Najlepsze wyjście wiedzie zawsze na wskroś. Metaksy-antropologia Ewy Nowina-Sroczyńskiej

Abstract

„Kryzys uniwersytetu” to słowo klucz współczesnej debaty o kondycji świata akademickiego. Celem niniejszego artykułu jest ocena relacji mistrz – uczeń (w kontekście organizacji życia akademickiego i rozwoju nauki) na przykładzie sylwetki Profesor Ewy Nowina-Sroczyńskiej. W trybie etnografii intymnej autor – Jej uczeń – analizuje wpływ swojej Mistrzyni na rozwój wyobraźni antropologicznej Jej uczniów i uczennic oraz oryginalnej wizji antropologii z Jej sygnaturą autorską. Tym samym artykuł stanowi przyczynek do wytyczenia koncepcyjnej granicy „antropologicznej szkoły Profesor Ewy Nowina-Sroczyńskiej”, którą autor tekstu nazywa metaksy-antropologią, inspirując się esejem Olgi Tokarczuk. W artykule pojawia się koncepcja przezroczystych ramion matki jako trawestacja tytułu książki Mistrzyni, nawiązanie do Jej „matczynego” stosunku do uczniów i uczennic (stanowczość i czułość) oraz metafora Jej udziału w kreacji oryginalnego podejścia do antropologii. Autor artykułu zakłada, że rola mistrza (jego „przezroczystych ramion”) jest potrzebna współczesnemu uniwersytetowi.