Turkish Art Research Articles

THE EFFECT OF DAILY LIFE TRACES DUE TO CULTURAL CHANGE ON FIKRET MUALLA'S ART

Culture is the values that constitute the unity of life, thought and belief that a society creates in the historical and social development process. These values, which determine the lifestyle of a nation, people and society, have been passed down from generation to generation. The unique life models, art, morality, laws and order of the society determine the culture of that society and shape the daily lives of the people who make up the society. When the social structure and life of different nations are examined, it is noteworthy that the cultures differ significantly and diverge from each other. While human beings adapt to all kinds of changes with the instinct of survival, they consciously or unconsciously keep pace with their social life in order to continue their social life within the changing cultural structure. Fikret Mualla, a Turkish painter, was born in 1903, until his mid-thirties naturally lived and produced works by being influenced by Turkish culture and society. Although he went abroad for a short time many times during this period, he went to Paris in 1939 and lived there for twenty-six years. During this long period, his art, like himself, was influenced by the culture he lived in, and he reflected the daily life in Paris and artistic expression forms on his works. Cafes, circuses and streets in Paris have become the main subject of the artist's works. To analyze the effects of contemporary life in the context of cultural change through artists and works of art; It is aimed to contribute to the relevant literature by examining the changes brought by the French culture and life in Fikret Mualla's works. In addition, it is aimed to examine how the cultural difference affects the works of the artist in question in terms of subject and technique. Qualitative research methods and techniques were used in the study in which general scanning model was used. Keywords: Culture, Turkish Art, Fikret Mualla

Hale İmgesinin İnsan Dışı Varlıklarda Kullanımı ve Sanattaki Yeri Üzerine Bir Analiz

Light rings around the head or on a part of the body or surrounding the whole body used to express the holiness of figures in works of art are called “halo.” Based on artwork samples, it can be stated that the origin of the halo image is most likely Asia, dating back to 600 BC. Sometimes they are depicted as fire and sometimes they are depicted as intertwined circles. Although their usage patterns differ among cultures, similar uses are also seen due to the interaction between cultures. In Christianity, which incorporates many elements from pagan culture, aside from the icons, the holy spirit, Jesus, angels, saints, and the four Gospel writers, they are also seen on popes, saints, and the protectors of churches, the representatives of the religion. It is not common to see haloes, used as signs of holiness, on animals. However, it is seen that they are also used on some animals such as doves, eagles, bulls, lions, and lambs. Animal figures with a halo, depicted in Egyptian art, continued to have a sacred quality in Christianity. In Turkish art, the animal depictions with halo differ from those in other cultures with their secular and decorative features. In this study, first, the historical process of the halo image and its varieties in different religions, cultures, and locations will be examined, information about the haloes seen on animals will be given, which is the most important part of the subject, and an analysis will be made on its place in art.

GELENEKSEL TÜRK DOKUMA VE İŞLEME SANATINDA KULLANILAN BAZI ARAÇ VE GEREÇLERİN TÜRK MODERN RESSAMLAR TARAFINDAN ÇALIŞILMASI

The art of weaving and embroidery is one of the important traditional arts with a long history in Anatolia. The art of embroidery, in which patience and elegance is embroidered, and its centuries-old history, which is a kind of silent message of the society, has been the subject of many fields. One of these areas is Turkish painting art. It is seen that traditional arts of weaving and embroidery were studied by a few painters as a subject in the modernization process of Turkish painting. Modern Turkish artists have portrayed these issues in two different approaches, such as naturalist and cubist-constructivist. In this study, it was aimed to evaluate the ways in which some traditional tools and tools such as looms, tenter, kirmen, kirkit were used in embroidery and weaving with traditional approaches from the eyes of artists such as Malik Aksel, Turgut Zaim, Nurullah Berk, Maide Arel who created quite original paintings in the works of modern Turkish painters.

