Abstract
Zmiany społeczne i gospodarcze, których doświadczają gminy w ostatnich latach sprawiają, że wiele lokalnych systemów osadniczych ulega stopniowej erozji w najsłabszych punktach układów osadniczych. W przypadku lokalnych systemów osadniczych, zamkniętych obszarem administracyjnym jednej gminy, w programie rewitalizacji można wykorzystać pełen potencjał gminy, jednak konieczność uchwycenia zróżnicowania wewnątrzmiejskiego powoduje powstanie dylematów metodycznych związanych z zakresem przestrzennym diagnozy społeczno-ekonomicznej przeprowadzanej na potrzeby programów rewitalizacji. Celem artykułu jest przedstawienie wniosków dotyczących wyboru sposobu podziału obszaru analizy w związku ze specyfiką lokalnego systemu osadniczego.
Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
