Piaget'in Bilişsel Gelişim Teorisinin Ergenlik Dönemi Dini Gelişim Üzerindeki Etkileri: Elkind'in Yaklaşımı

Abstract

Gelişimsel çalışmalar özellikle geçen yüzyılın ikinci yarısından itibaren eğitim ve psikoloji çalışmalarına yön vermiştir. Bu çalışmaların temeli bireyin yaşam döngüsünün farklı dönemlerinde belirli, birbirini takip eden değişmez aşamaların varlığı varsayımına dayanmaktadır. Buna göre her birey bu aşamalardan aynı sırayla geçmekte, bireysel farklılıklar olmakla birlikte söz konusu aşamalar yapısal olarak benzerlik arz etmektedir. Özellikle Piaget’nin yarı klinik yönteme dayanan araştırmaları bu alandaki çalışmaların çerçevesini önemli ölçüde belirlemiştir. Piaget’nin varsayımlarının bir kısmı bugün tartışılsa da onun getirmiş olduğu anlayış bu alandaki önemini korumaya devam etmektedir. Gelişimsel çalışmalar eğitim ve psikoloji alanındaki etkisine paralel olarak dinî gelişim alanında da benimsenen ve uygulanan bir temel oluşturmuştur. Dini gelişim alanındaki en önemli çalışmalar yirminci yüzyılın ikinci yarısında özellikle Ronald Goldman, David Elkind, James Fowler ve Fritz Oser tarafından yapılmıştır. Bu araştırmacılar çalışmalarını esas olarak Piagetçi bir çerçeveye dayalı olarak şekillendirmiştir. Bu araştırmalar içerisinde özellikle Elkind’in çalışmaları Piagetçi anlayışı hem yöntem hem de yaklaşım olarak en iyi yansıtan örnekleri içermektedir. Elkind çocukluktan gençliğe kadarki yaşam sürecindeki bireyin dini düşünce ve anlayışını şekillendiren unsurları detaylı olarak ele almıştır. Bu araştırmalarda en fazla üzerinde durduğu kavramların başında dua ve dini deneyimler gelmektedir. Elkind çalışmalarında kullanmış olduğu yarı klinik yöntem ile Piagetçi çizgiye daha da yaklaşmıştır. Bu yöntemi farklı dini aidiyetlere sahip (Protestan, Katolik, Yahudi) bireylere uygulayarak aynı zamanda karşılaştırmalı bazı veriler elde etmiş olan Elkind, teolojik önyargılardan uzak bir araştırma anlayışı ortaya koymuştur. Bütün bu çalışmalarında Elkind, yaşa bağlı bazı benzerlikler bulmuş ve bunları belli dönemlere ayırmıştır. Her bir aşamanın bir arayışa denk geldiği dört dini gelişim aşaması bulmuştur: korunma/himaye arayışı, temsil arayışı, ilişki arayışı ve anlam (idrak) arayışı. Elkind’in en önemli odak noktalarından biri de ergen dinî gelişim alanıdır. Ergenlik dönemi dinî gelişimini anlam arayışı ile ifade eden Elkind, insanların bütüncül anlam arayışına meydan okuyan durumlar söz konusu olduğunda ona yardım eden dinlerin, bu konuda insanlara bazı çözümler sunduğunu belirtmektedir. Dinî gelişim alanından bağımsız olarak ele aldığı ergen benmerkezciliği çalışmaları zamanla dini gelişim konusunda da belli bir anlayışa doğru gelişim göstermiştir. O ergen gelişim çizgilerinin benzerlerini dinî gelişim alanına da uyarlamıştır. Dini gelişim alanında önemli çalışmaları olan David Elkind, dini gelişimin özellikle ergenlik dönemini detaylı olarak ele almıştır. Ergenlik dönemi Piaget’nin soyut işlemler dönemine denk gelmektedir. Elkind’e göre soyut düşünme kapasitesinin gelişimiyle birlikte ergenlik dönemi dini gelişiminde ortaya çıkan en önemli ihtiyaç anlam arayışıdır. Ergenlik dönemi hayatın her alanında olduğu gibi din alanında da bir anlam arayışına işaret eder. Elkind’in çalışmalarında dini gelişim, kendine has karakterine rağmen gelişimin diğer alanlarıyla benzerlik arz etmektedir. Elkind’in, çeşitli deneysel çalışmalarla desteklenen araştırma anlayışı, ergenlik dönemi dini gelişimini doğru anlamak ve din eğitimi uygulamalarına ilham vermek açısından önemli veriler sağlamaktadır. Bu çalışmanın amacı Elkind’in dini gelişim alanına yaptığı katkıyı, birinci elden kaynaklardan yararlanarak ortaya koymaktır. Dini gelişim alanında yapılan diğer çalışmalara da kısaca değinilecektir. Çalışma literatür tarama yöntemiyle gerçekleştirilmiştir.