Zrzeczenie się apelacji przez obrońcę węzła małżeńskiego sądu apelacyjnego (kan. 1636 § 2)

Abstract

Artykuł porusza zagadnienie zrzeczenia się apelacji przez obrońcę węzła małżeńskiego sądu apelacyjnego, która została wniesiona przez obrońcę węzła małżeńskiego sądu pierwszej instancji. Jest to problem dyskutowany obecnie w związku z reformą procesu małżeńskiego dokonaną w 2015 r. Problematykę tę należy zawsze rozważać w kontekście specyfiki kanonicznego procesu małżeńskiego, jak również w kontekście odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym także mając na względzie wymiar społeczny wydanego wyroku kościelnego, który winien ukazać prawdę na temat zaskarżonego małżeństwa. Nie ulega wątpliwości, że zrzeczenie się apelacji przez obrońcę węzła małżeńskiego sądu apelacyjnego wniesionej przez obrońcę węzła małżeńskiego sądu pierwszej instancji, wobec przedstawionych w artykule, w sposób bardzo syntetyczny, argumentów historycznych, prawnych i doktrynalnych, wydaje się być czymś wyjątkowym i nie może nigdy prowadzić do powstania niesprawiedliwości w kościelnym sądownictwie, zwłaszcza w sprawach małżeńskich. To przecież obrońca węzła małżeńskiego sądu pierwszej instancji zna sprawę od samego jej początku, śledził jej rozwój oraz przedstawiał swoje uwagi, łącznie z wniesioną apelacją do sądu kościelnego drugiej instancji, stąd też taka apelacja winna być traktowana w sposób jak najbardziej odpowiedzialny. Wskazane w artykule argumenty wynikające z obowiązującego prawa, magisterium biskupów rzymskich, stanowiska doktryny kanonistycznej, wskazują, że odrzucenie apelacji przez obrońcę węzła małżeńskiego sądu apelacyjnego wniesionej przez obrońcę węzła małżeńskiego sądu pierwszej instancji powinno być czymś naprawdę wyjątkowym i bardzo dobrze uzasadnionym. Mimo istnienia wskazanej możliwości prawnej, Autor artykułu opowiada się, aby w praktyce sądowej Kościoła analizowana norma kanoniczna nie była stosowana, przede wszystkim, z tego powodu, że została ona promulgowana, kiedy istniał obowiązek wydania dwóch wyroków pozytywnych celem zawarcia nowego małżeństwa w Kościele. Sytuacja zmieniła się po 2015 r., stąd też pojawiają się postulaty nowelizacji kan. 1636 § 2.