Rad istražuje mogućnost unapređenja kvaliteta života i prirodnog okruženja u procesu razvoja gradovaplaniranjem zelene infrastrukture na lokacijama napuštenih željezničkih koridora. Teoretsko istraživanjeobuhvata elaboraciju definicije, funkcije i podjele zelenih koridora sa naglašavanjem njihovih ekoloških,socio-ekonomskih i zdravstvenih beneficija kako za pojedinca tako i zajednicu, koje se prije svega odnosena podsticanje očuvanja kulturnog i prirodnog nasljeđa, promociju zdravog načina života i održivogekološkog turizma. Preispitani su osnovni aspekti razvojnih procesa gradova, a poseban akcenat je stavljenna urbanu matricu Trebinja. U posljednjoj etapi razvojnih tokova Trebinje je pod snažnim uticajemopštih društveno-političkih promjena koje su ga postavile u sasvim drugi kontekst prostorno-funkcionalnihrelacija u odnosu na okruženje. Uspostavljanjem snažnih državnih granica Bosne i Hercegovine iHrvatske je onemogućen istorijski kontinuitet razvoja grada oslonjen na saobraćaje, trgovačke i kulturneveze sa južnim zaleđem. Smanjene ekonomske aktivnosti i radikalna promjena privredne strukture grada,uzrok su napuštanja proizvodnih kapaciteta, a samim tim stvaranja značajnih prostornih resursa ibraunfild lokacija. Istraživanje je fokusirano na poligon nekadašnje željezničke stanice Trebinje. Ovajneaktivni željeznički koridor ukazuje na mogućnost transformacije u linearni park, sa ciljem postizanjaekoloških, socio-ekonomskih i zdravstvenih beneficija, jer vrijednost gradskog prostora zavisi odkvantitativnog, ali i kvalitativnog udjela pejzaža u fizičkoj strukturi grada. Dakle, rezultati teoretskogistraživanja ovog rada su aplicirani kroz diskurs o razvoju i dizajnu zelene infrastrukture na konkretnojstudiji slučaja.
Read full abstract