Ve Klinik Research Articles

The Clinical Importance of Optic Nerve Sheath Diameter in Patients with Traumatic Brain Injury: Preliminary Report

Traumatic brain injury (TBI) is a serious health problem that is related to an increased mortality. In cases of severe TBI, the prediction of prognosis is essential. The enlargement of the optic nerve sheath diameter (ONSD) shows an increased intracranial pressure and is associated with poor outcomes. In this study, we aimed to evaluate the prognostic value of ONSD in patients with severe TBI. Forty-four patients with severe TBI were retrospectively enrolled in the study. The patients were divided into two groups: survivors (n=17) and non-survivors (n=27). Baseline characteristics, clinical data, Glasgow coma scale (GCS) on hospital admission, brain computed tomography (CT) results, injury severity score (ISS), and Marshall score were recorded for all patients. ONSD was calculated at 3 mm distance from the globe, immediately below the sclera. The ONSD on the initial CT was significantly higher in non-survivors compared with survivors (6.83±1.40 vs. 6.40±1.36, p<0.05). In addition, ISS and Marshall score were significantly higher, whereas GCS was significantly lower in non-survivors. ONSD was positively correlated with Marshall score (r=0.332, p<0.05). Receiver operating characteristics analysis demonstrated that ONSD ≥6.61 had a sensitivity of 70.4% and specificity of 64.7% for predicting mortality. It was shown that ONSD ≥6.61 had a 4.3-fold increased risk for in-hospital mortality (odds ratio: 4.35; 95% confidence interval: 1.195-15.865; p<0.05). The enlargement of ONSD on initial CT was detected to be associated with increased in-hospital mortality in patients with severe TBI.

Hydatid Disease in Children from Diagnosis to Treatment: A 10-year Single Center Experience

Hydatid disease caused by Echinococcus granulosus is a parasitic zoonosis and is endemic in Turkey. Clinical manifestations vary and are related to the anatomical location. In this report, we shared the diagnosis, treatment and follow-up of hydatid disease in children with a 10-year experience. A total of fifty-seven children diagnosed with hydatid disease were analyzed retrospectively from hospital records. Diagnosis was based on clinical, serological and radiological findings. Treatment response was evaluated with clinical, radiological and serological findings. The male/female ratio of 57 cases was 2.4:1 and the mean age was 113.6±45.9 months. The most common presenting complaint was abdominal pain (42.1%). While 22 (38.6%) of the cases had eosinophilia; indirect hemagglutination test positivity was detected in 27 cases (47.4%). Multiple organ involvement was present in 18 cases (31.6%). In patients with multiple organ involvement, the possibility of cysts being located in the abdomen was higher (p=0.005). Of the 50 cases (87.7%), 45 (78.9%) were operated with open surgery and 5 (8.8%) with percutaneous aspiration-injection-reaspiration method for treatment. There were 52 (91.2%) patients who were given albendazole in conservative treatment and the mean duration of treatment was 15.5±17.2 months. There were 10 cases (17.5%) who developed cyst rupture and the symptom duration was shorter than the cases without cyst rupture (p=0.017). Cyst rupture was more common in cases with dyspnea and fluid discharge from the mouth called rock water (p=0.001, p=0.005, respectively). Recurrence was observed in five cases (8.8%) during follow-up. In areas where the disease is endemic, despite prevention and control programs consisting of personal habits and health education, active transmission of hydatid disease is seen in children and continues to be an important public health problem. Hydatid disease should definitely be considered in the presence of suspicious radiological and clinical findings in endemic areas. Controlled clinical studies are required for diagnosis and treatment procedures.

Investigation of the Characteristics of Crimean Congo Hemorrhagic Fever Cases Reported in Afyonkarahisar Province

Crimean Congo Hemorrhagic Fever (CCHF); fever, widespread pain in the body, deterioration in liver function tests; it is a tick-borne viral infectious disease that can cause bleeding and death in the skin, mucous membranes, and sometimes internal organs. In this study, we retrospectively evaluated the clinical, laboratory, and epidemiological characteristics of CCHF cases diagnosed in Afyonkarahisar. Demographic and clinical characteristics, laboratory findings, treatments, and prognoses of patients diagnosed with CCHF in Afyonkarahisar were retrospectively analyzed. In Afyonkarahisar, it was determined that 35 case reports were made between 2002 and November 2019, the date when the CCHF was first seen in Turkey. A history of tick attachment was detected in 31 subjects. Tick arrest cases were most common in June (12 cases; 34.3%) and July (9 cases; 2.9%). There was a history of living in rural areas in twenty-seven (77.1%) patients, close contact with animals in 12 patients, and a history of contact with animal blood in 4 patients. All the 35 cases that followed resulted in healing and no mortality was observed. CCHF is an endemic disease that still maintains its importance in our country. The most important factor in the control with the disease is to prevent virus contact to prevent transmission. People living in endemic areas should be informed about the precautions to be taken against tick bites, and awareness should be raised by providing education about the disease.

Immune Status and Chemokine C Receptor 7 Expression in Primary in Patients with Immune Thrombocytopenia

