Abstract
حروف اضافه از جمله واژگان نقشی زبان به‌حساب می‌آیند و از بسامد بالایی برخوردار هستند. آموزش این حروف به فارسیآموزان غیرفارسی‌زبان، یکی از مباحث مهم آموزش زبان فارسی به‌عنوان زبان دوم به‌حساب می‌آید. یکی از مسائل قابل‌توجه در این حوزه، تحلیل خطاهای تولیدشده توسط فارسیآموزان و از این طریق رسیدن به راهکارهای آموزشی برای تدریس بهتر زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان است. از این رو، در این پژوهش بر اساس نظریهی «تحلیل خطا» به بررسی خطاهای فارسیآموزان عربزبان در زمینهی استفاده از حروف اضافه در زبان فارسی می‌پردازیم. جامعهی آماری این پژوهش را، 50 تن از فارسیآموزان عربزبان مرکز آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان دانشگاه فردوسی مشهد، تشکیل می‌دهند. بدین منظور داده‌های مورد نظر، از نگارش این فارسیآموزان استخراج و سپس از نظر منشأ به سه دسته خطاهای «بین‌زبانی»، «درون‌زبانی» و «مبهم» و بعد از آن، هریک از این سه دسته از نظر نوع خطا به سه گروه «حذف»، «اضافه» و «جایگزینی» تقسیم شدند. با توجه به نتایج به‌دست آمده از این پژوهش، مشخص گردید که بیشترین درصد به‌کارگیری خطا از طرف فارسیآموزان از نظر منشأ به خطاهای «درون‌زبانی» تعلق دارد. همچنین از میان خطاهای تفکیک شده در این پژوهش با توجه به نوع خطای تولید شده و فرآیندی که در آن خطا تولید می‌گردد، خطای اضافه کردن حروف اضافه بیشترین بسامد را به خود اختصاص داده است. در این تحقیق تحلیل آماری از خطاهای تولید شده توسط فارسیآموزان درخصوص حروف اضافه فارسی ارائه شده است که با تکیه بر یافته‌های حاصل از آن می‌توان در جهت تدوین کتب آموزشی و همچنین بهبود روش تدریس این مقوله دستوری بهره جست.
Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