On The Words Ile in Dîvânu Lugâti’t-Türk and ayla in Kutadgu Bilig

Kutadgu Bilig is one of the most important treasures of Turkish history, art, language, and literature as well as Turkish cultural history, whereas Dîvânu Lugâti’t-Türk demonstrates the wealth of Turkish culture and civilization. Hundreds of studies have been done on these two works, yet they still pose many questions waiting to be answered. This article focuses on the word read as ıla in Dîvânu Lugâti’t-Türk and Kutadgu Bilig and recommends a new way of reading it.

Kemal Atuturk in the art of republican Turkey

The article analyzes how the personality of the first president of the Turkish Republic, Mustafa Kemal Ataturk, is reflected in contemporary Turkish art. This year marks exactly 140 years since his birth. To his achievements in the military and political arenas, cultural figures have dedicated many works in the visual arts, architecture, literature and cinema. The trace of the first president of the Republic of Turkey remained in the works of both his contemporaries and in the works of authors today. Creativity is multifaceted, inspiration has no boundaries, along with them, culture was freed from prohibitions with the beginning of a new page in the history of the country. Her achievements became available to more people, the opportunity to touch the spiritual life and create it opened up along with the reforms of Mustafa Kemal Pasha to wide layers of the population. Immortal works have preserved for posterity the image of the father of the Turkish nation, and a characteristic feature of these works is the author's personal admiration for the deeds of Gazi. This undoubtedly leaves its mark on the work and the way in which a person is shown in the context of history, who took fate and the entire people into his own hands, mired in political, economic, cultural crises. But before giving an answer to the question "Who are you, Father of the Turks?", it is important, in our opinion, briefly to draw attention to the historical retrospective of the development of Turkish culture under the influence of the policy of two states that appeared, flourished and fell into decay on the peninsula of Asia Minor. The article briefly examines some of the features of the cultural policy of the last years of the Ottoman Empire and the first years of the republic.

YEDİ İKLİM TÜRKÇE A1 KİTABI İLE SEJONG HANGUGO KORECE 1A-1B KİTAPLARININ TEMA VE KELİMELER AÇISINDAN KARŞILAŞTIRILMASI

İnsanlar, geçmişten günümüze kadar çeşitli sebeplerle kendi dillerinin dışında farklı diller öğrenme ihtiyacı duymuşlar ve yeni bir dil öğrenmek-öğretmek için de ders kitaplarından yararlanmışlardır. Bu nedenle de çeşitli kurum ve kuruluşlar da dil öğretimiyle ilgili olarak seviyelere göre ders kitapları hazırlamaktadır. Ancak bu kitaplar hazırlanırken dikkat edilmesi gereken en önemli hususların başında temaların ve bu temalara uygun kelimelerin tespit edilmesi gelmektedir.
 Son yıllarda Türkiye ve Güney Kore hem siyasi hem de ticari alanda büyük gelişme kaydeden iki devlettir. Buna bağlı olarak dünyada hem Türk kültürü hem de Kore kültürü merak edilmektedir. Bu nedenle iki kültürü yakından tanıyabilmek ve öğrenebilmek için insanlar; Kore ve Türk dizilerini izlenmekte, şarkılarını dinlemektedirler. Ayrıca Türk ve Kore kültürüne ilgi duyan insanlar Türkçe ve Korece öğrenmek için dil öğreten kurum ve kuruluşlara başvurmaktadırlar. 
 Yunus Emre Enstitüsü; Türk tarihini, kültürünü, sanatını yurt dışında 58 kültür merkezi aracılığıyla tanıtmakta ve bu merkezlerde Türkçe öğretmektedir. Kore Hükümeti Kültür, Spor ve Turizm Bakanlığı tarafından desteklenen Kral Sejong Enstitüsü de 60 ülkedeki 180 enstitüsünde Yunus Emre Enstitüsü gibi Kore kültürünü tanıtmanın yanı sıra Korece öğretmektedir. Bu çalışmada her iki ülke enstitüsünün dil öğretimi için A1 seviyesinde hazırladıkları ders kitaplarındaki temalar ve kelimeler incelenip karşılaştırılacaktır. Yedi İklim Türkçe Öğretimi A1 kitabı ile Sejong Hangugo Korece Öğretimi 1A-1B kitapları karşılaştırılarak bundan sonra kitap hazırlayacaklara yardımcı olmak amaçlanmaktadır.

