Abstract
Porsuk Kültürü’nün tespit edilen en iyi korunmuş höyüğü olan Kanlıtaş Höyük (Eskişehir/İnönü), kuzeybatı Anadolu’da dağlık ve ormanlık alanın sınırındadır. Höyükte bulunan arkeolojik malzemenin genel değerlendirmesinde, höyüğün en erken MÖ 6. Bin sonu Erken Kalkolitik Dönem ve İlk Tunç Çağı II dönemlerini yansıtan bir yerleşimin varlığı öngörülmektedir. 2013 yılından itibaren başlatılan kazı çalışmalarında, höyüğün tepe kesiminde belirlenen üç 10.00 x 5.00m açmalarda yatayda 150m2 bir alan ve dikeyde 2.00m’ye ulaşan sondajda bir tabakalanma ortaya çıkarılmıştır. Bu sayede, tepe kesiminin kuzeybatısında, sondajdaki bu kompleks yerleşim dolgularının altında yerleşmenin en erken tabakası ve anakaya ile olan ilişkileri ortaya koymuştur. Daha önceden kazılan Orman Fidanlığı yerleşmesinden de bilinen mermer malzemeden yapılan halka biçimli bilezikler idi. Genelinde manyezitten yapılan üretim aletlerinin de ortaya çıktığı bu aletler ve yüzlerce işlenme aşamasında ve ıskarta olmuş mermer bilezik örnekleri ile Kanlıtaş’ın bir mermer bilezik üretim merkezi olduğunu daha açık ortaya koymaktadır. Mermer bileziklerin yapım teknolojilerini bütün aşamalarının bugüne kadar örneklerine az rastlanır alet tipleri ile beraber gelmesi ile Anadolu’da aletleri ile bütün üretim zinciri tespit edilmiştir.
Published Version
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call