Learning Stories Research Articles

Instanarratives: Stories of foreign language learning on Instagram

In a networked society, social media has become central to individuals’ lives. It has enabled people to access information, interact with communities, share experiences, find entertainment, and learn. This paper explores an online community on Instagram where members connect by sharing narratives, stories, memories, and other accounts of foreign language learning. The research seeks to assess the ways an online community on Instagram can be a learning network. It also investigates the affordances perceived by the community members in their language learning histories (LLHs). The analysis revealed that the community matches the network principles proposed by Downes (2012): autonomy, diversity, openness, and interactivity. Also, LLHs reveal that, in their personal learning networks, narrators have perceived affordances to interact with foreign language speakers; explore multimodality; make connections between native and foreign language; interact with technologies and cultural artifacts; practise repetition; find personal connections with the foreign language; participate in fandoms; and pay attention to foreign language speakers. The stories shared in the learning network indicate that the actions upon affordances perceived in informal environments seem to have a positive impact on learners’ linguistic repertoires, identities, and emotions.

Hotdog as Metaphor: (Co)Developing Stories of Learning through Photo-Cued Interviewing

Background/Context Photos are a powerful tool for eliciting stories that may otherwise go untold in traditional interview formats. Photo-elicitation type methods vary widely in their ontological, epistemological, and teleological orientations, providing different tools for understanding participants’ experiences and interpretations of those experiences. Photo-cued interviewing (PCI) is an emerging approach that adds to the photo-elicitation method milieu, with a specific strength for understanding varied facets of learning. In this paper, I explore how PCI diverges from existing photo-elicitation type methods and how it can be a useful tool for educational researchers interested in understanding more about student learning, particularly in spaces like study abroad. Purpose/Objective/Research Question/Focus of Study Using a case study approach, this manuscript illuminates how PCI can help elicit and (co)develop stories of learning— specifically, narratives that illustrate the learning that resulted from students’ experiences in study abroad programs. Research Design This study draws from interviews and focus groups with 62 secondary and postsecondary students who participated in a variety of study abroad programs. I perform an inductive qualitative analysis to understand how the PCI method helped to (co)develop stories that illustrated what and how students learned during their study abroad programs. Findings/Results PCI helped to (co)develop stories of learning in a number of ways, including: 1) facilitating students’ initial reflections, 2) revealing impact beyond the experience, 3) merging stories of learning to create new narratives and understandings, 4) adding nuance to preliminary stories, and 5) allowing for more focused storytelling. Conclusions/Recommendations I offer PCI as a photo-elicitation method useful for prompting student reflection and learning, understanding how meaning is made from experiences, and reflexively participating in the interview process as a researcher. I also call for greater use of the PCI method in educational research in order to explicate its uses and boundaries.

Worlding with Oysters

“Worlding with Oysters” is presented through text, story, song, poetics and image. It explores the opportunities that connecting with nature offers to communities of practice. It asks the collectively conscious to imagine a time oysters spawn in pristine waters and when the smoke of old campfires is remembered as an essential element of the conceptualisation of caring for Sea Country. The poetic essay is hope-filled and hopeful and imagines futures embedded in old ways where rivers and oceans are regarded as essential spaces, rich with metaphor, abundant in story and deep in learning.

Learning Stories as an Assessment: A Case Study Exploring Its Local Application in China

Learning stories have been adopted as a form of assessment in early childhood education worldwide to assess children’s learning processes, learning dispositions, and well-being. However, a paucity of research has been done which examines the applicability of learning stories in China. This case study investigated how learning stories are used by in-service teachers who have had years of teaching experience in classrooms in a local Chinese context. Through analysing 43 learning stories in a kindergarten in Xiamen city, Fujian province, China, this study found that while Chinese teachers try to imitate the concept and form of learning stories from New Zealand, teacher-centered, negative, and non-targeted evaluations frequently appear in the teachers’ writing. This is opposite from the advocated practices of learning stories. Chinese teachers tend to pay more attention to the general development of the whole class, rather than individual students, as a consequence of a high teacher-to-children ratio in a traditional Chinese classroom and the educational policy in China. In addition, most learning stories produced by teachers seem to lack accessibility to both parents and children. Recommendations are provided which require a more localised, as well as contextualised, application of learning stories in Chinese context, and an improvement in the quality of learning stories noted down by kindergarten teachers.