Türk Sanatında Üç Dişli Başlığa Sahip Şamanlar ve Savaşçılar

Türk sanatında üç dişli başlığa sahip tasvirlere oldukça erken dönemlerden itibaren yüzyıllar boyu rastlanmaktadır. Bu tasvirler söz konusu olduğunda ilk olarak Umay figürü akla gelmektedir. Bununla birlikte Türk sanatında üç dişli başlığa sahip pek çok şaman ve savaşçı tasviri bulunmaktadır. Daha çok şamanların törenlerde kullandıkları başlıklardaki böyle dişler, sadece boynuz gibi sert malzemelerden değil, yumuşak olarak kartal, baykuş gibi yırtıcı kuşların tüylerinden de meydana getirilmişlerdir. Konumuzla ilgili tasvirlerde de çoğunlukla bu tarz başlıkların yukarı doğru sivrileşen dişleri kartal gibi yırtıcı kuşların tüylerini andırmaktadır; tekrar hatırlatmak gerekirse bu tarz kuşların Şamanizm’de rolü büyüktür. Ayrıca üç dişli başlıklar yüksek statü göstergesi, asalet, hanedanlık ve askeri simge olarak karşımıza çıkar. Bunlara ek biçimde, görüşümüze göre, üç dişli başlık ya da taçlar merkeziyet ve evren sembolleri arasında önde gelen üç unsur yani gök-yer-su kavramı ile birlikte düşünülmelidir. Umay adıyla anılan örnekler haricinde tuttuğumuz Türk sanatında karşımıza çıkan üç dişli başlıklı figürleri “Şaman Tasvirleri ve Ritüelleri” ve “Savaşçı ve/veya Soylu Tasvirleri” ile ilişkili olarak iki ana grup altında incelemek mümkündür. Söz konusu çalışmamızda bu iki ana grup altında özellikle erken devir Türk sanatında karşımıza çıkan üç dişli başlıklı figürler gerek sembolizm gerekse ikonografi açısından tartışılacak ve değerlendirilecektir.

MSGSÜ İstanbul Resi̇m Heykel Müzesi Koleksiyonunda Yer Alan Örnekler Işığında II. Meşrutiyet ve Erken Cumhuriyet Dönemlerinden Desen Uygulamaları

II. Meşrutiyet ve Erken Cumhuriyet dönemleri desen uygulamalarını incelemek için en önemli arşiv T. C. Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi İstanbul Resim Heykel Müzesi koleksiyonudur. Desen bir nesneyi temsil eden veya biçiminin sınırlarını çizgilerle belirleyen şekil, plan ya da eskiz yapma tekniği ya da sanatı olarak tanımlanabilir. 18. yüzyıldan itibaren Osmanlı kurumlarının ders programlarına girmiştir. Erken Cumhuriyet döneminde önemi artmış olsa bile konu ile ilgili çok az akademik çalışma yapılmıştır. Desenlerle ilgili neredeyse hiç kayıt tutulmamıştır. Müzenin sunduğu desen çeşitliliği ve koleksiyonun kapsadığı dönem 19. yüzyıldan itibaren Osmanlı ve Türkiye desen tarihinin ana hatlarını çıkarmaya elverişlidir. Bu amaçla, desenler kendileri hakkındaki en önemli belgeler kabul edilmiş ve desenler biçimsel olarak incelenmiştir. Mekteb-i Harbiye, Sanâyi-i Nefîse Mekteb-i Âlîsi ve Devlet Güzel Sanatlar Akademisi (DGSA) ders programlarındaki terminoloji, desen dersleri için yayınlanan Hoca Ali Rıza’nın taş baskı albümler ve müzede yer alan örnekler bir arada ele alındığında desen tarihine ilişkin ipuçları ortaya çıkmaktadır. Dönemleri ve kaynakları karşılaştırarak incelemek, desen konusunda Fransız kaynakların etkisini, Mekteb-i Harbiye’de uygulanan ders programının içeriğini ve 20. yüzyıl desen uygulamalarının önemini ortaya çıkartmaktadır.

