Isparta Ecological Conditions Research Articles

DETERMINATION OF YIELD AND SOME QUALITY TRAITS IN HULLED (Hordeum vulgare L.) AND HULL-LESS TWO-ROW BARLEY (Hordeum vulgare L. var. nudum Hook f.) GENOTYPES

In this study; hulled barley (Aydan Hanim and Tosun Pasa), hull-less barley cultivar (Yalin) and lines (INBYT6, INBYT16, INBYT18, ABA7, ABA8) were compared in grain yield and some quality characteristics, and the adaptability of hulled and hull-less barley lines to Isparta ecological conditions was determined during 2019-2021 years. The differences between genotypes and years in the examined characteristics were found to be statistically significant. According to the two-year average results, the plant height of the hull-less barley lines was shorter than the cultivars, the number of spikelets and grains and the thousand-seed weight were lower, the grain and biomass yields were lower except for the ABA8 and INBYT18 lines, and the test weight was higher in the others except the ABA7 line. As a result, it has been determined that hull-less barley can be grown in Isparta ecological conditions and INBYT18 (3702.7 kg ha-1) and ABA8 (3881.3 kg ha-1) lines are more suitable for these ecological conditions in terms of grain yield. In addition, it was determined that the crude protein rate was higher in hull-less genotypes.

Determination of Agricultural and Oil Quality Characteristics of Some Camelina (Camelina sativa (L.) Crantz.) Genotypes in Isparta Ecological Conditions

Ketencik (Camelina sativa (L.) Crantz), kurak ve yarı kurak bölgelerin doğal yağışlarla beslenen marjinal tarım arazilerinde düşük maliyetle kültürü yapılabilen, yüksek yağ içeriğine sahip ve omega yağ asitleri bakımından zengin bir yağlı tohum bitkisidir. Bu araştırmada, 16 ketencik genotipi 25 Eylül 2018 tarihinde tesadüf blokları deneme deseninde 3 tekerrürlü olarak ekilmiş ve 10 Haziran 2019 tarihinde hasat edilmiştir. Genotiplerin ortalama bitki boyu 83.1 (Vniimk 17) ile 102.7 cm (Ames 26680), bitki başına ortalama dal sayısı 14.5 (Ames 26665) ile 22.2 adet (Ames 26680), bitki başına ortalama kapsül sayısı 589.7 (Ames 26665) ile 1344.7 adet (K-50), 1000 tane ağırlığı 0.63 g (Ames 22964) ile 0.87 g (Ames 26676), hasat indeksi % 5.9 (Ames 26673) ile % 12.6 (Arslanbey), tohum verimi 103.1 kg/da (Vniimk 17) ile 227.8 kg/da (K-49), yağ verimi 30.1 kg/da (Vniimk 17) ile 66.5 kg/da (Ames 22964), ve yağ oranı % 24.6 (Ames 266676) ile 30.6 (Ames 22964) arasında değişmiştir. Ketencik genotiplerinden elde edilen ham yağlarda oleik asit % 14.37-20.08, linoleik asit % 17.30-24.46, linolenik asit % 37.04-49.98 ve erusik asit % 0.21-4.92 arasında değişim göstermiştir. Ketencik yağında en önemli kalite kriteri olarak kabul edilen erusik asit bakımından genotiplerin 11’inde ise % 2’nin altında erusik asit varlığı tespit edilmiştir.

M9 Anacı Üzerine Aşılı Arapkızı, Jonagold ve Fuji Kiku Elma (Malus domestica Borkh.) Çeşitlerinin Isparta Ekolojik Koşullarında Fenolojik ve Fiziko-Kimyasal Özellikleri

