Lekcje religii a pytania egzystencjalne dziecka na etapie wczesnoszkolnym. Studium przypadku ucznia zdolnego, rozwijającego się asynchronicznie

Abstract

W dynamicznie rozwijającym się świecie, pełnym zmian kulturowo-społecznych, gospodarczych i politycznych człowiek od wieków poszukuje odpowiedzi na podstawowe pytania odnoszące się do: narodzin – trwania – śmierci. Dziecko, kształtując swoją tożsamość, mocniej doświadcza braku ugruntowanej struktury myślenia w zakresie ciągłości jego bytu, sensu i celu życia, śmierci własnej i bliskich mu osób. Powinno mu się umożliwić odnalezienie własnej drogi w tym zakresie w takich przestrzeniach jak szkolna lekcja religii, której znaczenie w poszukiwaniu odpowiedzi przez ucznia klasy II szkoły podstawowej na pytania egzystencjalne przedstawiono w niniejszym artykule. Badania oparto na indywidualnym studium przypadku: 8-letniego chłopca, ucznia klasy II, którego funkcjonowanie egzystencjalne zostało zdeterminowane przez szkolną lekcję religii w okresie dwóch lat nauki. Charakteryzuje się ono: ciągłością w konstruowanych pytaniach oraz zmianą w doświadczaniu: poczucia braku sensu i celu życia, śmierci, poszukiwania i wartościowania elementów dobra i zła. W pierwszym roku szkolnej lekcji religii chłopiec „wyciszył” strach przed końcem bytu ludzkiego, a w drugim uświadomił sobie, że źródłem odpowiedzi na nurtujące go pytania są: wartości, zasady i przykłady zawarte w wierze katolickiej i wspólnocie Kościoła.