Stories of Learning: A Case Study of Norwegian Plumbers and Apprentices in TVET at the Construction Site and in a Training Agency

Context: Through a dual model, based on 2 years of education in upper secondary school followed by two and a half year of apprenticeship training, Norwegian plumbing education has become an integrated part of the Technical Vocational Education and Training (TVET). Competence and skills are described in national plumbing curriculum. However, there is little information on how learning and training, interaction and relations between craftsmen and apprentices take place and develops at the workplace. The objective of this article is to identify significant learning processes by studying apprentices in a training agency and in communities of plumbers at the building site. Approach: The study has an ethnographic approach, based on a combination of fieldwork and interviews with apprentices, plumbers and a vocational teacher. During one year of fieldwork I followed a group of plumbing apprentices in a training agency, and in their plumbing companies at different construction sites. As a former plumber and vocational teacher, I was able to participate as a plumber and researcher and thus I had a unique position to work along with the apprentices and plumbers. This enabled me to observe interaction, learning and training in their communities of practices as an insider.Findings: The study showed that the process of learning practical skills, a professional language and a technical rationale was time consuming, challenging and sometimes tiering. In return the apprentices discovered proficiency, gained confidence and were considered as participants in the community of plumbers. A central finding is the great value of working in a community of plumbers at the building site, combined by studying sanitary and heating technology at the training agency. Among peers at the training agency, the apprentices were challenged to build and explore complex pipe laying, and to discuss technical regulations and rationale with each other and the vocational teacher. Conclusion: Craftsmen, like plumbers, consecutively handle a variety of technical work tasks and situations. Inside practice, the plumbers are close to materials and systems on construction site, where pipes, cableways and building structures looks different from the plan and the progress on paper. As experts, the plumbers often solve problems more functional and cost effective than suggested in the blueprint. The study shows how apprentices and plumbers develop skills, tacit knowledge and professionality through involvement with relevant things and situations, and by sharing experiences and technical expertise in communities of peers and plumbers.

IMAGINED COMMUNITY, IMAGINED IDENTITY, AND INVESTMENT IN LANGUAGE LEARNING: AN AUTOETHNOGRAPICAL ACCOUNT

Language learning, viewed through post-structuralist prism, is not the practice of the individual per se but a social practice characterized by the multiple and changing learner identity in direct contact with inequitable power relations (Norton, 2013). Not always does it deal with the immediate identity of the learner in the real-time setting, but also identities defined through “the power of the imagination” in “not immediately accessible and tangible” communities (Norton, 2013, p.8). It is this set of imagined identities that governs the learner’s investment in meaningful learning practices, which in turn provides him/her with a wide range of capital. With this departure point in mind, in this autoethnography-based study, I told my own story of language learning and arrived at two findings. One, my identities as a language student, a language teacher, and a language teacher-researcher formed primarily with social factors, especially my imagination of social power gains. And two, my investments in language learning were regulated by these imagined identities and done so in ways that investment was prioritized over the identity related to higher social status and that where my identity was not invested, I took the initiative to invest to realize it.

Exploring stories of learning and professional development: interactions between GP personal tutors and medical students

