Comparison of ondansetron and meperidine in treatment of post anesthesia shivering A randomized placebo controlled triple blind clinical trial

Abstract

زمینه و هدف: لرز بعد از بیهوشی باعث افزایش نیاز بدن به اکسیژن تا حد 500%، افزايش درد بعد از عمل، طولاني شدن ريكاوري، افزايش تهوع -استفراغ، بالا رفتن فشار خون، افزايش فشار چشم و مغز می ‎ شود. مپریدین از پرکاربردترین داروها در درمان و پیشگیری از آن است ولی دارای عوارض شناخته شده مخدرها است. با ه دف یافتن درمان موثر با عوارض جانبی کمتر، اين مطالعه به مقايسه اثر درماني دو داروی اندانسترون و مپريدين در درمان لرز بعد از بيهوشي پرداخت. مواد و روشکار: در این کار آزمائی بالینی تصادفی سه سوکور تعداد 206 بیمار در 3 گروه مساوی مورد مطالعه قرار گرفتند. روش آنالیز آماری تست کای دو و آزمون تي زوجي بود. همه بیماران در همان گروهی که بر اساس تصادفی‏سازی قرار گرفته بودند آنالیز شدند ( Intention to treat ). کلیه تحلیل های آماری در نرم افزار SPSS 18 انجام گردید. یافته ها: تفاوت معنی ‎ دار آماری از نظر پاسخ به درمان در سه گروه مشاهده شد و در گروه مپریدین تعداد درمان شده‏ها بیشتر بود (001/0 P< ). همچنین افرادی که با مپریدین درمان شدند به طور معنی داری از 50 درصد بیشتر بودند، در حالی‏که افرادی که با اندانسترون درمان شدند با 50% تفاوت معنی‏دار آماری نشان ندادند و در بیماران درمان شده با دارونما این تعداد به طور معنی داری از 50 درصد کمتر بود. نتیجه گیری : هر چند مپریدین در درمان لرز بعد از بیهوشی مؤثرتر از اندانسترون است، ولی با توجه به تفاوت معنی دار مشاهده شده اندانسترون نسبت به دارو نما، اندانسترون نیز می‏تواند در مواردی که کنتراندیکاسیون استفاده از مپریدین وجود دارد، یک درمان مناسب باشد. واژ ه های کلیدی: لرز بعد از بیهوشی، درمان ، اندانسترون ، مپریدین