Abstract
Artykuł jest poświęcony kamiennemu posągowi św. Elżbiety ze zbiorów Muzeum Narodowego w Gdańsku, dawniej – ze szpitala św. Elżbiety w Gdańsku (acc. no. MNG/SD/2/Rz). Przedstawia wpływ jego historii na stan zachowania, podjęte działania konserwatorskie wraz z ich uzasadnieniem, a przede wszystkim analizę techniki warsztatu rzeźbiarskiego: materiałoznawczą, technologiczną i stylistyczną. Wykazano, w jaki sposób rodzaj użytej skały – wapiennej opoki marglistej z kamieniołomów praskich (złota opoka, cz. zlatá opuka) – oraz biegłe opanowanie i świadome wykorzystanie szerokiej gamy narzędzi kamieniarskich przyczyniło się do powstania dzieła najwyższej klasy formalnej i artystycznej. Określono także, jakie znaczenie dla projektu badawczego „Styl piękny w redakcji czeskiej w Prusach – rzeźba kamienna z lat 1380–1400” (2018–2022, Muzeum Zamkowe w Malborku) miały prace konserwatorskie i badania przeprowadzone przy rzeźbie.
Published Version
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call