Objective:The present study investigated immune disorders and chemokine C receptor 7 (CCR7) expression in primary immune thrombocytopenia (ITP) patients and analyzed their changes and clinical significance before and after treatments.Materials and Methods:Flow cytometry was used to detect the proportion of different immune cell subsets in the peripheral blood of 42 patients with ITP and 20 healthy controls at different time points. Treatments included first-line drugs, such as glucocorticoids and intravenous immunoglobulin, and second-line therapy, such as interleukin-11 and thrombopoietin receptor agonists.Results:An elevated CD4/CD8 ratio and decreased natural killer (NK) cells and CD4+CD25+CD127low regulatory T-cells (Tregs) were found in pretreatment ITP patients compared to healthy controls. The newly diagnosed group had a higher CD4/CD8 ratio and more NK cells than the relapsed group. Treg levels of the remission group were higher than those of the recurrence group. The CD4+CCR7+, CD8+CCR7+, and CCR7+ subsets of B cells and NK cells showed higher increases in the newly diagnosed and relapsed group compared to controls and the remission group. The values for the CD4+CCR7+ and CD8+CCR7+ subsets in the relapsed group were slightly higher than those in the newly diagnosed group. The CCR7+ subsets of CD4+ T-cells, CD8+ T-cells, NK cells, and B cells had lower values in the remission group compared to the relapsed group. Higher levels of the CD8+CCR7+ subset and lower levels of NK cells were found in the remission group compared to the controls. The ratio between the CD4+CCR7+ subset and CD8+CCR7+ subset was lower in ITP patients than in healthy controls. There was a negative correlation between the CD8+CCR7+ subset and platelet count in the ITP patients.Conclusion:ITP patients with CCR7 had immune disorders and high heterogeneity, and CCR7 was found to be involved in the pathogenesis of ITP. Further studies are needed to investigate effective treatments for ITP by targeted regulation of CCR7.

Sağlık Kuruluna Başvuran Nörolojik Tanılı Hastaların Demografik ve Klinik Verilerinin Retrospektif Değerlendirilmesi Retrospective

Amaç: Engellilik oluşturan nörolojik hastalıklar, pahalı tedavi maliyetleri ve belirgin iş gücü kaybına neden olabilirler. Bu çalışmada, Ocak-Aralık 2017 tarihleri arasında hastanemizin Engelli Sağlık Kuruluna başvuran nörolojik tanılı hastaların demografik ve klinik verilerini değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Ocak-Aralık 2017 tarihleri arasında hastanemizin Engelli Sağlık Kuruluna engelli raporu için başvuran hastalar retrospektif olarak taranmış; yaş, cinsiyet, tanısı, başvuru nedeni ve özür oranı tespiti yapılmıştır. Bulgular: Çalışmaya 1.870 nörolojik tanısı olan hasta dâhil edilmiştir. Kadın yaş ortalaması, erkeklerden anlamlı derecede yüksek tespit edilmiştir (p<0,001). En sık başvurunun, bakım hizmeti için olduğu gözlenmiştir. En sık başvuru tanısı demans tanısı ile olup, yaş ortalaması ve engellilik oranı en fazla demansta tespit edilmiştir. Hem Parkinson hastalığında hem de demansta erkeklerin özürlülük oranı, kadınlarınkinden daha fazla bulunmuştur; fakat bu fark sadece demans tanısında istatistiksel açıdan anlamlı bulunmuştur. En genç yaş grubu ve en az engellilik oranları, serebral palsi ve epilepsi grubunda izlenmiştir. Demans hastalarının 1/3'ünde işitme kaybı olduğu tespit edilmiştir. Serebrovasküler hastalıklara en sık eşlik eden hastalık %30,5 sıklıkla hipertansiyon iken; en az eşlik eden hastalık %0,4 sıklıkla atriyal fibrilasyon olarak tespit edildi. Sonuç: Bu ve benzeri çalışmalar, engelliğe neden olan hastalıkları belirleyerek, ilgili hastalıkların profilaksi ile önlenmesine; hastaların rehabilitasyon çalışmaları ile topluma kazandırılmasına yol gösterici olacak ve toplumsal maliyeti azaltacaktır.

Hemşirelik Öğrencilerinin Öz Yeterlik Algısı ile İnvaziv Hemşirelik Girişimlerini Yapma Durumları Arasındaki İlişkinin Belirlenmesi ve Klinik Uygulamaya İlişkin Görüşleri: Tanımlayıcı Araştırma

Amaç: Bu çalışma, hemşirelik öğrencilerinin öz yeterlik algısı ile invaziv hemşirelik girişimlerini yapma durumları arasındaki ilişkiyi ve klinik uygulamaya ilişkin görüşlerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntemler: Çalışma, Karadeniz Teknik Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Hemşirelik Bölümü 3. ve 4. sınıfında öğrenim gören 132 hemşirelik öğrencisiyle yürütülmüş tanımlayıcı türde bir çalışmadır. Veriler, 'Tanıtıcı Özellikler Formu', 'İnvaziv Hemşirelik Girişimleri Formu' ve 'Öz Yeterlik Ölçeği' ile toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde, tanımlayıcı istatistikler, Mann-Whitney U testi ve Spearman korelasyon analizi kullanılmıştır. Bulgular: Öğrencilerin öz yeterlik algı puanı ortancasının 58 (28-82) olduğu belirlenmiştir. Öz yeterlik algı puanı ortancası 3. sınıf öğrencilerinde 53,5 (52-55), 4. sınıf öğrencilerinde ise 58 (45-82) olarak belirlenmiştir. Her iki sınıf arasında ölçek toplam ve alt boyutları puan ortancalarında istatistiksel açıdan anlamlı bir fark olmadığı belirlenmiştir (p=0,988). Hemşirelik öğrencilerinin öz yeterlik algısı ile klinikte bir kez yaptıkları kan alma ve intravenöz kateter yerleştirme uygulamaları arasında istatistiksel açıdan anlamlı çok zayıf oranda pozitif bir ilişki olduğu (p=0,018, p=0,031), nazofaringeal aspirasyon uygulamasında ise çok yüksek oranda pozitif bir ilişki olduğu belirlenmiştir (p=0,009). Sonuç: Öğrencilerin kliniklerde yaptıkları kan alma, intravenöz kateter yerleştirme ve nazofarengeal aspirasyon yapma uygulamaları ile öz-yeterlik algıları arasında pozitif yönde bir ilişki olduğu ve bu girişimlerde öğrencilerin motivasyonlarının artırılması gerektiği belirlenmiştir.

