Unha corrección marxinal do Cancioneiro da Ajuda nada marxinal

Alexandre Rodríguez Guerra

doi:10.17979/rgf.2013.14.0.3649

Abstract

O presente artigo pretende fixar a lectura dunha anotación marxinal do Cancioneiro da Ajuda. A transcendencia desta corrección marxinal é indiscutible porque podemos estar diante da única grafía <lh> (/ʎ/) entre as anotacións de A contemporáneas á copia. Para realizarmos este traballo achegámonos ás distintas interpretacións dos estudosos, revisamos algunhas reproducións de A e comprobamos tamén o orixinal manuscrito. Concluímos o labor filolóxico coa fixación, coidamos que incuestionable, desta pasaxe

Highlights

The present article intends to fix the reading of a marginal emendation of the Cancioneiro da Ajuda
Fornécesenos unha visión filoloxicamente rigorosa da situación escriptográfica que recollen os cadernos de A, non só dende a perspectiva concreta da paleografía, senón dende calquera perspectiva lingüística, nomeadamente, histórica
Entre os autores que incluíron nas súas edicións ou antoloxías esta cantiga de Roi Queimado, atópase, por exemplo, Alexandre Pinheiro Torres que na súa antoloxía editou este verso sete seguindo a proposta de C

Summary

Limiar

Nos folios de pergamiño que constitúen o Cancioneiro da Ajuda (A) consérvanse unha serie de anotacións, contemporáneas á copia, que contribúen a enriquecer, aínda máis, o valor incalculable desta alfaia das letras galego-portuguesas. Na monumental edición do Cancioneiro da Ajuda de Carolina Michaëlis incluíuse esta cantiga de Roi Queimado co número 143 e o seu sétimo verso ediotouse como “Pois que eu morrer’, filhará” (1904, vol I: 287). O verso número sete da cantiga A 143, de Roi Queimado, reproduciuno Henry Carter na súa edición como “[P]ois que eu morrer fillara” (1941: 87) e engadiu nunha nota a rodapé “eu . Entre os autores que incluíron nas súas edicións ou antoloxías esta cantiga de Roi Queimado, atópase, por exemplo, Alexandre Pinheiro Torres que na súa antoloxía editou este verso sete seguindo a proposta de C. Na completa edición en liña dirixida pola propia Graça Videira Lopes e mais Manuel Pedro Ferreira (CMGP 2011-) o sétimo verso desta cantiga de Roi Queimado edítase como “Pois que eu morrer, filhará”. A ela, que non foi borrada despois de introducida no corpo da cantiga, ímoslle dedicar as páxinas seguintes

Aproximación a unha corrección marxinal problemática

II III IV V VI VII VIII IX X XI Total

O Cancioneiro da Ajuda ou de como os facsímiles poden non ser tal

13 Os folios son