ABSTRACT Background: The demanding environment at medical school results in some students being prone to a high risk of mental health issues. GMC recommendations include positioning personal tutors for pastoral support and to act as academic role models. Tutors who are clinicians, such as GPs, could help students develop their academic and professional narratives. Our study explores interactions between GP tutors and students and evaluates how personal tutoring can support the ways in which students respond to the medical school culture and its demands. Method: Six pairs of GP tutors and medical students had three personal tutor meetings over 9 months. Twelve meetings were recorded. A dialogical narrative analytical approach was used to assess how students’ problems and reflective processes were negotiated with tutors. Three themes were formed to consolidate findings. Results: Tutors’ affirmations helped students develop an alternative narrative to perfectionism focusing on ‘doing well’ and self-care. Reflection on students’ perceptions of a medical career were prompted by tutors who encouraged students to keep an open-minded and enthusiastic outlook. Active participation from students sometimes required tutors to relinquish hierarchical power and share personal experiences. Conclusion: GP tutors can help reframe student narratives of perfectionism and professionalism by expressing their vulnerabilities and working collaboratively. With clear guidance, there is potential for personal tutors working as GPs, to benefit students in the long run both academically and professionally. However, this should go hand in hand with a transformation of medical school culture to prevent sole focus on building student resilience.

Nurses Learning Our Way, From the Land, With the People

The story of land-based immersion learning for nursing students in remote First Nations communities is told through the stories of ten authors. We represent a collaboration between First Nations Knowledge Keepers, nursing students, and nursing faculty. Our inquiry draws on Indigenous knowledge paradigms and research methodologies. Currently in the preliminary stages of gathering our findings, we are learning how transformation happens through culturally safe relationships and ethical learning spaces. We are learning that inquiry requires commitment, authenticity, and a respect for differences. Most importantly, we are learning that nurses need to uncover ingrained and colonized assumptions in order to imagine new possibilities for learning and inquiring with Indigenous people and communities.

“Can We Have More Hand-Drums?” Preschool Children’s Musical Play in a Program Exploring Diverse Languages

This paper explores the role of play in a research project that documented and elucidated responses to a culturally diverse music program of five preschool-aged children in a child-care centre in Melbourne, Australia. The study was conducted over a period of nine weeks. The music program was conducted playfully, concentrating not only on the musical features and premeditated pedagogical devices, but on children’s contribution to the content and arrangements of the music sessions. The methodology employed in the study was conceptually rooted in the socio-cultural framework. The researcher took into consideration that learning is purported in a social environment and changes in character within a variety of social contexts. The social aspects of play were well-captured in the large number of Learning Stories that were written about and with the children. The Learning Story method of gathering, analysing and planning from data was employed as this socio-cultural approach encompassed contextual factors and celebrated children’s active role in the process of learning within and beyond the music program. The analysis of Learning Stories revealed that children’s learning is more profound when there are opportunities for play, on their own terms; this consideration is strongly recommended for future research projects.

Why stories matter: Exploring learner engagement and metacognition through narratives of the L2 learning experience

In this study, we set out to investigate how autobiographical narratives of learners’ L2 learning experience are linked to aspects of language learning cognition and behavior. We conducted a Language Learning Story Interview with 41 college learners of foreign languages (Arabic, Mandarin, Spanish). This interview protocol was designed to elicit self-defining scenes from students’ language learning experience. Participants then self-reported detailed aspects of their L2 learning engagement and metacognitive capacity—two state-level characteristic adaptations. Using both frequentist and Bayesian analyses for added transparency, we examined the associations across these types of data in order to explore connections between these two levels of language learner psychology. Our analyses provide initial evidence that the emotional, motivational, and cognitive aspects of learners’ episodic narratives are associated with important characteristic adaptations to the learning environment. These data also suggest that a narrative mode of inquiry which places a premium on the interpretive value of individual meaning can complement more conventional designs for language learner cognition and engagement.