Tek Doz Preemptif İntravenöz Deksketoprofen Trometamol ve İbuprofen'in Üçüncü Molar Cerrahisi Sonrası Ağrı ve Ödem Kontrolü Üzerine Etkileri: Prospektif, Randomize, Çift Kör ve Klinik Bir Çalışma

Objective: This comparative study aims to investigate the single-dose preemptive effects of intravenous (IV) dexketoprofen trometamol, ibuprofen for pain and edema control in mandibular wisdom teeth surgery. Material and Methods: In this study, 75 patients were randomly divided into 3 groups. Group 1 received IV ibuprofen 60 min before surgery; Group 2 received IV dexketoprofen trometamol 60 min before surgery; Group 3 received IV placebo (100 cc saline) 60 min before surgery. The pain and facial swelling were evaluated. Postoperative pain was recorded with a Visual Analog Scale (VAS) during 24 h. The total recovery acetaminophen intake dose was recorded in the first 24 h. Also, a 3D surface imaging device was used in the evaluation of swelling. Results: There was no statistically significant difference in the pain between the ibuprofen and dexketoprofen groups. There was a statistically significant difference in the edema on the 2nd day (T1) between the ibuprofen and dexketoprofen group (p=0.010). On the 2nd day edema, the amount of edema observed in the ibuprofen group was recorded as the least. Postoperative edema and pain were higher in the placebo group than in the other groups (p<0.05). Conclusion: The findings obtained in this study suggest that the preemptive application of IV ibuprofen and dexketoprofen is effective in the control of edema and pain compared to the placebo group after third molar surgery.

Intoxication Cases and Evaluation of Liver Toxicity of Sanliurfa Region

Amaç: Bu çalışmada intoksikasyon nedeni ile acil servise başvuran olguların demografik, etyolojik, prognostik özellikleri ve intoksikasyon olgularının ne kadarında karaciğerin etkilendiğinin araştırılması amaçlanmıştır. Materyal - Metod: Ocak 2018 – Eylül 2019 tarihleri arasında Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi acil servisine başvuran hastaların dosyaları retrospektif olarak tarandı. Yaş, cinsiyet, anamnez özellikleri ve kan tahlilleri incelendi. Bulgular: 211 vakanın 137`si (%64.9) kadın, yaş ortalaması 30.3± 13.12, yaş dağılımı 18-72 yaş aralığında idi. Olguların 108`i (%51.2) ilaç, 39`u (%18.5) akrep ısırması, 23`ü (%10.9) gıda, 14`ü (%6.6) böcek-fare, 12`si (%5.7) yılan ısırması, 9`u (%4.3) koroziv madde 4 olguda esrar-ekstazi ve 1`er olguda da alkol ve karbon monoksit intoksikasyonu tespit edildi. Olguların 11`inde transaminazlarda (ALT, AST), 16`sında kolestaz enzimlerinde (ALP, GGT) veya bilirubin değerlerinde yükseklik saptandı. Zehir Danışma Merkezinin önerisi ve klinik durumları değerlendirilerek 136 (%64.5) olgu yoğun bakım ünitesinde (YBÜ), 44 (%20.8) olgu da serviste takip edildi. İlaç intoksikasyonu nedeniyle takip edilen olgulardan 1`i YBÜ’nde takip esnasında, organ yetmezliği nedeniyle ex oldu, bu hastanın karaciğer enzimleri yüksekti. Sonuç: Hastanemiz acil servisine intoksikasyon nedenli başvurularda en sık neden ilaç, onu takiben akrep-yılan ısırması ve gıda zehirlenmesidir. İntoksikasyon daha çok genç yaşlarda ve kadın hastalarda görülmektedir. Hastaların yaklaşık yüzde on kadarında karaciğer etkilenmektedir, karaciğer enzim yükselmesi kötü prognoz göstergesi olabilir. Anahtar Kelimeler: intoksikasyon, ilaç, karaciğer Objective: In this study, it was aimed to investigate the demographic, etiological and prognostic characteristics of the cases who applied to the emergency department due to intoxication and how much of the intoxication cases the liver was affected. Material-Method: The files of the patients who applied to the emergency service of Harran University Medical Faculty Hospital between January 2018 and September 2019 were retrospectively scanned. Age, gender, anamnesis features and blood tests were examined. Results: 137 of the 211 cases (64.9%) were female, the mean age was 30.3 ± 13.12, the age range was between 18-72. Of the cases, 108 (51.2%) were drug, 39 (18.5%) were scorpion bites, 23 (10.9%) were food, 14 (6.6%) were insect-mice, 12 (5.7%) were snake bites, 9 (4.3%) were corrosive substances, cannabis-ecstasy in 4 cases and alcohol and carbon monoxide intoxication in 1 case each. Transaminases (ALT, AST) were found to be elevated in 11 patients, cholestasis enzymes (ALP, GGT) or bilirubin in 16 patients. By evaluating the recommendation and clinical conditions of the Poison Counseling Center, 136 (64.5%) cases were followed in the intensive care unit (ICU) and 44 (20.8%) cases were followed in the service. One of the cases followed up due to drug intoxication died due to organ failure during follow-up in the ICU, and liver enzymes of this patient were high. Conclusion: The most common cause of intoxication applications to the emergency department of our hospital is medication, followed by scorpion-snake bites and food poisoning. Intoxication is mostly seen in younger ages and in female patients. The liver is affected in about ten percent of patients, elevated liver enzymes may indicate a poor prognosis. Key Words: intoxication, drug, liver

Assessment of Bone Marrow Biopsy and Cytogenetic Findings in Patients with Multiple Myeloma

