Abstract
پژوهش حاضر به بررسی شیوۀ مفهوم سازی خشم و عذاب الهی در قرآن کریم میپردازد. به این منظور، نخست، آیه‌های دربرگیرندة مفهوم‌های مورد نظر گردآوری شدند و سپس از جنبة حوزه های مبدأ و نیز مرحله‌ها و سناریوی خشم مورد بررسی قرارگرفتند. هدف از این بررسی، یافتن تناظرهای قابل درک برای انسان در قرآن کریم است. مبنای این تناظر، شیوۀ مفهوم‌سازی خشم و الگوی حاکم بر آن در حالت‌های گوناگون انسانی، مدل کووچش (Kovecses, 1986) است. از یافته‌های این بررسی میتوان به مفهوم سازی خشم در قرآن کریم با استفاده از حوزه‌های مبدأ «آتش»، «بلا و خسران»، «حیوان»، «مادۀ خوراکی تلخ و گزنده»، «تاریکی و ظلمت» و «فاصله» اشاره نمود که شباهت چشم‌گیری با حوزه‌های مبدأ خشم انسانی دارد. این شباهتها با توجه به ماهیت متفاوت خشم در خداوند و بشر، از آن جهت اهمیت دارد که سازوکارهای کلام قرآنی را در انتقال پیام الهی به مخاطب بشری نشان میدهد. به بیان دیگر، در راستای بعد هدایت گری و اهمیت انتقال پیام الهی به مخاطب انسانی، خداوند از کلامی برای ارتباط با انسان بهره می‌برد که برای گونة بشری ملموس و مأنوس بوده و حقیقت‌های معنوی و واقعیت‌های انتزاعی را با بهره‌گیری از مفاهیم عینی و تجربی به او منتقل می نماید تا برای مخاطب خود درک‌پذیرتر باشد. همچنین، با توجه آیه‌ها و مستندات قرآنی الگوی خشم خداوند با سناریوی خشم انسانی تفاوت داشته و مشتمل بر سه مرحلۀ بینش و هدایت، هشدار و اخطار و در مرحلۀ آخر عقاب است.
Published Version
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call