Rafrænar námssöguskráningar í leikskóla

Í þessari grein er fjallað um samstarfsrannsókn sem fram fór í einum leikskóla á höfuðborgarsvæðinu. Þátttakendur í leikskólanum voru fimm ásamt meistaranema og kennara frá Menntavísindaviði Háskóla Íslands. Rannsóknin er hluti af samstarfsverkefni RannUng (Rannsóknarstofu í menntunarfræðum ungra barna) og fimm leikskóla víðs vegar um höfuðborgarsvæðið. Rannsóknin bar vinnuheitið Mat á námi og vellíðan barna en samkvæmt Aðalnámskrá leikskóla (Mennta- og menningarmálaráðuneytið, 2012) ber starfsfólki leikskóla að meta nám og vellíðan barna og var markmiðið með rannsókninni að þróa matsaðferðir í leikskólastarfi í þeim tilgangi. Þátttakendur hvers leikskóla höfðu frjálsar hendur varðandi val á áherslum og aðferðum. Í öllum leikskólunum var unnið með námssöguskráningar en þátttakendur í umræddum leikskóla völdu þá leið að þróa mat á námi og vellíðan barna með rafrænum námssöguskráningum. Fyrir valinu varð forritið Book Creator þar sem þátttakendur þekktu það og höfðu unnið með það í spjaldtölvum. Leikskólinn er heilsuleikskóli og er skráning í Heilsubók barnsins helsta matsaðferð hans. Þátttakendur völdu að kanna hvort rafræn námssöguskráning myndi henta vel með Heilsubók barnsins og styðja við skráningar í hana. Gagnaöflun fór fram með viðtölum bæði við upphaf og lok rannsóknarinnar, skráningu í rannsóknardagbók, vettvangsathugunum og fundargerðum ásamt rafrænum námssöguskráningum. Niðurstöður benda til þess að þátttakendur í leikskólanum hafi öðlast aukna færni í rafrænum námssöguskráningum. Þó nokkrar hindranir urðu á vegi þátttakenda en tæknileg atriði og tímaskortur léku þar stórt hlutverk. Leikskólastjórinn benti á að námssöguskráningarnar væru viðbót við það sem fyrir væri og að hann sæi ekki fram á, miðað við tímaskort og fáa undirbúningstíma leikskólakennara, að námssöguskráningarnar myndu festa sig í sessi. Hann sagðist þó vera viss um að eitthvað af starfsfólkinu myndi halda áfram að skrá rafrænar námssögur en var ekki viss um hversu markvisst það yrði. Aðrir þátttakendur lýstu yfir áhuga á að halda áfram skráningu á rafrænum námssögum eftir að verkefninu lyki og þá sérstaklega til að nota í foreldraviðtölum. Því er ekki hægt að tala um að innleiðing hafi átt sér stað nema að fremur afmörkuðu leyti.

Þróun námssöguskráninga – þátttaka foreldra og barna

Mat á námi barna, sem á sér stað í leik þeirra og athöfnum, er mikilvægt fyrir leikskólakennara, annað starfsfólk, foreldra og börnin sjálf til að auka þekkingu og skilning á þroska þeirra, námi þeirra og líðan. Í Aðalnámskrá leikskóla frá 2011 er lögð áhersla á að námsmat eigi að vera reglubundinn þáttur í skólastarfi og er leikskólum ætlað að þróa fjölbreyttar aðferðir við að meta nám og vellíðan barna. Rannsóknin, sem hér er fjallað um, var samstarfsrannsókn (e. collaborative action research) og fór fram í einum leikskóla á höfuðborgarsvæðinu. Hún var hluti af samstarfsverkefni RannUng og fimm leikskóla víðs vegar um höfuðborgarsvæðið. Rannsóknin bar vinnuheitið Mat á námi og vellíðan barna. Markmið verkefnisins var að styðja þátttakendur í að þróa aðferðir til að meta nám og vellíðan barna í leikskóla. Í leikskólanum sem þessi rannsókn sneri að var valið að þróa og bæta vinnu með námssögur sem matsaðferð. Þátttakendur voru starfsmenn einnar deildar í þriggja deilda leikskóla á höfuðborgarsvæðinu ásamt leikskólastjóranum. Börnin á deildinni voru nítján á aldrinum 2ja-3ja ára. Á deildinni störfuðu tveir leikskólakennarar og tveir leiðbeinendur en auk þeirra tóku þátt í rannsókninni sérfræðingur frá Menntavísindasviði Háskóla Íslands ásamt meistaranema, sem var tengiliður hópsins og sá um að safna, skrá og halda utan um gögnin sem aflað var. Gögnum var safnað með viðtölum við þátttakendur í leikskólanum við upphaf og lok verkefnisins, með skráningu á fundum, dagbókaskrifum, vettvangsathugunum, ljósmyndum og skráðum heimildum eins og skólanámskrá og ferilmöppum. Niðurstöður sýna að þátttakendur hafi þróað og eflt færni sína í skráningu námssagna. Með námssögunum tókst þeim að vekja áhuga foreldra á því sem börnin fengust við í leikskólanum og fengu jafnframt upplýsingar um reynslu barnanna utan leikskólans þar sem foreldrar tóku einnig þátt í skráningum. Börnin fengu tækifæri í leikskólanum til að skoða og tjá sig um námssögur sem starfsmenn og foreldrar höfðu skráð. Þrátt fyrir að þátttakendur hafi talið námssögur góðar til að draga fram styrkleika barnanna þá töldu þeir þurfa annars konar skráningar til að ná utan um og fylgjast með þroskaþáttum barna.

