Agrocenozy mogą charakteryzować się wysoką wartością przyrodniczą, będąc miejscem występowania rzadkich i chronionych gatunków. Postępująca intensyfikacja rolnictwa przyczyniła się jednak do pogorszenia jakości siedlisk w krajobrazie rolniczym, drastycznych spadków liczebności populacji wielu gatunków ptaków i zubożenia różnorodności biologicznej. W niniejszym artykule przedstawiono mechanizmy oddziaływania intensyfikacji rolnictwa na ptaki szponiaste, które utrzymują rozległe areały osobnicze i zajmują szczytowe pozycje w łańcuchach troficznych. Wpływ intensyfikacji rolnictwa na ptaki podzielono na: bezpośredni, tj. fizyczne niszczenie miejsc rozrodu, prowadzące do śmierci młodych i osobników dorosłych; oraz pośredni, obejmujący presję na siedliska i zasoby pokarmowe oraz oddziaływanie pestycydów na ptaki wskutek bioakumulacji. Następnie scharakteryzowano proces zasiedlenia agrocenoz przez dwa gatunki modelowe: błotniaka łąkowego Circus pygargus i błotniaka stawowego Circus aeruginosus. Wiele gatunków ptaków szponiastych, np. błotniak łąkowy, po wkroczeniu w krajobraz rolniczy zaczęło zmniejszać liczebność. Inne, np. błotniak stawowy, zaadaptowały się do specyfiki funkcjonowania agrocenoz. Jednakże, brak widocznego, negatywnego wpływu intensyfikacji rolnictwa na ptaki może być tymczasowy, spowodowany np. obecnością populacji źródłowych, zasilających populacje ujściowe zasiedlające krajobraz rolniczy. W dłuższym horyzoncie czasowym intensyfikacja rolnictwa może prowadzić do dalszej homogenizacji biotycznej w krajobrazie rolniczym.