Abstract
The article reviews theoretical analyses of effectiveness of fiscal and monetary policies. The first part concentrates on classical and new classical arguments on ineffectiveness of fiscal and monetary stimulus, i.e. proving that the stimulus does not influence real economic aggregates. These arguments include laissez-fairedoctrine and rational expectations, aggregate supply, and continuous market clearing hypotheses. The second part contains detailed description of adjustment processes brought about by fiscal and monetary expansions considered by contemporary theorists (e.g. D. Elmendorf and G. N. Mankiw) as “conventional macroeconomics”. These processes serve as theoretical argument in favor of a monetary accommodation of fiscal expansion. The third part forms a concise review of macroeconomic concepts which show that conventional adjustment process can be interrupted or even stopped during any of their phases (ricardian equivalencetheorem, Friedman's money illusion liquidity trap, investment insensitivity, Tobin's crowding out effect). In the final part, the author points out that monetary accommodation can weaken effectiveness of fiscal expansion.
Highlights
Sens interwencji państwa w gospodarkę – polityce skalnej oraz pieniężnej nadała dopiero keynesowska teoria dochodu oraz preferencji płynności, bo poprzedzająca je ekonomia klasyczna argumentowała za nieskutecznością polityki państwa, której celem jest sterowanie aktywnością gospodarczą
Wówczas żądania pracowników, by waloryzować płace, sprawią dodatkowo, że zmniejszy się wielkość popytu na pracę: ta wzrasta przecież dopóty, dopóki ceny sprzedawanych produktów rosną szybciej niż płace[37]
A przy rosnącej wielkości popytu na pieniądz wiemy, że to oprocentowane aktywa przedsiębiorstw staną się bliższym substytutem papierów skarbowych i zacznie działać tobinowski efekt wypychania: papiery skarbowe (emitowane w celu prowadzenia skalnej ekspansji) będą wypychać z portfeli te, których emitentami są przedsiębiorstwa, więc inwestycje przedsiębiorstw zmaleją (jak wynika z tobinowskiej analizy współczynnika q) wraz z i mimo rosnących zakupów państwa oraz spadku rynkowych stóp procentowych (nie są one przecież jedynym czynnikiem decydującym o tych wydatkach)
Summary
Sens interwencji państwa w gospodarkę – polityce skalnej oraz pieniężnej nadała dopiero keynesowska teoria dochodu oraz preferencji płynności, bo poprzedzająca je ekonomia klasyczna argumentowała za nieskutecznością polityki państwa, której celem jest sterowanie aktywnością gospodarczą. 8 Dodajmy, bo odwołam się później do tego, że rosnąca (w wyniku ekspansji monetarnej) wielkość podaży pieniądza (M) „wylewa się” na rynek dóbr i usług, a nie kapitałowy (gdzie mogłaby zmienić – jak u Keynesa – stopę procentową i inwestycyjne wydatki przedsiębiorstw).
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callMore From: Kwartalnik Kolegium Ekonomiczno-Społecznego. Studia i Prace
Disclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
