Abstract
هدف پژوهش حاضر دفاعی از اصلگرائی اخلاقی معتدل در استدلال اخلاقی است. براساس این نوع اصل-گرائی -در یک استدلال اخلاقی- اگرچه کبرای استدلال را یک اصل اخلاقی تشکیل می‌دهد، اما همچنین موقعیت و وضعیتی که فعل در آن قرار دارد می‌تواند به عنوان مقدمه دیگر استدلال به‌شمار آید. برای روشن ساختن و دفاع از این اصلگرائی، لازم است رویکردهای رقیب از قبیل اصلگرائی راسی و خاص‌گرائی اخلاقی تحلیل و بررسی شوند تا بستر برای این نوع فراهم آید. در این پژوهش ابتدا گزارشی از اصلگرائی راسی و تعریف وی از اصلگرائی ارائه می‌شود. سپس نقدها و اعتراضات دنسی بر تعریف راس از اصلگرائی بیان می-شود و در ضمن آن، خاص‌گرائی دنسی مورد بررسی قرار می‌گیرد. در نهایت در عین نقد خاص‌گرائی دنسی، از اصلگرائی اخلاقی معتدل دفاع می‌شود. نتیجه مباحث فوق این خواهد بود که در یک استدلال اخلاقی باید همه جوانب – اعم از اصل و موقعیت و وضعیت – را مدنظر داشت و رویکردهای مطلق‌گرائی افراطی و اصلگرائی اخلاقی حداکثری موفق نیستند، زیرا دست‌کم نمی‌توانند مشکل تعارض اخلاقی را حل کنند.
Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callSimilar Papers
Disclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
