Atatürk Dönemi Din Uygulamaları Üzerine Değerlendirmeler

Abstract

Cumhuriyet dönemi dine bakışın ve din konusunda yapılan reformların amacını anlamak için Atatürk’ün din konusundaki görüşlerinin bilinmesi gereklidir. O, milletinin İslam dinini doğru öğrenebilmesini ve bu konuda her türlü istismarın önüne geçilebilmesi için reformlar yaparak anayasa ile güvence altına almıştır. Devletin yönetim şeklinde laiklik ön plana çıkarılarak dinin siyasete alet edilmesi engellemiştir. Atatürk’ün din politikasını doğru okuyabilmek için Milli Mücadeleyi, ülkenin ve milletin içinde bulunduğu şartları ve toplumun bu süreçteki duygu, düşünce ve hassasiyetinin bilinmesi ilk koşul olmuştur. Atatürk’ün din hususundaki şahsi düşünce ve duygularına bakıldığında, Allah’a sarsılmaz bir inancının olduğu, namaz kıldığı, Kur’anı Kerim okuduğu, okuttuğu ve dinlediği görülmüştür. Atatürk, İslam dini hakkında şu ifadeleri dile getirmiştir: “Bizim dinimiz, en makul ve tabii bir dindir. Ve ancak bundan dolayıdır ki son din olmuştur. Bir dinin tabii olabilmesi için akla, fenne, ilme ve mantığa uyması lazımdır. Bizim dinimiz bunlara tamamen uygundur.” Bu çalışmada Cumhuriyet dönemi din politikası, Atatürk’ün bu konudaki görüşleri, dini alanda yapılan reformlar, yerli ve yabancı basındaki değerlendirmeler incelenmeye çalışılmıştır. Atatürk’ün din politikası üzerine çok fazla önemli eser yazılmıştır. Bu çalışmayı diğer çalışmalardan ayıran en önemli nokta ise; Cumhurbaşkanlığı Arşivinde, “Atatürk ve Din Politikaları” klasöründen elde edilen orijinal dokümanlardan yararlanarak hazırlanması konuya farklı bir bakış açısı kazandırmıştır.