İstanbul için ayırılmıştır. Ancak temel tüketim maddeleri başkente getirilirken zaman zaman bazı sorunlar yaşanmıştır. Bu sorunların arasında stokçuluk, karaborsacılık ve kaçak zahire ticareti başta gelmiştir. Devlet, memnu meta denilen ve yüksek kazanç peşinde koşan kimselerin stratejik açıdan önemli birtakım maddeleri yabancı tüccarlara kanunsuz bir şekilde satmalarını da yasaklamıştır. Yine devlet, teftişler icra edip bu yasaklara uymayan kimseleri şiddetle cezalandırmıştır. Makalede, özellikle 1587-1588 yıllarında Osmanlı Devleti’nin, İstanbul’a iaşe temin ederken ne gibi yollar izlediği ve hangi sorunlarla karşılaştığı ortaya konulmaya çalışılmıştır.
Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
