OZET GIRIŞ: Uriner inkontinans; her yasta gorulebilen, kadinlarin yasamini olumsuz etkileyen, depresyon ve toplumdan soyutlanmaya neden olan hijyenik ve sosyal bir problemdir. %15 ila 52 lik prevalans orani ile stres uriner inkontinans en sik karsilasilan inkontinans tipidir. Gerek stres gerekse mikst tip uriner inkontinans gebelik esnasinda gorulebilmekle birlikte, vajinal dogumun pelvik tabanda yol actigi travmayla iliskili olan tipin stres uriner inkontinans oldugu kabul edilmektedir. Artan paritenin stres uriner inkontinans etyolojisindeki onemi hala tartismalidir. Calismamizin amaci, pelvik taban morfolojisi ve fonksiyonu uzerine vajinal dogumun etkisini, perineal ultrasonografi kullanarak arastirmak ve sezaryan ile dogum yapan kadinlarla kiyaslamaktir. MATERYAL VE METOD: Hastalar, 32-39 uncu gebelik haftalari arasinda ve dogum sonrasi 9 uncu haftada olmak uzere iki kez degerlendirildi. Uriner inkontinans varligi, antenatal ve postpartum olmak uzere her iki incelemede sorgulandi. Mesane boynunun lokalizasyonu Schaer ve arkadaslarinin tanimladigi x-y koordinat sistemi kullanilarak yapildi. Gerek dogum oncesi, gerekse dogum sonrasi mesane boynunun valsalva ile sefalokaudal, ventrodorsal ve vektorel olmak uzere uc boyutlu hareketi perineal ultrasonografi ile incelendi. BULGULAR: Olcumler multipar grupta primipar ve sezaryan grubuna gore istatistiksel olarak anlamli duzeyde yuksek olarak bulundu. Ayni hareketler icin primipar grup sezaryan grubu ile kiyaslandiginda ise olcumler primipar grupta istatistiksel olarak anlamli olcude yuksek idi. Dogum sonrasinda stres uriner inkontinansi olan olgular degerlendirildiginde ise, mesane boynunun, hem dogum oncesi hem de dogum sonrasi sefalokaudal, ventrodorsal ve vektorel yondeki hareketi, inkontinans negatif olgulara gore pozitif olanlarda anlamli oranda yuksek bulundu. Mesane boynu ve uretranin anatomik desteginin, vajinal dogumdan etkilendigi bu calismada acik bir sekilde gorulmektedir. Dogum oncesinde mesane boynu mobilitesi, hic dogum yapmayan primigravida ve sezaryen grubu olgularda farklilik gostermezken, en az bir vajinal dogum yapmis olan olgularda artmistir. Dogum sonrasinda ise, vajinal dogum yapmis olgularda, hic vajinal dogum gecirmemis sezaryan grubu olgulara gore mobilite yuksek olarak bulunmustur. GSI dogum oncesi %33 iken dogum sonrasi 9. haftada %51 olarak bulunmus olup, postpartum de novo inkontinans % 47 oranindadir. SONUCLAR: Ileri anne yasi, artmis bebek dogum agirligi ve paritenin postpartum inkontinans icin risk olusturdugu sonucuna varilmistir. ABSTRACT INTRODUCTION: Stress urinary incontinence (SUI), the complaint of involuntary leakage of urine on effort or exertion, or on sneezing or coughing is the most common type of urinary incontinence, which causes depression and social problems in women. The most common type of incontinence is stress urinary incontinence with % 15-52 prevelance. Pelvic floor damage caused by vaginal delivery is one of the main causes of strss urinary incontinence. Increased parity as a cause of incontinence is still a matter of debate. MATERIALS AND METHODS: Patients were first evaluated in 32-39 weeks of pregnancy, and later postpartum 9’th week. Urinary incontinence symptoms were questioned antenatally and postnatally. Bladder neck position was evaluated according to X-Y coordinate system described by Schaer et al. The cephalocaudal, ventrodorsal and vectorial three-dimensional movements of the bladder neck were measured with perineal ultrasonography before delivery and after delivery. RESULTS: Bladder neck movement measurements were higher in the multiparous group, compared to primiparous delivery and elective cesarean delivery group respectively. There was a statistically significant difference between primiparous and cesarean group. Stress urinary incontinence positive group had significantly higher cephalocaudal, ventrodorsal and vectorial mobility both before and after birth evaluation, compared to stress incontinence negative group. The urethral support and pelvic floor strength may be damaged by vaginal delivery. Before delivery, bladder neck mobility was higher in multiparous group, compared to the other two groups. After delivery the mobility was found to be higher in vaginal delivery group compared to cesarean group. Genuine stress incontinence was %31 before delivery and %51 after delivery at 9’th week, so postpartum de novo incontinence was %47. CONCLUSION: Increased maternal age, increased parity and birth weight and existence of incontinence symptoms during pregnancy are risk factors for stress urinary incontinence.