Oryantalizm Ekseninde Sanat, Siyaset ve Din ilişkisi

Türk sanat tarihi incelendiğinde özellikle geleneksel sanatlar olarak adlandırılan sanatların Oryantalizm etkisinde kaldığı anlaşılmaktadır. “İslam Sanatı” kavramı ve İslam’da resim yasağı söylemleri, İslam Coğrafyası olarak kabul edilen topraklardaki sanatçı ve sanat eserlerinin yok sayılması üzerine temellendirilmiştir. Literatür taramalarında geleneksel sanatlar olarak yapılan tanımlamalar, sanatın yenilikçi, yaratıcı ve sürekli gelişim gösteren özelliğini ortadan kaldırmak üzere temellendirilip yazılı kaynaklara yerleştirilmiştir. Batılılarca “İslamic Art” yani İslami sanat, İslam etkili sanat olarak yazılan ama “İslam sanatı” olarak yerleştirilmiş kavram ekseninde tezhip, minyatür, ebru ve hat gibi sanatlar kutsanırken, bu sanatları icra eden sanatçılar bu tanımlama üzerinden özel statüye kavuşup nemalanmış ve bu tanımlamaya itiraz etmemişlerdir. Oryantalistler “Geleneksel sanat”, “İslam sanatı” kavramını folklorik bir öğe olarak kabul edip tanımlamaktadır. Bu tanımlamaların etkisi bu sanatların gelişim çizgisini sosyal ve siyasi olarak negatife dönüştürmüştür. Hem Kur’an’a hem de sanatın ruhuna aykırı olarak kullanılan "İslam Sanatı" kavramı "dinin emrettiği bir sanat" varmış gibi ortaya konulmaktadır. Bu durum sanat ve genel sanat kuramları için çelişkili ve düşündürücü sonuçlar doğurmaktadır. Hıristiyanlığın özellikle ikinci yüzyılında başlayan ve özellikle 8. ve 9. Yüzyılında zirve yapan resim yasağına dair tartışmalar yapılmıştır. Müslüman toplulukları için de buna benzer tartışmalar söz konusudur. "Dinde resim veya suret yasağı vardır" ile başlayan cümlelerin İslam kitabı olan Kuran'a dayanmadığı bilinmekte iken; bu yasağın israiliyat olarak kabul edilen ve Yahudilikten İslam’a, Yahudilikten Hıristiyanlığa geçenlerin Yahudilikten kalma inanışlarını kültür olarak bu dinlere taşıdığı bilinmemektedir. Bu çalışmada Oryantalizmin sanat terimleri üzerinden İslam coğrafyası üzerine etkisi incelenerek Sanatta dine dayandırılan kavram problemleri olarak “İslam Sanatı” (din sanatı) kavramı dini boyutu, sanat boyutu, siyasi boyutu olmak üzere üç başlık altında incelenecektir.

