Kardeşlik Olgusunun Yeni Ahit’teki İzdüşümü

Abstract

Kardeşlik olgusunun Yeni Ahit’teki görünümünün incelendiği bu çalışmada öncelikle Yeni Ahit’te kardeşlik anlamını karşılayan kavramlar üzerinde durulmuştur. Ardından kardeşlik türleri olarak tespit edilen kan, soy, din ve insan kardeşliklerine örnek teşkil eden pasajlar değerlendirilmiştir. Hıristiyanlığın kutsal kitabı Yeni Ahit’te kan kardeşliği ve bu ilişkiden doğan hususlar, Tanah’ta olduğu kadar ayrıntılı ele alınmamıştır. Yeni Ahit’te konu, birkaç örnekle sınırlı kalmıştır. Soy kardeşliğinin varlığını ve kabulünü gösteren herhangi bir cümle ya da ifadeye ise ima yollu bile olsa rastlanamamıştır. Yeni Ahit’te öne çıkan ve merkezde olan kardeşlik türünün ise din kardeşliği olduğu anlaşılmıştır. Bütünüyle Baba Tanrı ve Oğul Tanrı’ya (İsa Mesih’e) iman temeli üzerine bina edilen söz konusu kardeşlikte Hıristiyanlar, “Tanrı’nın ailesindeki çocuklar” olarak birbirinin kardeşi olmaktadır. Yeni Ahit’te insan kardeşliği, Tanah’a kıyasla daha çok vurgulanmaktadır. İnsan kardeşliği düşüncesinin varlığını destekleyen örneklerin, insan kardeşliği olgusunun karşısında olan bölümlere kıyasla daha vurgulu olduğu tespit edilmiştir.