Ekolojiye uygun tür ve türlere ait çeşitlerin tespiti, üretimin, sürdürülebilir ve ekonomik olması bakımından son derece önemlidir. Bu bağlamda yürütülen çalışmada, Isparta ekolojik koşullarında yetiştirilen üç farklı elma çeşidinin (‘Arapkızı’, ‘Fuji Kiku’ ve ‘Jonagold’), yöresel adaptasyonu ile ilgili sonuçlara yer verilmiştir. Ayrıca çalışılan özellikler arasında, korelasyonlar hesaplanarak, bu özelliklerin birlikte ele alınma potansiyelleri ortaya çıkarılmıştır. Tam çiçeklenme, ilk olarak ‘Jonagold’ çeşidinde görülürken (17.04), hasadı en son yapılan ‘Fuji Kiku’ çeşidinin (22.09), aynı zamanda hasat olumuna ulaşmak için en uzun süreye (156 gün) ihtiyaç duyduğu da tespit edilmiştir. Ağaç başına en yüksek verim, 22.35 kg ağaç-1 ile ‘Arapkızı’ çeşidinden elde edilirken, ‘Jonagold’ 13.68 kg ağaç-1 ile bu özellik bakımından en düşük değerde bulunmuştur. Pomolojik özelliklerden meyve eni, boyu ve ağırlığı özellikleri en düşük ‘Fuji Kiku’, en yüksek ise ‘Jonagold’ çeşidinde ölçülmüş olup, sırası ile 66.44–73.17 mm, 55.52–63.34 mm ve 134.11–183.11 g aralıklarında tespit edilmiştir. Verim ile meyve boyu (-0.33) ve ağırlığı (-0.19) arasında negatif korelasyon tespit edilirken, belirtilen pomolojik özelliklerin, kabuk üst a değeri, titre edilebilir asit miktarı ve tam çiçeklenmeden hasada geçen süre özellikleri ile pozitif ilişki içerisinde olduğu tespit edilmiştir. Elde edilen sonuçlar doğrultusunda, sık dikime en uygun çeşidin ‘Arapkızı’ olduğu, meyve boyutları, ağırlığı ve renk değerleri bakımından ise ‘Jonagold’ çeşidinin ön plana çıktığı söylenebilir.

Makarnalık Buğdayda (Triticum durum Desf.) Azot Dozu Uygulamalarının Verim ve Kalite Üzerine Etkisi

Bu çalışmada makarnalık buğday çeşitlerinde (Levante, Zenit, Yelken 2000, Dumlupınar, Eminbey, Altın, Ç-1252, ve Kızıltan-91) azot dozlarının verim ve kalite özelliklerine etkisi incelenmiştir. Araştırma 2010–2012 yetiştirme sezonunda Isparta ekolojik koşullarında 0, 5, 10 ve 15 kg/da N dozları kullanılarak yürütülmüştür. Çalışma tesadüf blokları deneme deseninde, faktöriyel düzenlemede üç tekerrürlü yürütülmüştür. Fosforun tamamı (6 kg/da P2O5) ve azotun yarısı ekimle birlikte, azotun diğer yarısı kardeşlenme döneminde verilmiştir. İki yılık araştırma sonucunda, azot dozlarının incelenen tüm özelliklere (m2‘de başak sayısı, tane verimi, 1000 tane ağırlığı, hektolitre ağırlığı, camsılık ve protein oranı) önemli etkisinin olduğu belirlenmiştir. Ancak azotlu gübrelemenin etkisi çeşitlere göre önemli farklılık göstermiştir. Genel olarak azot miktarının 10 kg/da üzerine çıkarılması, 1000 tane ağırlığı hariç diğer özelliklerde istatistiksel olarak önemli bir artış meydana getirmemiştir. Sonuç olarak, tane verimi ve kalite özellikleri dikkate alındığında, 10 kg/da N dozu ve Çeşit-1252, Altın, Kızıltan-91 ve Dumlupınar çeşitlerinin Isparta koşullarında yetiştiriciliği tavsiye edilebilir.

Karabuğdayın Yazlık Olarak Isparta Doğal Yağış Koşullarında Farklı Ekim Zamanlarında Yetiştirilme Olanaklarının Araştırılması

Çalışma; kısa vejetasyon süresine sahip karabuğdayın Isparta koşullarında yazlık olarak farklı zamanlarda yapılan ekimi ile ilkbahar yağışlarından faydalanarak sulanmadan yetiştirilebilme olanaklarını araştırmak amacıyla yürütülmüştür. Araştırmada Aktaş karabuğday çeşidi kullanılarak, 1 Mart, 10 Mart, 20 Mart, 30 Mart, 9 Nisan ve 18 Nisan (kontrol) olmak üzere 6 Ekim zamanı tesadüf blokları deneme desenine göre 2015 ve 2016 yıllarında tarla çalışması olarak yürütülmüştür. 18 Nisan ekim zamanı kontrol olarak sulanmış, diğer ekim zamanlarında sulama yapılmamış, doğal yağışlara bağlı olarak yetiştirilmiştir. Denemede her iki yılda da 1 ve 10 Mart ekim zamanlarında çıkış olmuş, fakat çıkıştan sonra don zararı nedeniyle tüm bitkiler ölmüştür. Her iki yılda da (2015 ve 2016) bitki boyu, biyolojik verim ve tane verimine ekim zamanlarının etkisi istatistiksel olarak önemli olmuş ve en uzu bitki boyu sırasıyla 65,9 cm ve 60,0 cm, en yüksek biyolojik verim 427,3 kg/da ve 403,7 kg/da ve tane verimi 145,7 kg/da ve 132,8 kg/da ile 18 Nisan ekim tarihinde sulanan parsellerde belirlenmiştir. Her iki yılda da 1000 tane ağırlığı, hektolitre ağırlığı ve protein oranına ekim zamanlarının etkisi istatistiksel olarak önemsiz olmuştur. Isparta ekolojik koşullarında karabuğday ekonomik olarak ancak sulanarak yetiştirilmesi sonucuna varılmıştır.

