زمینه و هدف: لرز بعد از بیهوشی باعث افزایش نیاز بدن به اکسیژن تا حد 500%، افزايش درد بعد از عمل، طولاني شدن ريكاوري، افزايش تهوع -استفراغ، بالا رفتن فشار خون، افزايش فشار چشم و مغز می شود. مپریدین از پرکاربردترین داروها در درمان و پیشگیری از آن است ولی دارای عوارض شناخته شده مخدرها است. با ه دف یافتن درمان موثر با عوارض جانبی کمتر، اين مطالعه به مقايسه اثر درماني دو داروی اندانسترون و مپريدين در درمان لرز بعد از بيهوشي پرداخت. مواد و روشکار: در این کار آزمائی بالینی تصادفی سه سوکور تعداد 206 بیمار در 3 گروه مساوی مورد مطالعه قرار گرفتند. روش آنالیز آماری تست کای دو و آزمون تي زوجي بود. همه بیماران در همان گروهی که بر اساس تصادفیسازی قرار گرفته بودند آنالیز شدند ( Intention to treat ). کلیه تحلیل های آماری در نرم افزار SPSS 18 انجام گردید. یافته ها: تفاوت معنی دار آماری از نظر پاسخ به درمان در سه گروه مشاهده شد و در گروه مپریدین تعداد درمان شدهها بیشتر بود (001/0 P< ). همچنین افرادی که با مپریدین درمان شدند به طور معنی داری از 50 درصد بیشتر بودند، در حالیکه افرادی که با اندانسترون درمان شدند با 50% تفاوت معنیدار آماری نشان ندادند و در بیماران درمان شده با دارونما این تعداد به طور معنی داری از 50 درصد کمتر بود. نتیجه گیری : هر چند مپریدین در درمان لرز بعد از بیهوشی مؤثرتر از اندانسترون است، ولی با توجه به تفاوت معنی دار مشاهده شده اندانسترون نسبت به دارو نما، اندانسترون نیز میتواند در مواردی که کنتراندیکاسیون استفاده از مپریدین وجود دارد، یک درمان مناسب باشد. واژ ه های کلیدی: لرز بعد از بیهوشی، درمان ، اندانسترون ، مپریدین