Abstract

Son 30 yılda, Kuzey Kore'nin nükleer sorunu, Kuzeydoğu Asya'daki güvenlik, kalkınma ve istikrara yönelik en önemli ve doğrudan tehditlerden birini oluşturmuştur. Üçlü ve altılı görüşmeler, yaptırımlar, diplomatik çabalar ve daha yakın tarihli Singapur ve Hanoi Zirveleri dahil olmak üzere uluslararası toplumun çabaları, şimdiye kadar herhangi somut bir sonuç üretememiştir. Kuzey Kore'nin temel amacı nükleer programını geliştirmek ve açıkça nükleer silah üretmek olmuştur. Uluslararası toplum, Çin'in Kuzey Kore'ye baskı yapma ve nükleer sorunu kolayca çözme yeteneğine aşırı derecede güvenmiştir. Çin, Kuzey Kore'yi nükleer programının geliştirilmesinden vazgeçirmeye çalışırken, Kuzey Kore'nin nükleer bir güç olmasına da yardımcı olmuştur. Bu makale, Çin'in caydırıcılık stratejisinin bir müttefik olarak Kuzey Kore üzerinde güvenilir olup olmadığını incelemeyi amaçlamaktadır. Çin caydırıcılık stratejisi kapsamında birinci ve ikinci vuruşları gerçekleştirmeme ilkesine bağlı kalmaktadır. Rakipleri bu garantiyi müttefiklerine sağlarken, Çin Kuzey Kore'ye herhangi bir nükleer garanti sunmamıştır. ABD-Çin rekabeti bağlamında Çin, Tayvan, Güney Kore ve Güney Çin Denizi'ndeki çıkarlarından endişe duymaktadır. Çin için Kuzey Kore nükleer krizi hiçbir zaman birinci öncelik olmamıştır. İki ülke arasındaki ittifak ilişkisindeki güven eksikliği, Çin'in Kuzey Kore'yi nükleer silahlardan arındırma sürecini tamamlamaya ikna etmesini imkânsız hale getirmiştir. Bu nedenle, Çin'in caydırıcı gücü sonuçsuz kalmıştır. Bu güven eksikliği, Kuzey Kore'nin nükleer programını geliştirme motivasyonunu daha net olarak açıklamaktadır.

Full Text
Paper version not known

Talk to us

Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have

Schedule a call

Disclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.