W perspektywie funkcjonowania Unii Europejskiej, jak również w nawiązaniu do postępujących zmian oraz wyzwań technologicznych, zasadnym wydaje się zastanowienie się nad kwestią zrównoważenia oraz spójnością prowadzonych działań, tak w oparciu o aspekt społeczny, jak i środowiskowy, a także, co oczywiste, pod kątem osiągania sukcesów rynkowych.
 W jaki sposób, biorąc pod uwagę wszystkie istotne kryteria, wypracowywać oraz podtrzymywać wymierne osiągnięcia gospodarcze oraz wynikające z nich wartości dodane w skali międzynarodowej? Celem przedmiotowej pracy jest przedstawienie oraz przedyskutowanie powiązanych z tak postawionym pytaniem uwarunkowań i determinantów, tj. uzasadnionych priorytetów Europy, zagadnień o kluczowym znaczeniu (w tym służących rozwojowi), a także uwarunkowań zewnętrznych, które to kryteria powinny leżeć u podstaw tworzonych na poziomie europejskim polityk. Co więcej, przytoczone kwestie mają przełożenie na aspekty związane z bezpieczeństwem oraz konkurencyjnością Europy, co skutkuje większą zdolnością innowacyjną po stronie różnego rodzaju podmiotów i społeczeństwa jako całości oraz tym samym podniesieniem szeroko pojętego dobrobytu.
 W ramach przeprowadzonych studiów literaturowych ustalono, że wśród priorytetów Europy wyróżnia się gospodarkę cyfrową realizowaną w oparciu o jednolity rynek wewnętrzny, z jednoczesnym uwzględnieniem uwarunkowań zewnętrznych. Do zagadnień o kluczowym znaczeniu zaliczono działania rozwojowe wspierające, w przypadku kapitału ludzkiego, podnoszenie kwalifikacji i umiejętności zawodowych, natomiast gospodarki jako całości – aspekt niskoemisyjności. Zakłada się, że spełnienie tych przesłanek ma przyczynić się do podniesienia szeroko rozumianego bezpieczeństwa oraz konkurencyjności Europy w kontekście globalnym.
 Jednym z priorytetów jest także zapewnienie przestrzeni do funkcjonowania wszystkich podmiotów, niezależnie od ich wielkości oraz skali prowadzonej działalności. Strategia ta miałaby być realizowana w celu osiągnięcia stabilizacji oraz bezpieczeństwa również w wymiarze ekonomicznym, co znalazłoby odzwierciedlenie w szeroko rozumianym dobrobycie.
 Osiągnięcie przytoczonych założeń w znacznym stopniu podniosłoby kompetencje społeczeństwa jako całości pod kątem kreowania innowacji, tak w zakresie planowania, opracowywania, koncepcyjności, jak i finalnie wdrożeń do praktyki gospodarczej. Szczególna wartość przypisywana jest technologiom, zwłaszcza tym związanym z niskoemisyjnością, rozumianym jako siła napędowa i zarazem bufor bezpieczeństwa dla gospodarki jako całości.
 Dopełnienie powyższych uwarunkowań wpłynęłoby na ogólny dobrobyt, w tym związany ze wzrostem zatrudnienia, a także podniesienie konkurencyjności gospodarki europejskiej jako całości. Byłoby to łatwiejsze do osiągnięcia przy zastosowaniu rozwiązań z zakresu sztucznej inteligencji, a także przy wsparciu dedykowanych centrów badawczo-rozwojowych.
Read full abstract