Problemy i zjawiska społeczne w wybranych felietonach Piotra Choynowskiego ("Tygodnik Ilustrowany" 1928-1929)

Agnieszka Aleksandra Stańczak

doi:10.17951/ff.2017.35.2.67

Abstract

<p>Polski powieściopisarz i nowelista Piotr Choynowski był również autorem kilkudziesięciu felietonów opublikowanych na łamach „Tygodnika Ilustrowanego” w latach 1928–1929. Dzielił się w nich przemyśleniami dotyczącymi pracy literackiej, wspomnień z młodości czy bieżących wydarzeń mających miejsce w Warszawie, w kraju lub na świecie. Pisał o indywidualnych obserwacjach codziennego życia i nie bał się podejmować poważnych tematów związanych z problemami etycznymi, oświatowymi czy kulturalnymi w dwudziestoleciu międzywojennym. Felietony Choynowskiego miały nie tylko dostarczać czytelnikom rozrywki, ale także zwracać uwagę na aktualne problemy i skłaniać do refleksji.</p>

Highlights

Felietonista proponuje, aby państwo wzięło pod opiekę książkę, „jak bierze pod opiekę każdą inną zagrożoną gałąź życia narodowego”, pochwala zabiegi organizacji literackich, domagających się uznania książki za towar uprzywilejowany, obniżenia podatku obrotowego od handlu czy taryf kolejowych i pocztowych oraz utworzenia Akademii Literatury Polskiej12 – instytucji, która pielęgnowałaby język ojczysty oraz reprezentowałaby literaturę w kraju i zagranicą
Wśród kibiców Choynowski wydziela pewne typy: dobry gracz, który nie może znaleźć partnera z powodu swojego charakteru, oraz uznany fuszer
Choynowski pisał felietony nie tylko po to, aby zaciekawić czytelników i dostarczyć im rozrywki

Summary

Introduction

Jego zdaniem napad ten był samosądem dokonanym przez grupę ludzi, która „w skuteczność wymierzania sprawiedliwości w Polsce nie wierzy” (ibidem), a także okrutną kpiną z państwa, ponieważ napastnicy posługiwali się fałszywymi dokumentami wydziału śledczego i udawali funkcjonariuszy państwowych. Iż jego zadaniem jako felietonisty nie jest szukanie przyczyn ani proponowanie rozwiązań, lecz wskazywanie na istnienie problemu. Felietonistę oburza nie tylko okrucieństwo zbrodni, ale również brak reakcji mieszkańców wsi oraz pasażerów przejeżdżającego autobusu na rozgrywający się na ich oczach dramat.

Results

Conclusion