Karabuğday (Fagopyrum esculentum Moench)‘da Morfolojik Varyabilite

Karabuğdayda olgunlaşma alt dallardan başlar, yukarıya doğru devam eder ve hasat döneminde bitki üzerinde çiçekler, yeşil ve kahverengi taneler aynı anda bulunabilir. Bu yüzden homojen bir olgunlaşma olmaz ve verim düşer. Bu çalışma karabuğdayda tane verimi ve tanede mineral besin içeriğindeki değişime bitki morfolojisinin (ana gövde-dal, orta dallar ve alt dallar) etkisini araştırmak amacıyla yürütülmüştür. Tarla denemesi 2014 ve 2015 yıllarında Isparta koşullarında tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekerrürlü olarak kurulmuş ve Aktaş karabuğday çeşidi kullanılmıştır. Karabuğdayın ana dal, orta ve alt dallardaki tane verimi ve bunların verime katkısı her iki yılda da istatistiksel olarak önemli olmuştur. Bitki morfolojisine göre, 2014 ve 2015 yıllarında sırasıyla en yüksek tane verimi 1,548 ve 1,579 g/bitki ve tek bitki verimine en yüksek katkı sırasıyla, %40,72 ve %38,61 alt dallarda belirlenmiştir. En düşük değerler ise ana gövdeden elde edilmiştir. Karabuğdayda uygun hasat zamanı olarak verime katkısı en fazla olan alt ve orta dallardaki taneler tamamen olgunlaştığı (kahverengi tohumlar) dönem önerilebilir. Karabuğdayın mineral besin içeriği bitki morfolojisine göre değişmiş ve genel olarak K ve Mn dışında en yüksek değerler ana dalda belirlenmiştir.

Comparison of Grain Yield and Some Characteristics of Hulled, Durum and Bread Wheat Genotypes Varieties

In spite of the low grain yield they produce, the hulled wheat have become even more important in recent years because of their resistance to negative environmental conditions and healthy nutritional content. The research was carry out in order to comparison the yield and yield characteristics of durum (Kiziltan-91 and C-1252), hulled (Einkorn and Emmer) and bread wheat (Tir) varieties in Isparta ecological conditions in 2013-14 and 2014-15 vegetation periods. In both years, the highest grain yield was obtained in Kiziltan-91 variety (3992 and 3758 kg ha-1 respectively). The grain yield of hulled wheats in the first year (Einkorn 1269 kg ha-1, Emmer 2125 kg ha-1) was around Turkey averages. However, grain yield decreased of commercial wheat varieties due to the negative effect of high amount of rainfall in June in the second year, but considerably increased in (Einkorn 2150 kg ha-1, Emmer 2533 kg ha-1). N uptake was found to be lower in the than durum wheats. In terms of grain protein content, the highest values were obtained in Emmer variety (16.4%-15.3%).

Investigation of feed value of alfalfa (Medicago sativa L.) harvested at different maturity stages