Objective:Multiple myeloma (MM) is a malignant condition characterized by the accumulation of malignant plasma cells. Although MM remains incurable, the survival of MM patients has improved considerably due to the application of autologous stem cell transplantation, novel agents, and advanced treatment strategies. This study aimed to determine the cytogenetic characterization and bone marrow (BM) features of Turkish patients with MM.Materials and Methods:Eighty-five MM patients were admitted to Dokuz Eylül University Hospital in Turkey. BM samples of these MM patients were subjected to cytogenetic analyses at diagnosis and during therapy as a part of therapeutical and clinical evaluation. A complete cytogenetic study was performed using the G-banding technique. Fluorescence in situ hybridization (FISH) analysis was performed using cytoplasmic immunoglobulin. The degree of BM fibrosis was determined using reticulin histochemical staining. We determined the percentage of BM plasma cells based on the extent of CD38 staining.Results:Eighty-five MM patients were retrospectively identified between 2015 and 2021. The median age was 63 (38-90) years. Of the 85 patients, 60 (70.6%) were male and 25 (29.4%) were female. Seventy-two (84.7%) cases had BM fibrosis at the time of diagnosis. The most common was grade 2 fibrosis, recorded in 35 cases (41.2%). About 72.9% of the patients showed more than 50% plasma cells. FISH analysis indicated the presence of abnormal chromosomes in 37% (32/85) of the patients. The most frequent abnormality was Immunoglobulin heavy-chain (IGH) translocation (21.3%).Conclusion:Subgroup analysis of IGH mutations is crucial in the identification of high-risk MM patients. We believe that our study will contribute to the determination of BM biopsy and cytogenetic features of MM patients in our country.

Minör Travma Hastalarının Yönetiminde Tüm Vücut Bilgisayarlı Tomografinin Rolünün Değerlendirilmesi

ABSTRACT Aim: Whole body of computed tomography (WBCT) approach is increasingly being preferred by the clinicians over the traditional selected CT approach worldwide, not only for major trauma patients but even for minor trauma patients. Our aim was to determine the ratio of polytrauma patients in minor trauma patients imaged with WBCT and to determine demographical and clinical predictors of polytrauma. Methods: This retrospective-descriptive-study was conducted at the emergency department with patients older than 16 but had an injury severity scores of less than 16 and those who underwent WBCT trauma patients between January 2015 and December 2018. The presence of polytrauma, which defined presence of injury with an abbreviated injury scale score ≥2 according to tomography results in at least two body regions, was considered as the primary outcome of the study. Results: Total 3924 (ISS&amp;lt;16) patients’ data were enrolled in the study. Only in 278 of all patients (7.1%) polytrauma was detected. After the multi-logistic regression analysis, fall from height (&amp;gt;3 meters), pedestrian struck, altered mental status (GCS &amp;lt;14), and male sex were found as significant predictor factors for presence of polytrauma. When created a model with these parameters, it was found that it had low diagnostic accuracy value as 0.6 (95%CI: 0.59 to 0.72). Conclusion: When considered only minor trauma patients with small polytrauma and mortality ratio, routine using of WBCT approach is not rational. The predictors found in our study can be used to develop a clinical decision rule in the future for minor trauma patients. ÖZET Amaç: Tüm vücut bilgisayarlı tomografi (TVBT) yaklaşımı, klinisyenler tarafından sadece majör travma hastaları için değil, hatta minör travma hastaları için de dünya çapında geleneksel seçilmiş BT yaklaşımına göre giderek daha fazla tercih edilmektedir. Amacımız, TVBT ile görüntülenen minör travma hastalarında çoklu travma hastalarının oranını belirlemek ve çoklu travmanın demografik ve klinik belirleyicilerini belirlemekti. Yöntemler: Bu retrospektif-tanımlayıcı-çalışma, acil serviste 16 yaşından büyük ancak injury severty skoru &amp;lt;16 olan ve Ocak 2015 ile Aralık 2018 tarihleri arasında, WBCT çekilmiş olan travma hastalarının verileri incelenerek yapıldı. En az iki vücut bölgesinde tomografi sonuçlarına göre abbreviated injury scale skoru ≥2 olan yaralanma varlığı çalışmanın birincil sonlanımı olarak belirlendi. Bulgular: Çalışmaya toplam 3924 hastanın verileri dahil edildi. Tüm hastaların sadece 278'inde (%7.1) çoklu travma tespit edildi. Çoklu lojistik regresyon analiz sonuçlarına göre, yüksekten düşme (&amp;gt;3 metre), yayaya araç çarpması, değişen mental durum (GCS &amp;lt;14) ve erkek cinsiyet, çoklu travma varlığı için anlamlı değişkenler olarak bulundu. Bu değişkenlerle bir model oluşturulduğunda, bu modelin 0,6 (%95 CI: 0,59 ila 0,72) gibi düşük tanısal doğruluk değerine sahip olduğu bulunmuştur. Sonuç: Çoklu travma ve mortalite oranı küçük olan sadece minör travma hastaları düşünüldüğünde, TVBT yaklaşımının rutin kullanımı akılcı değildir. Çalışmamızda bulunan prediktörler, minör travma hastaları için gelecekte klinik bir karar kuralı geliştirmek için kullanılabilir.

Sağlık Çalışanlarında COVID-19 Bulaşı ve Klinik Özellikleri: Kesitsel Çalışma

Objective: Frontline healthcare workers (HCW) exposed to coronavirus disease-2019 (COVID-19) patients at their work environment are at a higher risk of acquiring the disease. The aim of this study was to research the COVID-19 risks due to the occupational exposure of HCW and the clinical characteristics of the affected. Material and Methods: In this retrospective study, HCW, employed by The Ümraniye Research and Training Hospital, who were diagnosed with COVID-19 between 20th March 2020 to 20th May 2020 were analysed. Results: A total of 128 (3.8%) HCW were diagnosed with COVID-19. Most of the infected HCW were medical staff (34%), nurses (24%), physicians (22%) and staff with no patient contact (20%). Fifty-six percent of the infected HCW were working in COVID-19 wards and outpatient clinics. Twenty-nine percent acquired the infection in hospital from an index patient and 32% of them from an infected HCW. The highest transmission was during the sharing of the same environment (53%) like offices. Thirteen per cent of the HCW took the virus during examination or treatment, 31% of the individuals were unaware of the transmission. The number of the infected HCW was higher during the beginning of the outbreak in Turkey. The symptomatic cases were more (88%) than the asymptomatic cases (12%). A total of 28 (22%) HCW were hospitalised and only 4% of the cases were severe. Conclusion: The asymptomatic COVID-19 carrying HCW are to be considered as the source of the spread of the disease among their colleagues. Stricter measures should be implemented to prevent in-hospital transmission.