„Það var eitthvað meira þarna“: Mat á námi með áherslu á vellíðan barna

Mat á námi og vellíðan barna er hluti af starfi leikskóla samkvæmt Aðalnámskrá leikskóla 2011. Hér verður greint frá rannsókn sem gerð var með sex starfsmönnum eins leikskóla á Íslandi og er hluti af samstarfsrannsókn (e. collaborative action research) sem unnin var í samstarfi RannUng (Rannsóknarstofu í menntunarfræði ungra barna) og fimm leikskóla á Stór-Reykjavíkursvæðinu. Í upphafi auglýsti RannUng eftir þátttakendum sem hefðu hug á að vinna að þróun mats í leikskólum. Í þeim leikskóla sem hér er fjallað um voru þátttakendur aðstoðarleikskólastjóri ásamt tveimur leikskólakennurum og þremur leiðbeinendum á einni leikskóladeild með 24 börnum sem flest voru þriggja ára í upphafi vetrar. Rannsóknin stóð yfir frá september 2016 til maí 2017. Markmið rannsóknarinnar var að starfsfólk ígrundaði eigin starfshætti og þróaði aðferðir við mat á námi og vellíðan barna. Rannsóknargögn byggja á viðtölum og athugunum sem greind voru í þeim tilgangi að sýna ferli framkvæmdarinnar og stöðu þess mats sem fram fór á deildinni. Niðurstöður benda til þess að mat á námi og vellíðan barnanna hafi í upphafi vetrar fyrst og fremst farið fram í samræðum starfsfólks, sem taldi að skráning væri ekki næg í leikskólastarfinu. Það sem metið var í upphafi vetrar tengdist hljóðvitund, málþroska, félagshæfni, hegðun og almennum þroska. Mat þetta fór fram fyrir foreldraviðtöl og í sérstökum tilvikum. Hugmyndir starfsfólks um mat á námi og líðan breyttust yfir veturinn. Starfsfólk fór að fylgjast betur með líðan barna í stað hegðunar þeirra. Þróaðar voru námssögur og var staða barnanna og geta greind og ígrunduð út frá námssögunum. Skráning námssagna reyndist falla vel að því mati sem þegar var framkvæmt á deildinni. Fagvitund leikskólakennaranna skerptist í ferlinu og þeim fannst þeir geta virkjað það sem þeir höfðu áður lært og reynt um börn, áhuga þeirra og líðan. Leiðbeinendurnir töldu sig hafa lært mikið af þátttöku í rannsókninni og þróað faglegri starfshætti, ásamt því að ígrundun um börnin og athafnir þeirra varð þeim tamari. Þátttakendur juku vitund sína um líðan barna og stöðu þeirra innan barnahópsins. Þeir tóku betur eftir börnum sem voru utanveltu í barnahópnum. Samstarfsrannsóknin jók fagvitund jafnt leikskólakennara sem leiðbeinenda, þó kom fram í viðtölum að lærdómur þeirra síðarnefndu virtist enn meiri. Þátttakan í rannsókninni dró athygli þeirra að börnunum, námi þeirra og líðan og gerði þeim kleift að mæta börnunum með því að lesa í tjáningu þeirra. Með þessu móti veittu námssöguskráningarnar þeim nýja innsýn í heim barnanna.

