W transkulturowym świecie edukacji – analiza kompetencji polskich studentów w konfrontacji z wyzwaniami programu Erasmus+.

Abstract

Teza. Polscy studenci biorący udział w programie Erasmus+, posiadają deficyty w zakresie kompetencji miękkich. 
 Omówione koncepcje. Opierając się na koncepcji Wrażliwości Międzykulturowej (Bennet, 1998), przeanalizowano wypowiedzi studentów zebrane wśród polskich uczestników programu Erasmus+ pod kątem posiadanych przez nich kompetencji miękkich oraz ich braków, które sami wskazali. Ponadto, korzystając z dostępnych danych dotyczących liczby uczestników programu Erasmus+, wyekstrahowano najważniejsze dla nich umiejętności. Bazując na koncepcji dotyczącej tożsamości kulturowej (Boski, 2010) oraz różnic wynikających z odmiennych kultur, w których europejska młodzież poddaje się edukacji, dostrzeżono potrzebę przeprowadzenia zajęć dokształcających w zakresie kompetencji miękkich polskich studentów. 
 Wyniki i wnioski. Analiza wypowiedzi, będących inspiracją do podjęcia dalszych działań związanych ze stworzeniem nowych strategii i unikatowego podejścia względem studentów decydujących się na wymianę międzynarodową, wykazała, że zdecydowana większość respondentów nie otrzymała odpowiedniego przygotowania związanego z kompetencjami miękkimi. Jako najbardziej pożądane, respondenci wymieniali takie kompetencje jak: odporność na stres, łatwość nawiązywania relacji/znajomości czy pewność siebie. Studenci wymieniali również wyzwania, które są dla nich najbardziej wymagające podczas wymiany w innym kraju. Patrząc na wyniki sondy przeprowadzonej wśród uczestników wymiany międzynarodowej oraz danych zebranych w grupie kilku tysięcy studentów (Joanna Dąbrowska-Resiak, 2015), można dostrzec nowy obszar do rozwijania, jakim jest deficyt kompetencji miękkich wśród polskich studentów. 
 Oryginalność/wartość poznawcza podejścia. Zgromadzone informacje i wiedza pozwolą na skonstruowanie warsztatów, dzięki którym będzie można lepiej przygotować polskich studentów do kolejnych edycji programu Erasmus. Korzystając z podejść różnych teoretyków, jak np. Bhawuk, Bennet czy Pinto, można tworzyć warsztatowe formy pracy z młodzieżą, dzięki którym poprzez wzbogacenie posiadanych kompetencji będzie można wpłynąć na redukcję stresu przed wyzwaniami innego systemu edukacji. Umożliwia to tym samym studentowi bardziej efektywne skupienie się na czerpaniu korzyści z wymiany, ograniczając niepewność i napięcie związane z brakami w jego kompetencjach miękkich.