Miyotonik Distrofi Hastalarının CTG Tekrar Sayıları ile Genotip ve Klinik Bulguların Değerlendirilmesi: Tek Merkez Deneyimi-Olgu Serisi

Amaç: Miyotonik distrofi hastalığı (MD), otozomal dominant genetik geçiş özelliği gösteren, motor, psikiyatrik ve bilişsel içerikli klinik bulgularla karakterize, CTG tekrar dizisi artışıyla ilerleyici nörodejeneratif bir hastalıktır. Kromozom 19'un uzun kolunda lokalize (19q13.32) miyotonin-protein kinaz olarak da bilinen miyotonik distrofi protein kinaz ya da distrofi miyotonika protein kinaz (DMPK) geni (Chr19:45,769,717-45,782,552-ENSG00000104936) düz, iskelet ve kalp kasında eksprese olan 80-kDa'lık protein kodlar. Gereç ve Yöntemler: MD hastalığına sahip farklı ailelerden 17 hastanın öncelikle elektromiyografilerinde (EMG) miyotonik deşarj saptanan hastalar bölümümüze refere edildi, daha sonra pedigri analizleri yapılan hastalara, moleküler analiziyle kesin tanı koyuldu. Genotip-fenotip ilişkisi için DMPK genindeki CTG tekrar sayılarıyla hastaların cinsiyeti, hastalığın başlangıç yaşı, tanı koyulma yaşı, hastalığın klinik şiddeti, soy geçmiş özellikleri, öz geçmişlerinde cerrahi operasyon geçirip geçirmedikleri ve ailede başka etkilenen birey varlığı araştırıldı. Bulgular: Afyonkarahisar'ın farklı bölgelerinden, aralarında akrabalık bulunmayan 17 farklı hastanın DMPK genindeki CTG tekrar sayılarında artış ve bazı hastalarda geniş ailesel etkilenim tespit edildi. Sonuç: MD hastalığında, CTG tekrar sayısı artışıyla hastalığın başlama yaşı arasında ters orantı olmasına karşın, klinik bulgularla CTG tekrar sayısı arasında ilişki yoktur. Güç kaybı ve kaslarda gevşeme kusuruyla ortaya çıkan MD açısından en önemli bulduğumuz, hastamız klinik olarak EMG'de miyotonik deşarjlara sahip olup MD tanısı alan, ancak tekrar sayısı açısından incelendiğinde DMKP1 geninin her 2 alleli için 8/17 sonucuyla genetik açıdan hastamızın normal tekrar sayısına sahip olmasıdır. Antisipasyon ve değişken ekspresyon sık gözlendiği için hastaların mutlaka genel ve detaylı olarak genetik, klinik, radyolojik ve laboratuvar olarak değerlendirilmesi gerekir.

Süt İkinci Azı Hipomineralizasyonu ve Klinik Önemi

Diş çürüğü ve mine bozuklukları, çocuklarda çok yaygındır. Mine hipomineralizasyonu, çürük gelişimini ve çürüğün şiddetini artırabilen mine bozukluklarından biridir. Süt ikinci azı hipomineralizasyonu, minenin gelişimsel bir bozukluğu olmasının yanında büyük azı kesici hipomineralizasyonu (BKH) ile benzer klinik özelliklere sahiptir. SAH, klinik olarak 1-4 adet süt 2. azı dişi etkileyebilen, minede tipik olarak sarı-kahverengi renklenme ve belirgin bir opasite olarak tanımlanmaktadır. Süt 2. azılarda gözlenen, sınırları belirgin hipomineralizasyon varlığının, daimî dişlerde BKH görülmesinin bir işareti olabileceği bildirilmiştir. Diş sert dokularında meydana gelebilecek hızlı yıkımların, akut semptomların ve tekrarlayan tedavilerin önlenmesi açısından hipomineralizasyonun erken teşhis edilmesi önemlidir. Süt ve daimî dişlerde hipomineralizasyon varlığı; diş çürüğü, hassasiyet, ağrı, estetik kaygı ve diş yüzeyi kaybına neden olarak, çocuğun yaşam kalitesini olumsuz yönde etkileyebilir. Mine hipomineralizasyonlu tüm dişlerin tedavi yaklaşımında öncelikli olarak diş çürüğünün oluşumu önlenmelidir. Süt ikinci azı hipomineralizasyonu varlığı BKH'ye işaret edebileceğinden, veliyi konu hakkında bilgilendirmek, hijyen ve beslenme eğitimi vermek ve özellikle daimî 1. azıların sürme döneminde hastaları sık kontrollere çağırmak gerekmektedir. Bu tür dişlerin tedavi yaklaşımında etkilenen dişlerin tipi, defektlerin büyüklüğü ve şiddeti, diş yüzeyi kaybı ve ilişkili semptomlara bağlı olarak kısa ve uzun dönem tedavi planları gerektiren birçok restoratif yaklaşım bulunmaktadır. Bu kısa literatür derlemesinde, Süt ikinci azı hipomineralizasyonunun karakteristik özellikleri, görülme sıklığı, etiyolojisi, tanı kriterleri ve ayırıcı tanısı, klinik önemi ve tedavi yaklaşımı mevcut literatür ışığında değerlendirilecektir.

Bir Şehir Hastanesi Hipnoterapi Ünitesine Başvuran Tüm Hastaların Sosyodemografik ve Klinik Özellikleri: 18 Ayda 100 Hasta ile Retrospektif Bir Analiz

Amaç: Bir şehir hastanesinin hipnoterapi ünitesine başvuran hastaların, sosyodemografik ve klinik özelliklerine ait verilerinin ortaya konulması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Haziran 2019 ve Aralık 2020 tarihleri arasındaki tüm hastaların retrospektif değerlendirilmesidir. Danışanlara ait yaş, cinsiyet, medeni durum, eğitim durumu, meslek, aylık kazanç, sigara kullanma ve alkol alma verileri, beden kitle indeksi ve uygulama detayları (yöntem, sayı, gerekçe) kaydedildi. Bulgular: Çalışmaya toplam 100 katılımcı (80 kadın, 20 erkek) dâhil edilmiştir ve tüm bireylerin yaş ortanca değeri 34,5 (minimum: 5, maksimum: 72) yıl idi. Katılımcıların çoğunluğu (%74) evliydi. Lise mezunu olanlar (%36) ve profesyonel bir mesleğe sahip kişiler (%50) çoğunlukta idi. Danışanlarda aylık geliri olmayanlar %36 kadarını oluşturmaktaydı. Danışanların büyük bir bölümü sigara içmeyen (%75) ve alkol almayan (%94) bireylerden oluşmaktaydı. Tüm danışanların başvuru şekillerinde %55 hekim yönlendirmesi, %41 arkadaş tavsiyesi, %4 ise internet aracılığıyla olduğu gösterilmiştir. Başvuru gerekçelerine göre bakıldığında ise en sık 3 gerekçe; yeme bozuklukları (%24), anksiyete/depresyon (%21) ve fibromiyalji (%13) olarak tespit edilmiştir. Danışanların özellikleri cinsiyetlere göre gruplandırılarak karşılaştırıldığında; yaş, yaş grupları, medeni hâl, meslek ve alkol kullanma durumları, boy ve başvuru gerekçeleri yönünden erkeklerle kadınlar arasında fark vardı (sırasıyla; p=0,030, p=0,013, p<0,001, p<0,001, p<0,001, p<0,001, p=0,013). Kadınlar daha ileri yaş ve yaş grubuna sahip iken, erkekler ise daha uzun boylu ve daha sık alkol alan bireyler idi. Sonuç: Hipnoterapi ünitesine danışanların çoğunluğu kadındı ve en sık yeme bozukluğu ile başvurmuşlardı.

Tanısı FDG PET-BT İle Konan Erken Evre Takayasu Arteriti Olgusu Ve Literatürün Gözden Geçirilmesi

Tanısı FDG PET-BT İle Konan Erken Evre Takayasu Arteriti Olgusu Ve Literatürün Gözden Geçirilmesi Nagehan Didem Sarı, Gülşen Yörük, Gülhan Eren Sağlık Bilimleri Üniversitesi İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi Enfeksiyon Hastalıkları ve klinik mikrobiyoloji Kliniği Takayasu arteriti (TA), etyopatogenezi tam olarak bilinmeyen ve damar duvarında granulomatöz inflamasyonla seyreden, kronik seyirli büyük damar vaskülitidir. Klinik belirtiler hastalığın erken evrelerinde nonspesifik olmakla birlikte ilerleyen dönemde etkilenen damarların beslediği bölgelerde vasküler yetmezlik bulgularıyla seyreder. Hastalık Sebebi Bilinmeyen Ateş (SBA) kliniğiyle nadiren bulgu verebilir. Bu çalışmada SBA tetkiki esnasında tanısı FDG PET-CT ile konan erken evre TA olgusu sunulmuştur. Anahtar Kelimeler: Sebebi bilinmeyen ateş, Takayasu arteriti, vaskülit Türkçe Kısa Başlık: PET-BT İle Tanı Konan Takayasu Arteriti An Early Stage Takayasu Arteritis Case Diagnosed with FDG PET-CT and Review of the Literature Nagehan Didem Sarı, Gülşen Yörük, Gülhan Eren Health Sciences University Istanbul Training and Research Hospital Infectious Diseases and Clinical Microbiology Clinic Takayasu’s arteritis also known as pulseless disease is a kind of granulomatous vasculitis that characterized large size vessels involvement. It is usually occurs in female gender in young ages. At early stage of disease, nonspesific and different clinical presentation can occur. At diagnosis, ischemic symptom are usually present in the affected vessels. However, fever of unknown origin (FUO) is rare as an initial presentation and explanation the condition too difficult to diagnose. In this case report, a patient who presented with a fever of unknown origin, described. A 59-year-old female was diagnosed with Takayasu arteritis after fluorodeoxyglucose (FDG) positron-emission tomography-computed tomography (PET-CT) was performed at the early stage. Keywords: Fever of unknown origin, PET-CT, Takayasu arteritis, Vasculitis İngilizce Kısa Başlık: Takayasu arteritis diagnosed by PET-CT