Mat á námi og vellíðan barna: Lærdómur af samstarfsrannsókn í fimm leikskólum

Grein þessi fjallar um samstarfsrannsókn (e. collaborative action research) sem unnin var í samstarfi RannUng (Rannsóknarstofu í menntunarfræði ungra barna) og fimm leikskóla í sveitarfélögum á höfuðborgarsvæðinu. Markmið þessarar samstarfsrannsóknar var að þróa leiðir til að meta nám og vellíðan barna í þátttökuleikskólunum, í samræmi við áherslur í Aðalnámskrá leikskóla 2011. Tilgangurinn var að leikskólakennarar og leiðbeinendur í leikskólunum þróuðu matsaðferðir sem jafnframt endurspegluðu þau viðhorf til náms sem byggt er á í leikskólastarfinu. Rannsóknin var skipulögð með samstarfsrannsóknarsniði, þar sem þátttakendur í hverjum leikskóla völdu og mótuðu matsaðferðir út frá meginmarkmiðum leikskólastarfsins í samstarfi við háskólakennara og meistaranema frá Menntavísindasviði Háskóla Íslands sem studdu við ferlið og héldu utan um rannsóknir og kynningu á verkefninu. Niðurstöður leiddu í ljós að misræmi var á viðhorfum þátttakenda til náms og þeirra matsaðferða sem stuðst var við í leikskólunum. Megináhersla í leikskólastarfinu var á félagsfærni, vellíðan og sköpun barna en við mat á námi hafði verið lögð áhersla á að meta þroskaþætti svo sem varðandi málþroska og hljóðkerfisvitund. Í ljósi þess að aðstæður í leikskólunum voru misjafnar og þær leiðir sem þátttakendur völdu til að ná markmiðum í hverjum leikskóla voru ólíkar má segja að lærdómur í hverjum leikskóla beri þess merki. Í öllum leikskólunum mátti greina viðhorfsbreytingu hjá leikskólakennurum en sérstaklega hjá leiðbeinendum. Breytingin birtist í að með því að skrá það sem fram fór beindu leikskólakennarar og leiðbeinendur athygli sinni meira að áhuga barnanna og sjónarmið þeirra urðu sýnilegri í leikskólastarfinu. Þróun skráninga sem nýta mátti í mati á námi og vellíðan barna komst vel á veg í nokkrum leikskólanna. Mikilvægur þáttur námssöguskráninga felst í ígrundun, en þann þátt hefðu flestir þátttakendur í þessari rannsókn mátt þróa betur. Tveir leikskólanna nýttu stafræna tækni meira en aðrir og þátttakendur í þeim leikskólum létu vel af því. Ekki virtist þó sem tæknin veitti meira svigrúm til ígrundunar. Skráningarnar voru gjarnan, en þó mismikið, nýttar til breytinga með það að markmiði að styðja betur við áhuga, nám og styrkleika barna, en þær reyndust sjaldan nýttar til ígrundunar með börnunum.

„Gagnlegast að sjá þessa hluti sem maður sér ekki venjulega“: Starfendarannsókn um mat á námi og vellíðan leikskólabarna af erlendum uppruna

