Violence and the Impotence of Violence According to Arendt

Abstract

Şiddet, gerek bireysel hayatta gerekse toplumsal hayatta sistematik veya simgesel olarak uygulanmaktadır. Birçok farklı tanımı kapsayan şiddet olgusu bireye uygulanan fiziksel bir durumu içerdiği gibi ekonomik ve politik sistemler tarafından uygulanan her türlü zarar verici eylemleri de kapsamaktadır. Literatürde şiddet ile ilgili birçok farklı tanıma rastlamak mümkündür. Bu tanımların genel özelliği şiddeti ortaya çıkaran bireysel ve toplumsal nedenler üzerinden bir genellemeye vardıkları görülmüştür. Bu genellemelerin ortak özelliği şiddetin zarar verici negatif yönleri üzerinde yoğunlaşmış olmalarıdır. Şiddet üzerine yapılan literatür taramasında şiddet olgusunun birçok farklı yönlerinin ele alındığı ancak şiddetin keyfiliği üzerine bir boşluğun olduğu görülmüştür. Bu boşluk Arendt tarafından doldurulmuştur. Şiddetin herkesin gözü önünde ve ortalıkta olduğunu söyleyen Arendt’e göre şiddetin toplumsal ve kültürel bir tarihi vardır. Tarihte yaşanmış toplumsal olaylar üzerinden bir şiddet analizinde bulunan Arendt bu bağlamda diğer sosyal bilimcilerden farklı ve özgün bir şiddet analizi geliştirmiştir. Arendt’ın iktidar, güç ve kuvvet kavramları üzerinden geliştirdiği tanımlaması şiddetin toplumsallığına vurgu yapmaktadır. Ayrıca şiddet olgunun genişlemesi ve sistematikleşmesi için gücü elinde bulunduranların güçsüzler karşısında keyfiliğine dayandığını ortaya koymuştur. Dolayısıyla onun tanımında özellikle vurguladığı keyfilik diğer sosyal bilimcilerden ayrışmaktadır. İktidarların kendi otoritelerini ayakta tutabilmek içinde sıkça kullanılan şiddet ulus-devlet tanımlarında da devletin meşru araçlarından biri olarak kabul edilmiştir. Bu kapsamda makalede Arendt tarafından keyfilik ekseninde yeniden bir tanımlamaya gidilen şiddetin diğer sosyal bilimcilerden farklı vurguları üzerinde durulmuştur. Şiddetin biçimleri ve sınırları Arendt’in yorumları ile sınırlandırılmış ve diğer sosyal bilimcilerin tanımları ile karşılaştırılmıştır.