One-Year Evaluation of Family Medicine Obesity Clinic Applications

Aim/Background: Obesity is a public health problem that can affect an individual's&#x0D; quality of life, causing an increase in mortality and morbidity. The&#x0D; aim of the present study is to evaluate the characteristics of the obese&#x0D; patients who were admitted to Family Medicine Outpatient Clinic of Marmara&#x0D; University Hospital in order to improve their management. Methods: This is a descriptive study&#x0D; assessing 297 patients applied to Marmara University Family Medicine Obesity&#x0D; Clinic between 01/01/2014 and 01/01/2015. Participants were evaluated&#x0D; retrospectively by interview and clinical observation form and a 3-day dietary&#x0D; log. Results: The study included a total&#x0D; of 297 participants with mean age 33.7 ± 14.8 years. Of the participants, 81.2%&#x0D; were ≥19 years of age and 18.8% of them were &amp;lt;19 age group; 86.7% of those&#x0D; ≥19 years of age (n = 209) were women; 65.6% had chronic diseases and education&#x0D; level of 58% was secondary school and under. Females’ education level was lower&#x0D; than males and they had more chronic diseases than men; and more diet&#x0D; experiences (p&amp;lt;0.002, p&amp;lt;0.027,&#x0D; p&amp;lt;0.001). Those who had diet experience before are willing to lose more weight&#x0D; (p&amp;lt;0.021). Mean body mass index&#x0D; (BMI) was higher in patients with chronic diseases, who were married and ho had&#x0D; low level of education (p&amp;lt;0.001,&#x0D; p&amp;lt;0.007, p&amp;lt;0.004). Conclusion: Individuals&#x0D; admitted to the obesity outpatient clinic were mostly women who had a lower&#x0D; education, who had more chronic illnesses and more attempts to lose weight&#x0D; previously. Obesity management should be planned according to these&#x0D; characteristics. In addition, all patients who admit to Family Medicine&#x0D; Outpatient Clinics for any reason and detected to have a high BMI should be&#x0D; referred to Obesity Clinic and supported for losing weight.Giriş ve Amaç: Obezite, bireylerin yaşam kalitesini&#x0D; etkileyerek mortalite ve morbiditede artışa neden olan bir hastalıktır. Bu&#x0D; araştırmanın amacı Marmara Üniversitesi Aile Hekimliği polikliniklerinde obez&#x0D; hasta yönetimini geliştirmek için başvuranları değerlendirmektir. Yöntem: Bu araştırma, Marmara&#x0D; Üniversitesi Aile Hekimliği obezite polikliniğine 01.01.2014-01.01.2015&#x0D; tarihleri arasında başvuran hastaların özelliklerini değerlendiren tanımlayıcı&#x0D; tipte bir araştırmadır. Katılımcılar, görüşme ve klinik izlem formu ile&#x0D; birlikte 3 günlük yeme günlüğü ile retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Bulgular: Toplam 297 katılımcının yaş&#x0D; ortalaması 33.7±14,8 yıldır. Katılımcıların %81,2’si ≥19 yaş, %18,8’i &amp;lt;19&#x0D; yaş grubundadır. ≥19 yaş olanların %86,7’si (n=209) kadın olup; %65,6’sının bir&#x0D; kronik hastalığı vardır, %58’inin eğitim durumu ortaokul ve altı düzeydedir.&#x0D; Kadınlar erkeklere göre daha düşük eğitim seviyesi ve daha çok kronik hastalığa&#x0D; sahip, daha önceden diyet yapma deneyimleri daha çoktur (p&amp;lt;0.002, p&amp;lt;0.027, p&amp;lt;0.001). Daha önceden diyet yapmış olanların vermek istedikleri&#x0D; kilo daha çoktur (p&amp;lt;0.021).&#x0D; BKİ ortalaması; düşük eğitim seviyesindekilerde, evlilerde ve kronik hastalığı&#x0D; olanlarda daha yüksek bulunmuştur (p&amp;lt;0.001,&#x0D; p&amp;lt;0.007, p&amp;lt;0.004). Sonuç: Marmara&#x0D; Üniversitesi Aile Hekimliği obezite polikliniğine başvuran kişiler, erkeklere&#x0D; göre eğitim düzeyi düşük, daha çok kronik hastalığa sahip ve kilo vermeyi daha&#x0D; önceden de denemiş olan kadınlardır. Obezite yönetimi bu özelliklere göre&#x0D; planlanmalıdır. Ayrıca aile hekimliği polikliniklerine herhangi bir nedenle&#x0D; başvuran ve BKİ’si yüksek saptanan tüm hastalar obezite polikliniğine&#x0D; yönlendirilmeli, kilo verme konusunda desteklenmelidir.

Blastic Plasmacytoid Dendritic Cell Neoplasia: A Single Center Experience

Blastic plasmacytoid dendritic cell neoplasm (BPDCN) is a rare malignancy with skin tropism. The entity was recently defined and the diagnosis is generally made by skin biopsies. It is necessary to apply appropriate immunohistochemistry to recognize this rare entity. There is no consensus on therapy and the survival rates are low. The aim of this study is to describe the clinical and histopathological features of BPDCN. We retrospectively reviewed 8 BPDCN cases of the Cerrahpaşa Medical Faculty diagnosed between 2005 and 2019. We documented the clinical findings, histopathologic diagnoses, and outcomes. The mean age of the patients was 58.7 years (range=11-86 years), and 7 patients were male. The patients presented with erythematous or purple papules, plaques, and papulonodular or nodular cutaneous lesions. Two had lymphadenomegaly at presentation. In microscopic evaluations, tumor cells infiltrated the entire dermis with a clear-cut subepidermal Grenz zone in all cases. CD4, CD56, and CD123 were the most frequently expressed immunohistochemical markers. The median follow-up of 7 cases was 14 months, ranging from 6 to 48 months. Three patients died of the disease, while 4 patients were still alive. Out of 7 patients, 5 received chemotherapy. We found that the outcomes of some patients were different from others but we did not link any distinct clinical or histopathological characteristics to these different outcomes.

Frequent Mutation in the FTL Gene Causing Hyperferritinemia Cataract Syndrome in Turkish Population Is c.-160A>G

Objective:Hyperferritinemia cataract syndrome (HFCS) is an autosomal dominantly inherited disease characterized by increased serum ferritin levels and bilateral cataract formation in the early period of life. Heterozygote mutations in the 5’ untranslated region of the L-ferritin gene (FTL) have been reported to cause this disease. In this study, our purpose was to research the FTL gene mutations that cause HFCS in Central Anatolia and the clinical effects of these mutations.Materials and Methods:Seventeen patients from 6 families with high ferritin levels in performed serum measurements, those who were found to have cataracts in eye examinations, and families with vertical inheritance, since the disease is autosomal dominant, were included in the study. Exons, exon-intron boundaries, and 5’ and 3’ untranslated regions of FTL (NM_000146) were sequenced using the Sanger sequencing method.Results:The female/male ratio of the patients was 7/10. All of the patients were found to have c.-160A>G heterozygous mutation in the FTL gene.Conclusion:In the Turkish population, the prevalence of HFCS is about 1/100,000 and the commonly observed mutation is c.-160A>G mutation.