Þessi grein fjallar um starfendarannsókn sem framkvæmd var á einni deild í leikskóla á höfuðborgarsvæðinu veturinn 2017?2018. Alls tóku sjö starfsmenn þátt í þessum hluta rannsóknarinnar sem er hluti af stærri rannsóknarverkefni á vegum RannUng sem ber heitið Mat á námi og vellíðan barna og eru þátttökuskólarnir fimm talsins. Markmið rannsóknarverkefnisins í heild var að þróa leiðir til þess að meta nám og vellíðan barna í hverjum leikskóla fyrir sig. Þátttakendur, í þeim leikskóla sem hér er fjallað um, völdu að nýta námssöguskráningar og ákváðu að skoða sérstaklega nám og vellíðan barna af erlendum uppruna. Áhersla var lögð á að fylgjast með og skrá breytingaferlið sem átti sér stað.Niðurstöðurnar benda til þess að námssöguskráningar geti nýst vel til þess að meta nám og vellíðan barna í leikskólum þar sem er fjölbreyttur barnahópur. Með námssöguskráningum lærði starfsfólk deildarinnar að lesa betur í margs konar tjáningu barna af erlendum uppruna sem gerði þeim kleift að hlusta betur eftir sjónarmiðum þessa barnahóps. Jafnframt sýna niðurstöðurnar að miklar hugarfarsbreytingar áttu sér stað hjá starfsfólkinu í gegnum ferli rannsóknarinnar. Þátttakan í starfendarannsókninni hafði áhrif á hugmyndir starfsfólksins um mat á námi og vellíðan barna og námssöguskráningarnar opnuðu augu þeirra fyrir styrkleikum og áhugasviði barnanna. Í gegnum ferli rannsóknarinnar urðu töluverðar breytingar á því hvað starfsfólkinu fannst mikilvægast að meta í leikskólastarfinu. Í lok rannsóknarinnar sá það mikilvægi þess að leggja áherslu á að meta þætti sem tengjast vellíðan barna betur en í upphafi. Þátttaka í rannsókninni virtist hafa meiri áhrif á hugmyndir leiðbeinenda um mat á námi og vellíðan barna en starfsmanna sem voru háskólamenntaðir.

„Þetta þarf að virka hratt og örugglega“: Áskoranir við að þróa aðferðir sem meta nám og vellíðan barna í leikskóla

Greinin fjallar um ferli starfendarannsóknar í einum af fimm leikskólum, á höfuðborgarsvæðinu utan Reykjavíkur, sem tóku þátt í samstarfsrannsókn sem var samvinnuverkefni við Rannsóknarstofu í menntunarfræðum ungra barna (RannUng). Þátttakendur í þessum hluta rannsóknarinnar voru þrír starfsmenn á elstu deild leikskólans ásamt leikskólastjóra. Markmið hennar var að þróa aðferðir sem meta nám og vellíðan barna í leikskólanum. Farin var sú leið að skrá námssögur eða gera uppeldisfræðilegar skráningar sem eru matsaðferðir sem beina sjónum að getu, hæfni og áhuga hvers barns, eins og Aðalnámskrá leikskóla (Mennta- og menningarmálaráðuneytið, 2012) kveður á um að eigi að framkvæma. Einnig var varpað ljósi á hugmyndir starfsfólksins um mat, hvernig mat í leikskólastarfi ætti að fara fram og hvað væri mikilvægt að meta. Gagna var aflað með einstaklingsviðtölum og reglulegum fundum í formi hópsamtala yfir eitt skólaár þar sem uppeldisfræðilegar skráningar voru gjarnan notaðar til umræðu.Niðurstöður leiddu í ljós að þátttakendur töldu að félagsfærni og góð samskiptafærni ættu að vera helstu áherslur í námi leikskólabarna. Þær matsaðferðir, sem nýttar voru í leikskólastarfinu, beindust hins vegar að því að meta þætti eins og málþroska barna. Áskoranir við að innleiða skráningar í leikskólastarfið voru töluverðar. Þátttakendur upplifðu að skipulag skráninganna væri óljóst, til dæmis varðandi hvað ætti að koma fram í skráningunni og hvernig framsetning hennar ætti að vera. Þeir upplifðu einnig tímaskort til að skrá og ígrunda saman. Þátttakendur töluðu um að skráning af athöfnum barnanna væri enn eitt verkefnið sem bættist í amstur dagsins en erfiðlega gekk að gera skráningar að daglegum hluta leikskólastarfsins. Fáar skráningar voru gerðar í rannsóknarferlinu en áhrif þátttökunnar á starfsfólk voru meira í formi hugarfars- og viðhorfsbreytinga gagnvart börnum og mati á námi og líðan þeirra. Niðurstöður benda til þess að þörf sé á viðhorfsbreytingu gagnvart aðferðum til að meta nám og vellíðan barna ef takast á að uppfylla þau skilyrði sem Aðalnámskrá leikskóla (Mennta- og menningarmálaráðuneytið, 2012) setur.

