Wartość diagnostyczna wideokapilaroskopii łożyska okołopaznokciowego i testu hsCRP w ocenie subklinicznego zapalenia naczyń u młodocianych pacjentów z objawem Raynauda

Abstract

<b>Wstęp: </b>Wideokapilaroskopia wału przypaznokciowego umożliwia ocenę strukturalnych zaburzeń mikrokrążenia obwodowego u pacjentów z zespołem Raynauda (ZR). <br /> Zwiększenie stężenia białka C-reaktywnego, oznaczanego metodą wysokiej czułości (<i>high sensitivity C-reactive protein</i> – hsCRP), jest natomiast uznanym wyznacznikiem zapalnej aktywacji lub dysfunkcji śródbłonka naczyniowego w wielu schorzeniach z autoimmunizacji, a także w miażdżycy, zwłaszcza w jej przedklinicznym stadium. <br /> <b>Cel pracy:</b> Ocena zmian kapilaroskopowych w odniesieniu do czasu trwania objawu Raynauda oraz analiza zależności pomiędzy stężeniem hsCRP a ilościowymi i jakościowymi zaburzeniami mikrokrążenia obwodowego u dzieci i młodzieży z ZR. <br /> <b>Materiał i metody:</b> Analizie poddano 144 pacjentów (104 dziewczęta i 40 chłopców) w średnim wieku 16,07 ±3,66 roku, u których co najmniej dwukrotnie wykonano badanie kapilaroskopowe. Badanych podzielono na 3 grupy w zależności od czasu trwania objawu Raynauda ( 2 lat, 2–5 lat i > 5 lat). Badania przeprowadzano przy użyciu kapilaroskopu STEMI 2000 Firmy ZEISS. Pomiarów kapilar dokonano za pomocą programu komputerowego NIS-Elements D2.30 Nikon Corp. Japan. Pętle kapilar szersze niż 50 µm uznano za poszerzone. U 59 pacjentów z obecnymi nieprawidłowymi wzorami mikronaczyń i stwierdzonymi niskimi klasycznymi wskaźnikami zapalnymi oznaczono hsCRP metodą immunoturbidymetryczną przy użyciu HITACHI 912. <br /> <b>Wyniki</b>: Wtórny ZR rozpoznano u 43 pacjentów (39,8%), a pierwotny objaw Raynauda (PR) u 101 (70,2%) osób. Zaburzenia w obrazach kapilaroskopowych były bardziej nasilone u pacjentów z dłuższym czasem trwania choroby (p < 0,01). Średnie stężenie hsCRP (0,44 ±0,47 mg/dl) istotnie dodatnio korelowało z wiekiem pacjentów i czasem trwania ZR. Średnia szerokość ramienia tętniczego (35,4 ±11,4 µm) i żylnego (45,3 ±26,5 µm) istotnie dodatnio korelowały ze średnim stężeniem hsCRP (p < 0,05).<br /> <b>Wnioski</b>: U pacjentów z zespołem Raynauda stwierdzenie zaburzeń strukturalnych mikronaczyń w badaniu kapilaroskopowym jednocześnie ze zwiększonym stężeniem hsCRP sugeruje obecność subklinicznego vasculitis, z możliwą aktywacją śródbłonka. <br /> Dalsze badania strukturalnych i czynnościowych zaburzeń mikrokrążenia u pacjentów z wtórnym ZR mogłyby wspomóc działania ukierunkowane na hamowanie prozapalnej i prozakrzepowej aktywacji śródbłonka.