Developing insights into the link between art and tourism through the value co-creation lens

PurposeThe aim of the study is to gain insight into the link between art and tourism from a value co-creation perspective. This link is discussed with the help of the arts marketing, art tourism and value co-creation literature. The role of art in tourism and the role of cultural places in arts marketing are also evaluated.Design/methodology/approachFocussing on two cultural heritage sites in Turkey, Zeugma and Göbeklitepe, a qualitative study was undertaken in order to determine the value creation and co-creation processes occurring from the art–tourism contexts based on comparative case study analysis. In-depth semi-structured interviews were conducted with three groups of actors. Motivation, expectation and stakeholder experiences were the main themes explored.FindingsThe findings of the study relate to the role of the co-creation process. Marketing art in alternative places creates value in closing the gap between art and society through the use of related fields such as culture and heritage. In terms of cultural value, the paper identifies the reconnection with cultural heritage through contemporary art. This is a way of looking at culture and its concepts in different time and place dimensions which make visitors more engaged with culture and its contemporary reflection through art.Research limitations/implicationsAlthough the research focusses on two Turkish art and tourism cases, future research can be extended to other countries, including the assessment of the longer-term role of similar activities.Practical implicationsAs art is a subset of culture, the people who are interested in culture and history also have the potential to be interested in art. While art impacts on cultural tourism, cultural heritage and tourism work as arts marketing tools in a co-supporting way. The coming together of art and culture has societal benefits. There are lessons for practice such as the opening of a space for contemporary art in cultural heritage museums in order to promote art to society. The museum audience is an important potential for the future of art from a market generation perspective.Originality/valueThe study contribute to arts tourism, arts marketing and value co-creation in theory and practice.

Materiality of Mehmet II Smelling A Rose Based on Gentile Bellini’s Painting with Cultural Perspective

This paper examines the painting of Mehmet II, which was painted by Sinan Bey/ Siblizade Ahmed based on the painting by Gentile Bellini. Those works of art show Mehmet the Conqueror in the same perspective by using different materials and styles of painting. Mehmet II is depicted as the Conqueror of Constantinople in this painting and the painting also includes concepts of Ottoman culture. This paper illustrates the ways in which particular Western elements of art commingled with traditional Turkish art imagery to depict the Sultan’s power over Constantinople. Both paintings represent different aspects of Mehmet the Conqueror. Both painters convey their own cultural consciousness and impressions in their paintings. Even though, Gentile Bellini and Siblizade Ahmed made a similar artistic creation, they present different perspectives of Mehmet II within their own cultural framework. In addition, this paper shows how a local artist was inspired by a foreign artist. Furthermore, the two paintings are explained based on the objects and features used. In conclusion, this study shows that both paintings are also arranged within their own long memory and different social, cultural, and historical point of views to materiality.

BATI MÜZİĞİ KEMAN EĞİTİMİNDE NİHAVEND MAKAMININ KULLANILABİLİRLİĞİNİN ARAŞTIRILMASI

Müzik evrensel bir dildir. Bu sebeple insanların duygu ve düşüncelerini anlatabilmeleri için en iyi yollardan birisidir. Her canlının kendini ifade biçimi birbirinden farklıdır. Bu sebepten her kişi ve topluluğun da müziğe bakış açısı ve müziği icra etme şekli farklılık göstermektedir. Müzik eğitimi, müziğin birikimli ilerlemesi ve bunun sonucu olarak da hem ulusal hem de uluslararası müzik kültürüne katkı sağlaması açısından önemlidir. Müziği en iyi ifade eden çalgılardan biri olan keman, ülkemizde çok önemli bir yere sahiptir. Batı kültüründen ülkemize kazandırılan kemanın, ülkemizin zengin anlatım biçimi sayesinde bambaşka bir ton, çalım tekniği ve anlatım biçimine büründüğünü söylemek mümkündür. Çalışmamız, Türk Sanat Müziğinin icrasında “saz ve söz eserlerinin” özellikle Klasik Batı Müziği keman eğitimi sürecinde kullanılabilmesi yolunda gerekli koşulların ve materyallerin oluşturulması, Klasik Batı müziği başlangıç keman eğitiminde kullanılabilir hale gelmesi konularını irdelemektedir. Bu çalışmanın alanında birçok çalışmaya ihtiyaç duyulması sebebiyle, diğerlerine örnek ve öncülük yapması temennisi ve kanaatindeyiz.

