Personality Development Crises in The Room by Harold Pinter

Abstract

اوّلین نمایشنامه‌ی پینتر با‌عنوان اتاق حاوی شخصیّت‌پردازی منحصر‌به‌فرد پینتر است که قابلیّت تحلیل از منظر‌های مختلف را دارد. آنچه بر صحنه می‌آید، معلول‌هایی بدون ذکر علّت‌ها است که به منتقد امکان خوانش‌های متعدد را می‌دهد. در‌حالی‌که این نمایشنامه‌ی نسبتاً کوتاه از منظر‌های هستی‌شناسی، اقتصاد و تنازع طبقاتی، فمنیسم و روانکاوی فرویدی مورد بررسی قرار گرفته است، به‌کارگیری مراحل رشد شخصیّت، مراحلی که بزرگسالی را در‌بر می‌گیرد، در خوانش آن مغفول واقع شده است. مقاله‌ی پیش‌رو نظریه‌ی رشد اریک اریکسون را به‌عنوان مبنای نظری اتّخاذ می‌کند تا از‌طریق گفتگو‌ها و انگیزه‌های شخصیّت اصلی داستان، خلأ‌های شخصیّتی او را بررسی نماید و به علّت‌های پنهان اعمال او دست یابد. برخلاف نظریه‌ی رشد فروید که دوران کودکی را در‌بر می‌گیرد، نظریه‌ی روانی-اجتماعی اریکسون از دوران کودکی تا اواخر بزرگسالی را شامل می‌شود و امکان بررسی دوره‌ی بزرگسالی شخصیّت شصت‌ساله‌ی اتاق را فراهم می‌سازد. از‌آنجا‌که در نظریه‌ی اریکسون، لازمه‌ی ورود به هر مرحله از رشد، عبور موفّق از مراحل قبلی است، تحقیق پیش‌رو چرایی اضطراب‌های شخصیّت داستان در دوره‌ی بزرگسالی را در ناتوانی‌های او در گذر از مراحل مختلف رشد جستجو می‌کند. بدین منظور، کیفیّت‌های اعتماد، مراقبت، صمیمیّت و هویّت که مشخّصه‌های برخی از مراحل اریکسون است، در تحلیل شخصیّت داستان به‌کار گرفته می‌شود.