The aim of this study was to determine the green herbage and dry herbage yield, chemical and nutritional values and RFV of alfalfa (Medicago sativa L.) at different stages of maturity under Isparta ecological conditions in 2012. To achieve this goal random sampling plots was created according to an experimentation pattern, and the number of harvests was determined according to regional conditions. In chemical analysis, the following samples were analyzed for Dry Matter (DM), Crude Protein (CP), Ether Extract (EE), Ash, Crude Fiber (CF), Nitrogen Free Extract (NFE), Notral Detergent Fiber (NDF) and Acid Detergent Fiber (ADF), as well as macro and micro minerals. The highest total green herbage yield was 9609.33 kg/da during the budding period, which decreased by 28% with maturity. The highest total dry matter yield, which depends on hay yield, was determined as 1742.63 kg/da at the beginning of the flowering period. The highest CP was determined during the budding period and decreased with maturity. DM, CS, NDF and ADF content increased while ash, Digestible Dry Matter (DDM), Total Digestible Nutrients (TDN), Dry Matter Intake (DMI), Metabolisable Energy (ME), Net Energy Lactation (NEL), and Digestible Energy (DE) content decreased with maturity. The highest RFV was determined during budding and the beginning of the flowering periods. Taking both yield and feed value results into consideration based on Isparta’s conditions, the best harvesting period of alfalfa was determined to be at the beginning of the flowering period.

Yield, quality, and growing degree days of anise (Pimpinella anisum L.)under different agronomic practices

Abstract: Two-year field experiments in a randomized complete block design with a split-plot arrangement in triplicate were performed in the 2013 and 2014 growing seasons under the Isparta ecological conditions of Turkey. The aim of the study was to determine the effects of sowing dates (15 March, 1 April, 15 April, and 1 May) and row spaces (15, 20, and 25 cm) on seed yield, yield-related traits, essential oil content, chemical composition, and growing degree days (GDD) of anise. The anise population of the study was obtained from Burdur, Turkey. The seed yield and its components, including plant height, number of branches, and number of umbels per plant, decreased due to delayed sowing time in 2013 and 2014. However, the highest essential oil content was obtained from the 15 April sowing date in both years. Among the row spaces, 20- and 25-cm row space resulted in the highest yield, yield components, and essential oil content both in 2013 and 2014. The effect of the sowing date and the row space interactions on seed yield and some yield-related traits of anise was statistically significant in both years. Generally, the yield and its components were higher when the row space was wider, as occurred on 15 March and 1 April, the early sowing dates of both 2013 and 2014. The highest essential oil content was obtained from the 20-cm row space on 15 April, the third sowing date, in both years. The main components of anise essential oil were determined as anisole-p-allyl (1.28%-1.80%), caryophyllene (1.00%-1.30%), and trans-anethole (96.95%-97.57%). Growing degree-days for different sowing dates of anise, from emergence to harvest, were 1413.5-1717.6 °C in 2013 and 1405.5-1686.1 °C in 2014.

INFLUENCE OF LATE-SEASON NITROGEN APPLICATION ON GRAIN YIELD, NITROGEN USE EFFICIENCY AND PROTEIN CONTENT OF WHEAT UNDER ISPARTA ECOLOGICAL CONDITIONS

The research has been conducted under Isparta ecological conditions during the 2006-2008 growing seasons. The purpose of the study was to determine the effects of late-season N application on grain yield, nitrogen use efficiency, nitrogen uptake efficiency, nitrogen utilization efficiency and grain protein content of wheat. The experiment was set up as Randomized Complete Block Design with a split-plot arrangement with three replications. Wheat cultivars were main plots, the nitrogen application times were subplots. Bread wheat cultivars (Gun-91, Gerek-79 and Altay-2000) were used. Nitrogen was applied as conventional N (two equal amounts at the time of seed sowing and tillering stage) and late-season N application (one-third of was applied during sowing, one-third at the tillering stage and the rest was applied as foliar at post-pollination growth stage). Effects of late-season foliar N application on grain yield, nitrogen use efficiency, nitrogen uptake efficiency, nitrogen utilization efficiency and grain protein content of wheat were observed. Grain yield, nitrogen use efficiency, nitrogen uptake efficiency, nitrogen utilization efficiency and grain protein content of wheat in both years of the study were significantly affected by N application time. The results showed that the grain yield, nitrogen use efficiency, nitrogen uptake efficiency and grain protein content were higher in the late-season N application than those of in the conventional N application in both years. But, nitrogen utilization efficiency was higher in conventional N application than late-season foliar N application in both years. The highest grain yield (3281 kg ha -1 ), nitrogen uptake efficiency (71.3 %) and grain protein content (12.6 %) were obtained from Altay-2000 with cultivar x late-season N interaction in the second year. The highest nitrogen use efficiency (14.5 %) was obtained from Gun-91 with cultivar x late-season N interaction; and highest nitrogen utilization efficiency (37.6 %) was determined from Gerek-79 with cultivar x conventional N interaction in the second year.