Penetran Keratoplastili Olgularda Endikasyon Dağılımları ve Klinik Sonuçlarımız

Amaç: Kliniğimizde penetran keratoplasti yapılan hastalarımızın endikasyonlarını ve klinik sonuçlarını sunmaktır. Gereç ve Yöntemler: Haziran 2014-Aralık 2015 tarihleri arasında kliniğimizde penetran keratoplasti yapılan hastaların kayıtları retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaların yaşı, cinsiyeti, penetran keratoplasti endikasyonları ve operasyon tipi (tek başına keratoplasti veya kombine cerrahiler), preoperatif ve postoperatif birinci ay, üçüncü ay ve en son yapılan kontrol muayenesindeki (12. ay) düzeltilmiş en iyi görme keskinlikleri, göz içi basınç değişimleri ve ameliyat sonrası diğer bulguları detaylı olarak değerlendirildi. Bulgular: Toplam 151 [56 (%37,1)]'sı kadın, 95 (%62,9)'i erkek hastanın 151 gözü çalışma kapsamına alındı. Postoperatif ortalama takip süresi 12,08±5,02 (6-25) ay idi. Hastalarımızın ortalama yaşı 56,72±1,64 (13-87); donör kornea alınan hastaların yaş ortalaması ise 54,02±12,25 (16-81) yıl idi. Hastaların en çok sırasıyla greft yetmezliği (35 göz, %23,2), psödofakik büllöz keratopati (28 göz, %18,5) ve travmatik korneal skar (16 göz, %10,6) nedeni ile opere edildiği tespit edildi. On bir (%7,3) göze ekstrakapsüler katarakt ekstraksiyonu ve arka kamara göz içi lensi implantasyonu, 5 (%3,3) göze skleral fiksasyonlu göz içi lensi implantasyonu, 10 (%6,6) göze ön vitrektomi ve 3 (%2) göze ise sineşiotomi kombine cerrahileri uygulandı. Takip süresi sonunda hastaların %7,9 (12 göz)'unda greft yetmezliği saptandı. Hastalarımızın operasyon sonrası düzeltilmiş en iyi görme keskinliğindeki vizyon artışı istatistiksel olarak anlamlı bulundu. Sonuç: Literatürdeki çoğu çalışmadan farklı olarak çalışmamızda en sık penetran keratoplasti endikasyonunun, greft yetmezliği olduğu saptanmıştır. Lamellar keratoplasti tekniklerinin uygulama sıklığında artış ile penetran keratoplasti endikasyonlarında değişimler gözlemlenmiştir. Ancak, gereken hastalarda penetran keratoplasti ameliyatlarına olan ihtiyaç hâlâ devam etmektedir.

Orbital Selülitli Hastaların Demografik Özellikleri ve Klinik Yaklaşım

Amaç: Orbital selülit hastalarında etiyoloji, tanı, tedavi yöntemleri ve prognozun değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntemler: Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları Kliniğine Eylül 2013- Haziran 2017 tarihleri arasında orbital selülit tanısıyla başvuran hastaların dosyaları retrospektif olarak incelendi. Yaş, cinsiyet, muayene bulguları, etiyoloji, tedavi yöntemleri ve prognoz değerlendirildi. İstatistiksel analizlerde Wilcoxon testi kullanıldı, p<0,05 olması anlamlı olarak kabul edildi. Bulgular: Orbital selülit nedeni ile tedavi gören; 12 (%57,2)'si erkek, 9 (%42,8)'u kadın 21 hasta çalışmaya dâhil edildi. Hastaların tümünde başvuru anında kapaklarda kızarıklık, ödem ve oküler ağrı mevcut idi. On altı (%76) hastada bakış kısıtlılığı, 11 (%52,3)'inde kemozis, 10 (%47,6)'unda propitozis, 9 (%42,8)'unda diplopi, 7 (%33,3)'sinde rölatif afferent pupil defekti izlendi. Görüntüleme tetkiklerinde sinüzit bulgusu olan 18 hastanın 10 (%55,5)'unda etmoidal, 1 (%5,5)'inde maksiller, 5 (%27,7)'inde etmoidal ve maksiller, 1 (%5,5)'inde etmoidal ve sfenoidal, 1 (%5,5)'inde etmoidal, maksiller ve frontal sinüzit mevcut idi. Kulak burun boğaz ve enfeksiyon hastalıkları kliniklerine konsülte edilen hastaların sistemik antibiyotik tedavisinde geniş spektrumlu, kombine ilaç tedavisi tercih edildi. Radyolojik görüntülemede apse oluşumu izlenen 8 (%38) hastanın 4'üne endoskopik sinüs cerrahisi ve apse drenajı, kronik dakriyosistite sekonder apse oluşumu izlenen iki hastaya medikal tedavi sonrası dakriyosistorinostomi cerrahisi uygulandı. İki hastada ise spontan drenaj gerçekleşti. Tedavi öncesi en iyi düzeltilmiş görme keskinliği ortalama 0,67±0,43 (logMAR), tedavi sonrası ise 0,02±0,17 idi. Tüm hastalar takipleri sırasında, görme kaybı ve nörolojik komplikasyon gelişmeden iyileşti. Sonuç: Orbital selülit, oluşabilecek ciddi komplikasyonlar nedeni ile oftalmolojinin acillerindendir. Tedavi; göz hastalıkları, kulak burun boğaz ve enfeksiyon hastalıkları kliniklerinin ortak görüşü ile planlanmalı, hastalar multidisipliner olarak takip edilmeli ve orbital apse mevcut ise cerrahi uygulanmalıdır.