Abstract
Salezjanie przybyli do Wilna w 1924 r. i przejęli do obsługi koedukacyjne placówki opiekuńcze prowadzone przez ks. prałata Karola Lubiańca. Pierwszy dyrektor domu zakonnego, ks. dr Wojciech Balawajder zlikwidował koedukacyjny charakter tych dzieł dobroczynnych. Salezjanie z chłopcami pozostali przy ul. Dobrej Rady i dodatkowo obsługiwali kościół Opatrzności Bożej. Dziewczęta umieszczono przy ul. Stefańskiej w pobliżu dworca kolejowego. W 1928 r. salezjanom oddano do użytku kościół św. Stefana, przy którym powstał osobny dom zakonny. Księża i klerycy prowadzili oratorium, uczyli religii w szkołach, pełnili posługę w więzieniach, studiowali na Uniwersytecie Stefana Batorego. W czasie drugiej wojny światowej zakonnicy prowadzili ograniczoną działalność duszpasterską i angażowali się w nauczanie na tajnych kompletach. Podczas okupacji litewskiej, sowieckiej i niemieckiej salezjanie zostali usunięci z placówki przy ul. Dobrej Rady i byli internowali w domach salezjanów litewskich. Po drugiej wojnie światowej większość polskich salezjanów wróciła z Wilna i z Wileńszczyzny do Polski.
Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callSimilar Papers
Disclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
