Musa Özdağ’ın (1953-2023) Muhabbet (Hubbîlik) Anlayışı

Abstract

İslâm’ın ihsan boyutu olarak tarif edilen tasavvuf anlayışı, ortaya koyduğu seyrüsülûk usulleriyle kişiyi Allah’a ulaştırmayı hedeflemektedir. Bu usuller arasında sevgi ve muhabbet, önemli bir yer teşkil etmektedir. Tasavvuf tarihinde manevi tekâmül noktasında sûfîler tarafından vasıta olarak kullanılan muhabbet ve sevgi günümüzde de önemini korumaya devam etmektedir. Bu bağlamda çalışmada, Musa Özdağ’ın muhabbet anlayışı ve onun ruhani eğitim şekli olan hubbîlik yöntemi üzerinde durulmuştur. Özdağ, yazılarında insanın eğitim ve tekâmülünde sevgi merkezli bir yaklaşım sergilemiştir. Bu manada hubbîlik, klasik tasavvuf anlayışında sıklıkla karşımıza çıkan sevgi metodunun günümüze yansıyan şekli olması yönüyle oldukça önemlidir. Bununla beraber hubbîliğin tasavvuf tarihindeki muhabbet telakkilerinden ayırt edici, özgün yönleri de bulunmaktadır. Bu bağlamda makalede Özdağ’ın muhabbet anlayışı olarak ifade edebileceğimiz hubbîliğin tasavvufi temelleri ortaya konulmakla beraber, onu diğer muhabbet anlayışlarından ayıran temel özelliklere de yer verilmiştir. Bunun yanında muhabbetin günümüze hitap eden yönleri ele alınarak sevginin, manevi olgunlaşmaya katkısı ifade edilmeye çalışılmıştır.