MUKADDES SARAN IN EXPRESSIVE PORTRAIT AND SELF-PORTRAIT IN CONTEMPORARY TURKISH PAINTING

As proof of existence in the field of art, portraits and self-portraits reflected the physical characteristics of the picture. Turkish Art, those personal expressions have been in progress and shaped around faith and lifestyles, and also we can witness their history until Karasuk and Taştık Periods’ graves. During Ottoman Empire , mentality of performing portraits were improved with efforts of Fatih Sultan Mehmet ;also Art of Miniature was known to contribute to this progress. In contemporary Turkish painting art, excitement felt for painting has been transferred to portraits and self-portraits through different art movement and artistic tendency. In Expressionism, which is one of these art movements, the emotional states of the artists were presented to the audience through works. In this research, portrait and self-portrait through historical process and Expressionism between 1923 and 1960 was referred in contemporary Turkish painting. The main subject of the research is to examine the portrait and self-portraits samples studied by the State Academy of Fine Arts between 1938-1939, and the portrait works by Avni Arbaş and Nedim Argun, which take Saran as models. Within the scope of the research, eleven works of Mukaddes Saran, Avni Arbaş and Nedim Argun were analyzed according to the stages of art criticism of the "Feldman Model", based on the stages of description, analysis, interpretation and judgment. In the study, in which qualitative research methods were adopted, textual analysis of the data obtained from books, articles and artist catalogs were made. As a result, it was understood that Mukaddes Saran produced many Expressionist works and inspired artists such as Avni Arbaş and Nedim Argun as models. Keywords: Contemporary Turkish painting, expressionism, Mukaddes Saran, Avni Arbaş, Nedim Argun

SELÇUKLU HALI MOTİFLERİNİN ÇAĞDAŞ TÜRK SERAMİK SANATINDA KULLANIMI

Anatolian territories hosted a lot of civilizations for hundreds of years and saved It’s presence via the interaction between cultures that occured by the bridge It made between East and West. Anatolian Civilizations reflected their savings brought from the past to the all branches of art also created the fundamentals of the branch of art today known as Traditional Turkish Art. The carpet art,one of the leading branch of the History of the Traditional Turkish Art, survived from the Middle East to our day with It’s examples including rich colors, motifs and composition schemas . The carpet art gave It’s best examples during the Seljuk Era. Those motifs, which are transferred to present as a rich heritage, are used in contemporary ceramic forms as well as they’re used in contemporary carpet motifs. Those studies which can be named as an example for the interdisciplinary interaction, can prove the universal structure of the contemporary ceramic art and the variaty of It’s expression language. In this study; the examples of the carpet motifs which are used in contemporary ceramic art will be researched; the examples of the unique compositions created by the Seljuk carpet motifs which are with contemporary ceramic art will take place.

Geleneksel Türk Sanat Müziğinde Çalgısal Biçimler ve Türler: “Çalgısal Semâî” Üzerine Bir Tartışma

The formal aspects of traditional Turkish art music creations had been evolved throughout the centuries. On the other hand, during the evolution period the performing features and the functions of the creations changed and varied, too. As a result of those changes, the terms like peşrev and saz semâîsi (which means semâî for instruments, instrumental semâî) gained their complexions which are discussed here. In this article, brief information about the instrumental genres is given chronically based on some edvârs which are the written historical sources. Then evolution of the genre instrumental semâî is explained and its relations with a much older genre peşrev are emphasized. At this stage, I mentioned a generally accepted judgment about some specific usûls (rhythm patterns), seeing them as the essential design elements of peşrev genre. I arrive at the conclusion that significative role which is attributed to usûl is the result of a traditional composition style in a broad sense. In this frame, the determinative aspects of instrumental semâî (form, function, context and the relations of these elements) are clarified here. In connection with my discussion on instrumental semâî, the common use of form as a term instead of genre is needed to be addressed. Because the terms form and genre are important keys for music research they are also important for classifying the creations of Turkish art music tradition. As an inference, form can contribute a lot to the description of a genre indeed. But it is not the unique element determining the genre and because of this, using the term form instead of genre just produces obscurity ordinarily. As the main result of this article, all the aspects of genres can evolve or disappear, therefore it must be considered that classifications are not permanent.

