Yahudilerin Üstünlük İddialarının Yahudi Kutsal Metinlerindeki Dayanakları

Abstract

Tarih boyunca kendini, aile, kabile, aşiret veya ırkını diğer insanlardan üstün gören ve onlara karşı, üstün olma duygusuyla hareket edip davranış geliştiren kişiler olmuştur. Kendini üstün görmenin ilk örneği, şeytanın Âdem’e karşı üstün olduğunu iddia ederek isyan etmesi ve neticede yüksek konumunu kaybetmesidir. Takip eden dönemde Âdem’in iki çocuğu arasındaki üstünlük iddiasının, birinin ölümü ile neticelendiğini görüyoruz. İnsan tabiatında bulunan üstün olma arzusu, Rönesans ve Reform hareketlerinden sonra -özellikle batı toplumlarında- daha geniş bir alana yayılarak ulus temelinde devletlerin kurulmasına sebep olmuştur. Günümüz dünyasında da bir kısım insanların diğerlerinden üstün olduğunu iddia eden yaklaşımlar mevcuttur. Hatta mensuplarını kast sistemi ile ayıran, sadece bir millete özel olup onun mutluluğunu sağlamayı hedefleyen dinler dahi vardır. Ancak Yahudilikten başka, bir ırkın üstünlüğünü ve diğerleri üzerindeki egemenliğini bariz bir şekilde ifade eden bir din yoktur. İsrâiloğullarını Tanrı’nın seçilmiş halkı olarak gören Yahudiler bu kanaatlerine Hz. Nûh döneminde meydana geldiği iddia edilen ve Tevrat metninde bulunan bazı olayları gerekçe gösterirler. Bu çalışma Tevrat metnini merkeze alarak söz konusu üstünlük iddiasının sebeplerini ortaya koymaktadır. Çalışmada Yahudi kutsal kitabı Tanah esas alınmış ayrıca konu hakkında yazılan eski ve yeni çalışmalardan da istifade edilmiştir.