Abstract
«Ռուսաստանն ու ռուսերենը Նաբոկովի ամբողջ կյանքում չլքեցին նրան»: Ռուսաց լեզուն նրա՝ որպես գրողի ինքնության անբաժանելի մասն է։ Այնուամենայնիվ, շատերն ընդունում են, որ Նաբոկովը «մերժեց լեզվական դետերմինիզմի այն նախադրյալը, որ մեր լեզուն սահմանում է մեր աշխարհը» և պնդեց, որ «մենք մտածում ենք ցանկացած լեզվից դուրս»: Հարցազրույցներից մեկում Նաբոկովն այսպես է մեկնաբանել լեզվի թեման. «Ես ոչ մի լեզվով չեմ մտածում։ Ես պատկերներով եմ մտածում»: Այբուբենի յուրաքանչյուր տառ ունի որոշակի գույն և երանգ՝ այն բաղադրիչները, որոնք օգնում են պատկերներ ստեղծել մտքում: Այս երևույթը կրկնում է ֆրանսիական սիմվոլիզմի գաղափարները, մասնավորապես Շառլ Բոդլերի սինեստեզիայի պոետիկան։ Լեզվի և երևակայության այս կապը Նաբոկովի ստեղծագործության հիմնական հասկացությունն է, որն օգնում է մեզ վերագնահատել Նաբոկովի ստեղծած հերոսների կյանքի անհանգիստ պահերը՝ նախքան նրանց ճանապարհ ընկնելը, որտեղ նրանք պետք է հասնեն անցյալ՝ ներկան իմաստավորելու համար:
Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