PAINTING-LIKE PHOTOGRAPHY

Fotoğraf, sanat ortamını tetikleyen, sürekliliği sağlayan önemli güçlerden biridir. Fotoğrafın resim sanatından sonra bulunması, ilk ilişki kurduğu alanın resim sanatı olması ve ilk fotoğrafçıların çoğunun ressam olmasından dolayı resim sanatının, fotoğrafın plastik dilini etkilediği söylenebilir. Fotoğrafın özellikle resimselci fotoğraf denilen ilk evresinde bir sanat olduğunu kanıtlama çabası ile yapılan deneysel çalışmaların, daha çok resimsel bir etki yaratmak için olduğu bilinmektedir. Fotoğrafta resimselliğin temeli izlenimciliğe dayanmaktadır. Stieglitz, resimsel fotoğraf alanında başarılı isimlerden biriyken, Eugene Atget’nin fotoğraflarında kübist ve gelecekçi ressamların kullandığı yöntemlere başvurduğu görülmektedir. Fotoğrafın daha sonraki evrelerinde kendine özgü bir kimlik oluşturma çabası içine girmiş olmasının yanında resimsel dilden tamamen kopmadığı veya kopmak istemediği açıktır. Katerina Belkina’nın resim ve fotoğrafı birleştiren eserleri, Özlem Şimşek’in Türk sanat tarihinin tarihi tablolarındaki kadın temsillerini fotoğraflarında yeniden canlandırması, fotoğraf-resim etkileşiminin devam ettiğini göstermektedir. Bu çalışmada, fotoğraf resim yakınlaşmasına ve sanatçıların fotoğraflarında dijital teknolojiyi kullanarak resim ve fotoğrafı birleştiren eserlerine yer verilmiştir.

EDİRNE DUMLU KONAĞI DUVAR RESİMLERİ ve SANAT TARİHSEL OKUMALARI

Araştırmanın ilgilendiği sanat işleri, sanat tarihi çalışmalarında “duvar resmi” terim anlamının içine dâhil olmaktadır. İncelenen resimler, “geçiş döneminin” artık fotoğraf teknolojisinin de bu uygulamada rolü olduğu 19. yy. ‘ın son çeyreğine aittir. Edirne’de konak maliki merhum Şücaattin Dumlu ismi dolayısıyla Dumlu Konağı olarak geçen günümüzde metruk halde bulunan tarihi konaktaki toplamda 4 adet duvar resmi, estetik değerleri, mekânla kurduğu ilişkileri ve sanat tarihsel özellikleriyle incelenmektedir.

Osman Hamdi Bey’in Portrelerinde Anlam

Osman Hamdi Bey is a multi-faceted person, a contemporary and forward-thinking painter. He made important contributions to the Ottoman painting art and institutionalization of art education. His studies of archeology and art, although the effect of the last period of the Ottoman Empire, the Turkish Republic was also very important to provide vital contributions, has left important legacies. In this study, Osman Hamdi’s portrait works are focused. The meaning of these works and their place in the history of Turkish art painting have been tried to be revealed. In the first title, Osman Hamdi Bey’s personal life and his contributions to art were evaluated. In the next heading; Five works of Osman Hamdi have been dealt with and plastic and formal meanings have been tried to be solved especially in the works where the human face is the subject. He is the society he lives in in his portraits; He transmits poetically and without any exaggeration and also includes historical elements in places. He has revealed a combination of local culture and aesthetics of west. Thus, he used the art of painting as a link between the Ottoman-Western phenomena and tried to progress in a fusing structure. Keywords: Osman Hamdi, Portrait, Art, Realism, Ottoman.