How the Learning Story Framework can be Enhanced to Provide Better Assessment Information to Support Planning for Children’s Further Learning: A Critique of the Reliability and Formative Validity of Learning Stories in Aotearoa New Zealand

Learning stories are the predominant method of assessment in the Aotearoa/New Zealand early childhood education sector. In the present paper, we argue that, while learning stories appropriately emphasise what children can already do, also describing their challenges in learning stories could contribute to planning, independent learning, motivation and self-assessment. Drawing on the first author’s professional experience as an early childhood teacher, a critique of the three components of learning stories’ practice – notice, recognise, and respond – is used to put forward a case for effective strategies to enhance the validity and reliability of these assessments. These components are deployed sequentially in the learning stories assessment process to serve the formative purpose of the approach. The notice component includes a familiar observer, informal sharing of observations and watchful listening to achieve descriptive validity, and the use of children’s own words to achieve interpretative validity. The ‘recognise’ component involves peer review, multiple perspectives, and child plus parental feedback to achieve construct validity. The ‘respond’ component draws attention to multiple perspectives input to achieve accuracy as a property of validity. The application of each strategy also improves the reliability of learning story assessments.

“Today at Playcentre, we ….”: What values underpin narrative assessment in Playcentre?

Narrative assessments are widely used in Aotearoa New Zealand’s early childhood services, especially in the form of ‘Learning Stories’. This sociocultural approach to assessment foregrounds the importance of identifying what is valued learning within a particular context. What does this look like within the context of the parent co-operative Playcentre? A small-scale qualitative study brought together focus groups of Playcentre parents to share what Learning Stories are being written, to explore their experiences in writing and using Learning Stories, and to consider what underlying values shape narrative assessment in Playcentres. A major finding is that adult learning and relationship building are key aspects of Learning Stories in Playcentres. The authors argue that because of the positioning of parents as both learners and Kaiako in Playcentre, assessment in Playcentre is fundamentally different to that in teacher-led services.

Gaining professional recognition: exploring professionality and professional identity of early years practitioners in higher education

ABSTRACT Professionalisation of the early years workforce internationally foregrounds what it means to gain professional recognition as an early years practitioner and has important implications for developing vocational programmes in higher education. This article explores two early years practitioners’ professionality and developing professional identities as they undertook a new undergraduate degree programme whilst employed full-time in UK early childhood settings. Using the practitioners’ learning stories and insights from their managers and mentors, this article examines evidence for changes in their professional identities; illustrates how they used their learning in practice; and identifies learning about their professionality. Significantly, it contributes to the understanding of professional identity, professionality and professionalism of early years practitioners and questions whether ‘threshold concepts’, after Meyer and Land, differ depending on students’ prior experience of practice. The findings inform understandings of the way higher education programmes can enable practitioners to develop themselves and contribute to their profession.

Rewriting Teacher Education: Food, Love, and Community

In this article, we present the intertwining stories of a teacher education learning community who are (re) writing the current dehumanizing narrative of standardization, crisis mongering, and survival of the fittest ethos that continue to harm our learners, teachers, and communities. We argue that when teacher education candidates are repositioned from consumers of theory and methods to inquirers of practice, their collectively constructed knowledge not only illuminates locally significant issues but also disrupts institutional hierarchies. Drawing from narrative inquiry theory and a collaborative methodical approach, we—a professor and students—share our personal stories of learning together in a required teacher education course and practicum placement at a local high school. Bringing together conceptions of voice, human capability, and “place”, we provide a layered framework to understand pedagogical practices that operate to unravel systems of standardization and hyper-individualism. Our inquiry approach, public narration, and our democratization of knowledge serve as an example of teacher education pedagogy with a disruptive agenda.