Abstract

This paper aims to conceptualize the social role of archaeology and archeological heritage in the present. First, it contextualizes the legal and doctrinal background of activities aimed at dissemination of cultural and archaeological heritage and engagement of public in initiatives around that heritage. Next, it describes main forms of outreach activities undertaken by archaeologists in Poland. Further, it presents community-oriented activities and initiatives that go beyond education of the general public about the past and archaeology and strive for engaging local communities in activities centered around archaeology and archaeological heritage. It concludes with a statement that openness of archaeology to society helps to strengthen its current social position, determines its role in the world and attributes social activities of archaeologists with a deeper meaning.

Highlights

  • Owo zakotwiczenie archeologii w teraźniejszości i zorientowanie na jej potrzeby doskonale zdiagnozował Laurent Olivier w tekście The business of archaeology is the present (2013)

  • Spoglądając z takiej perspektywy na archeologię, możemy stwierdzić, że przedmiot jej badania nie odnosi się wyłącznie do przeszłości, nie zajmuje się ona jedynie badaniem rzeczy z przeszłości i nie dotyczy jej poznawania na podstawie materialnych reliktów, lecz winna być przede wszystkim rozumiana jako „układ relacji w teraźniejszości” (Holtorf, 2005, s. 12)

  • It is both promising and important to show that archaeology has a chance to become an integral part of public life; it is a science, but above all a practical activity resulting from its obligations to the whole society

Read more

Summary

ARCHEOLOGIA W KRYZYSIE

Obecne można zaobserwować fundamentalne przewartościowania w podejściu do archeologii, jak również do dziedzictwa archeologicznego. Spojrzenie to zostało pogłębione przez kryzys ekonomiczny z 2008 roku, który odbił się poważnie na archeologii w wielu krajach Europy, w tym również w Polsce (Schlanger, Aitchison, 2010). Takie sposoby uprawiania archeologii – kontynuują Kajda i Kobiałka – stały się pożądane, ponieważ przez bezpośrednie angażowanie społeczeństwa w procesy poznawania i odkrywania przeszłości ukazują one praktyczne oblicze tej dyscypliny jako dziedziny o szerokim wymiarze i znaczeniu społecznym. Pozwoliło to także na zrozumienie, że archeologia to nie tylko nauka, forma wiedzy, zespół działań czy metod badawczych, lecz również forma praktyki społecznej i kulturowej, zależna od wydarzeń i problemów współczesności Pozwoliło to także na zrozumienie, że archeologia to nie tylko nauka, forma wiedzy, zespół działań czy metod badawczych, lecz również forma praktyki społecznej i kulturowej, zależna od wydarzeń i problemów współczesności (Kajda, Kobiałka, 2017, s. 30)

UPOWSZECHNIANIE DZIEDZICTWA W ŚWIETLE DOKUMENTÓW DOKRTYNALNYCH
Summary
Full Text
Published version (Free)

Talk to us

Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have

Schedule a call