Abstract
بهمنظور بررسی اثر کاربرد همزمان نیتروژن و نهادههای اکولوژیک در سطوح مختلف آبیاری و تعیین عاملهای مؤثر بر کارآیی مصرف آب ذرت (Zea mays L.)، آزمایشی در سال زراعی 95- 1394 در دانشگاه فردوسی مشهد بهصورت کرتهای خرد شده در قالب طرح پایهی بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. سطوح آبیاری در دو سطح (50 و 100 درصد نیاز آبی) در کرتهای اصلی و تیمارهای تغذیهای در پنج سطح (1- نیتروژن خالص+سوپرجاذب رطوبت، 2- سوپرجاذب رطوبت+اسید هیومیک+اسید سالیسیلیک، 3- اسید هیومیک+اسید سالیسیلیک+نیتروژن خالص، 4- اسید هیومیک+اسید سالیسیلیک+نیتروژن خالص+سوپرجاذب رطوبت و 5- شاهد) در کرتهای فرعی قرار گرفتند. با توجه به نتایج تجزیهی عاملی، متغیرها به دو عامل تجزیه شدند. عامل اول 59 درصد از واریانس متغیرها را تبیین کرد. متغیرهای عملکرد دانه، عملکرد مادهی خشک، ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول و نیتروژن، فسفر و پیاچ خاک روی عامل اول و متغیرهای وزن دانه در بوته، شوری خاک و کارآیی مصرف آب روی عامل دوم بیشترین بار را داشتند. در عامل اول، متغیرهای مهمی نظیر نیتروژن، فسفر و پیاچ خاک قرار گرفتند، بنابراین میتوان این عامل را توصیفکنندهی شرایط خاک و عامل دوم که دارای بیشترین بار روی کارآیی مصرف آب بود، عامل کارآیی مصرف آب نامید.
Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