HALK BİLİMİ FOLKLOR’UN YA DA FOLKLORİK ÖĞELERİN, TÜRK HEYKEL SANATINDAKİ YERİ ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA ÇALIŞMASI

Türk sanatında folklorik öğeler arama düşüncesi ile yola çıkılan bu çalışmada görülmüştür ki, özellikle Türk resim sanatında, heykel sanatına oranla daha fazla makale ve kitaplara ve halk bilimi olarak da bilinen folklora ait unsurlara ulaşılabilmiştir. Resimde özellikle Anadolu halkı, toplumsal ve günlük konular, gelenek ve görenekler, köy, köylü hayatı, köy kadınları ve çocuklar gibi temalara ait çok sayıda resim örneğine rastlanmıştır. Heykel sanatında bir konu belirleme çabası, çoğunlukla olduğu gibi işleri zorlaştıran bir uğraşa dönüşebilmektedir; kaynakların az olması, heykel sanatıyla ilgili hep aynı kaynakların varlığı ve kaynaklara ulaşmada kimi zaman sıkıntı çekme ve elbette heykelde çalışma yapan kişilerin daha az olması bunu tetikleyen unsurlar arasındadır. Bu konuyu oluştururken bulunan araştırma kaynakları, bizleri kendi kendine yönlendirmiş, ilk etapta heykel sanatçılarımızın tarihsel sıralaması göz önünde bulundurulmak istense de, çalışmaya folklorik bir düzlem üzerinden başlanmasına karar kılınmıştır. Böylelikle ister istemez heykel sanatında tarihsel sıralamadan çıkılmaktadır. Bir konu üzerine değinen heykel sanatçısı, daha sonra hayli hazırda ismi geçmiş iken başka hangi folklorik temayı işlediyse ona geçilmiş, çalışma da bu girift düzlem üzerine dizayn edilerek devam ettirilmiştir.

Effect of Different Musical Types on Patient's Relaxation, Anxiety and Pain Perception during Shock Wave Lithotripsy: A Randomized Controlled Study.

The aim of this study was to investigate the effects of listening to different music types during extracorporeal shock wave lithotripsy (SWL) on the patients' pain control, anxiety level, and satisfaction. This study was a prospective single-blinded, paral-lel-group randomized clinical trial with balanced ran-domization [1:1]. A total of 150 patients who underwent first-session SWL were included in the study. The patients were randomly divided in to five groups (30 participants in each group) as follows: headphones were not put on and no music was played in Group 1 (control group); headphones were put on but no music was played in Group 2; Turkish art music was listened to with headphones in Group 3; Western classical music was listened to with headphones in Group 4; thetype of music the patient liked was listened to with headphones in Group 5. Demographic data related to patients and procedure, State-Trait Anxiety Inventory-State Anxiety (STAI-SA), Visual Analog Scale (VAS) scores, willingness to repeat procedure (0: never 4: happily), and patient satisfaction rates (0: poor 4: excellent) were recorded immediately after the procedure. There was a statistically significant difference between groups in terms of median VAS scores (7, 6, 4.5, 5, and 4, respectively, P<.001), whereas the VAS scores in Groups 3, 4, and 5 were significantly lower than those in Group 1 and 2 (P<.001). The median STAI-SA scores between the groups were significantly different (45, 45, 42, 45, and 40, respectively, P<.001), while the anxiety levels in Groups 3, 4, and 5 were significantly lower than those in Group 1 (P=.008, P=.018, and P<.001, respectively). Moreover, there were statistically significant differences between the groups in terms of willingness to repeat the procedure and patient satisfaction rates (P<.001). Music therapy during SWL reduced the patients' pain and anxiety scores, moreover listening to the patient's preferred music type provided greater satisfaction. Listening to the patient's preferred music type could be standardized and routinely used during SWL.