Abstract
Artykuł podejmuje tematykę charakteru prawnego i miejsca prawa sportowego w strukturze prawa międzynarodowego. Obejmuje rozważania nad typami źródeł prawa, zakresem przedmiotowym i podmiotowym (instytucjonalnym) prawa sportowego na poziomie międzynarodowym, porusza kwestię konieczności usystematyzowania terminologii w zakresie takich pojęć, jak ‘międzynarodowy porządek’ i ‘system sportowy’. Autor podejmuje próbę przybliżenia definicji terminu lex sportiva, a także prezentuje wybrane uwagi i obserwacje na temat jego klasyfikacji jako, odpowiednio, prawa międzynarodowego, transnarodowego, globalnego i ponadnarodowego. W końcowej części argumentuje za opisem lex sportiva w kategoriach globalnego prawa administracyjnego i wskazuje na jego innowacyjne cechy, mogące stanowić potencjalnie atrakcyjną modelową propozycję lex ferenda nowego prawa globalnego.
Highlights
Czy lex sportiva może być zatem określona mianem prawa globalnego? Czy i jak różni się to pojęcie od bliskiego mu, a nawet często używanego zamiennie „prawa transnarodowego” i dlaczego używanie przymiotnika „międzynarodowy” niekoniecznie jest adekwatne w kontekście przedmiotu tej analizy? Jak zauważa Roman Kwiecień, „pojęcie prawa transnarodowego jest najszerszym
W przypadku lex sportiva pojęcie prawa globalnego oddaje lepiej daleko posuniętą autonomię, wyrażającą się choćby w quasi-konstytucyjnych i doktrynotwórczych orzeczeniach CAS34 oraz podkreśla zdecydowanie priorytetowe znaczenie regulatorów o genezie ponadnarodowej przed źródłami narodowymi czy międzynarodowymi w tradycyjnym znaczeniu
The article presents the legal nature and place of sports law within the structure of international law. It reflects on the types of sources of law, the objective and subjective scope of sports law at the international level, as well as raises the question of the need to systematise the terminology as far as concepts such as international sports order and international system of sports are concerned
Summary
Międzynarodowy normatywny system sportowy tradycyjnie postrzegany jest jako zasadniczo prywatnoprawny w swoim charakterze, a nawet, posługując się inną terminologią – pozarządowy. Z którymi mamy do czynienia w odniesieniu do sportu na poziomie ponadnarodowym, niewątpliwie na pierwszy plan wychodzą normy prawne; jak wskazano powyżej, poza normami tworzonymi autonomicznie chociażby przez organizacje pozarządowe ruchu olimpijskiego, w skład porządku sportowego wchodzą bez wątpienia normy ogólnego prawa międzynarodowego publicznego, określane mianem ius commune. Jako przykłady należy tutaj wymienić chociażby Międzynarodową konwencję o zwalczaniu dopingu w sporcie z 19 października 2005 r.20, natomiast z istotnych dla systemu sportowego ogólnych źródeł prawa międzynarodowego nieodnoszących się jednak wyłącznie lub szczegółowo do problemów sportu, wskazać należy kluczową dla efektywności orzeczeń CAS Konwencję o uznawaniu i wykonywaniu zagranicznych orzeczeń arbitrażowych sporządzoną w Nowym Jorku 10 czerwca 1958 r.
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
