Öğrenme Güçlüğü Tanısı Almış Çocuğa Sahip Ailelerde Tükenmişlik ile Umutsuzluk Düzeyleri Arasındaki İlişki

Abstract

Özel eğitim alanında sık karşılaşılan yetersizlikler grubunda yer alan öğrenme güçlüğü, dinleme, konuşma, okuma, anlama, mantık kurma ve yazılı anlatım becerilerinde gecikme ya da yetersizlikler ile kendini gösteren bir bozukluktur. Öğrenme güçlüğünün tanı kriterlerinin belirlenmesi, öğrenme güçlüğü tanılı öğrencilerin eğitim olanaklarının artması ve geliştirilmesi ile beraber bu tanıyı alan öğrencilerin sayısının artmasına neden olmuştur. Öğrenme güçlüğü alanında son yıllarda yapılan çalışmalar, özel gereksinimi olan çocuğa sunulan hizmetlerle birlikte öncelikli olarak ailedeki bireylerin ihtiyaçlarının belirlenmesi ve bu ihtiyaçlara göre aileye destek verilmesi düşüncesini ön plana çıkarmıştır. Dolayısıyla, bu araştırmanın amacı öğrenme güçlüğü olan çocuğa sahip ebeveynlerin umutsuzluk ve tükenmişlik düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Araştırmanın çalışma grubunu amaçsal örnekleme yoluyla seçilen ve gönüllü olarak araştırmaya katılan 212 ebeveyn oluşturmaktadır. Araştırmada yöntem olarak ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın verileri araştırmacılar tarafından hazırlanan “Demografik Bilgi Formu”, “Beck Umutsuzluk Ölçeği” ve “Maslach Tükenmişlik Ölçeği” aracılığıyla toplanmıştır. Araştırma ilişki temelli kesitsel tipte bir çalışma olmakla birlikte verilerin analizinde SPSS 21.0 kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgulara göre, öğrenme güçlüğü tanısı almış çocuğa sahip ebeveynlerde umutsuzluk ve alt boyutları ile tükenmişlik ve alt boyutları arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulunmuştur (p