Ergenlik dönemi, bireyin fiziksel, duygusal, sosyal ve bilişsel açıdan önemli değişimlerle karşılaştığı bir süreçtir. Gençlerin duygusal denge, kendine güven, kimlik gelişimi, sosyal ilişkiler ve stresle başa çıkma gibi alanlarda olumlu bir durumda olmaları psikolojik iyi oluşları ile ilgilidir. Ergenlik dönemi genellikle kimlik arayışının yoğun olduğu bir dönemdir. Ergenler, dinî kimliklerini araştırabilir ve bu süreçte kendilerini daha iyi anlayabilirler. Din ve dindarlık, gençlerin bu süreçteki psikolojik iyi oluşlarını etkileyebilmektedir. Bu araştırmada, psikolojik iyi oluş ve dindarlık arasındaki ilişkinin ergen örnekleminde, betimsel ve ilişkisel olarak incelenmesi amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda öncelikle literatür taraması yapılarak psikolojik iyi oluş ve dindarlık kavramları ile ilgili giriş kısmı oluşturulmuştur. Sonrasında ise veri toplama amacıyla belirlenen Psikolojik iyi oluş ve dindarlık ölçekleri 13-18 yaş aralığındaki 1356 ergenden oluşan örneklem grubuna uygulanmış, elde edilen verilerin analizi yapılmıştır. Yapılan analizler sonucunda ergenlerin psikolojik iyi oluş ve dindarlık ortalamalarının yüksek olduğu tespit edilmiştir. Psikolojik iyi oluş düzeyi açısından 7. fınıf öğrencilerinin en yüksek ortalamaya, 8. Sınıf öğrencilerinin en düşük ortalamaya; dindarlık düzeyi açısından ise 7. fınıf öğrencilerinin en yüksek ortalamaya 10, 11 ve 12. Sınıf öğrencilerinin en düşük ortalamaya sahip olduğu tespit edilmiştir. Okul türüne göre Fen Lisesi ve Anadolu Lisesi öğrencilerinin en yüksek psikolojik iyi oluş ortalamasına sahip olduğu görülmektedir. Anadolu İmam-hatip Lisesi öğrencileri en yüksek dindarlık düzeyine sahipken, Fen Lisesi öğrencilerinin en düşük dindarlık ortalamasına sahip olduğu bulunmuştur. Demokratik anne-baba tutumuna sahip ergenlerin psikolojik iyi oluş ve dindarlık düzeylerinin daha yüksek olduğu görülmüştür. Ayrıca ergenlerin psikolojik iyi oluş ve dindarlık düzeyleri arasında pozitif yönlü anlamlı ilişki bulunmuştur.
Read full abstract