Abstract
Bu çalışma, Orta Çağ Batı sanatında Çocuk İsa temsillerinde çocuk formu yerine yetişkin bedeninin tercih edilmesinin kavramsal temellerini ve biçimsel gelişim sürecini ele almaktadır. Geleneksel çocuk imgesinden olgunlaşmış bir figüre doğru yaşanan bu geçişin teolojik temeli, İsa'nın İlahi ve insanî birleşimi üzerine kurulu olan ikili doğasının karmaşık anlayışında yatar. Bu doğa, Çocuk İsa'nın olgun özelliklerle tasvir edilmesi yoluyla görselleştirilir. Görsel bir metafor olarak Homunculus (Küçük Yetişkin İnsan) modelini işaret eden bu tasarımın temeli öncelikle ruhun cenine ne zaman nüfuz ettiği hakkındaki felsefi ve teolojik görüşlerle şekillenir. Bu bağlamda, mükemmel ruhun yalnızca mükemmelliğe yaklaşmış bir bedende bulunabileceği savı şekillenir ve böylece İsa’nın tamamlanmış bir bedenle doğduğu fikri ortaya çıkar. Bunun yanında, Logos/Söz'ün bedenlenmiş hali olan İsa'nın konuşma eylemi ile olan organik bağı, onu infant yani konuşma yetisi olmayan dolayısıyla rasyonel olmayan bir insan olarak ele alınmasını imkânsız kılar. Doğum ve Eucharist gizemlerinin 13. yüzyıl teolojisi içinde bir arada ele alındığı benzer bir perspektif, İsa'nın bedenini yetişkin görünümlü bir çocuk olarak kurbanlık sınıfına yerleştirir. Çocuk İsa'nın yetişkin bedeni ile tasvir edilmesinin diğer bir temeli ise Orta Çağ sosyal yapısının içinde, infant kavramının zayıflık, hastalık ve ölümle ilişkilendirilmesidir. Temsil, 14.yüzyıl’ın sosyolojik, teolojik ve estetik çocuk algısı ile değişime uğrar. Böylece, Kutsal Çocukluk kavramı dahilinde Çocuk İsa’nın betimlerindeki yetişkin öğeler dışlanır.
Published Version
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call