Uşak İli Sert Çekirdekli Meyve Üreticilerinin Fitopatolojik Sorunlara Yaklaşımlarının Belirlenmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı, Uşak ili sert çekirdekli meyve (çoğunlukla kiraz ve vişne) üretiminde üreticilerin karşılaşmış oldukları fitopatolojik sorunlar, tarımsal ilaç kullanımında üreticinin eğilimleri ve çevreyle olan ilişkilerini belirlemektir. Araştırma alanını Uşak ili Merkez, Sivaslı, Banaz ve Eşme ilçe merkezleri, bunlara bağlı köy ve mahalleler oluşturmuştur. Araştırmada kullanılan veriler 100 sert çekirdekli meyve üreticisinden yüz yüze anket yöntemiyle elde edilmiştir. Anket verileri 2019 yılı üretim sezonunu kapsamaktadır. Çiftçi kayıt sisteminden (ÇKS) üretimin yoğun olduğu yerlerden rastgele seçilen 100 üreticiye 33 soru yöneltilmiş ve verilen cevaplar değerlendirilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, ilaçlamaya karar vermede kişinin kendi bilgileri ile ilaçlama yaptığını ortaya koymaktadır. Araştırmaya katılan üreticilerin % 39’u ilkokul mezunu, % 47’si 31 yıldan daha uzun süredir yetiştiricilik yapmakta, % 40’ı 1-10 dekar arasında yetiştiricilik yapmaktadır. Ayrıca üreticilerin % 69’u kiraz yetiştiriciliği ile uğraşmaktadır. Yetiştiricilerin % 58’i ara tarım yapmakta, en fazla domates, biber ve patlıcan yetiştiriciliği yapmaktadır. Yetiştiricilerin %54’ü düzenli olarak ilaçlama yapmaktadır. Bitki koruma ürünleri ile ilgili kurs alan üretici % 8’i aşmamaktadır. Pestisit kullanımı çevreyi kirlettiği algısı mevcut olup, ancak mücadeleyi daha önemli bulan üreticiler % 45’i oluşturmaktadır. Araştırmada üreticilerin sorulara verdikleri yanıtlar ile oluşturulan gruplar arasındaki istatistiki ilişkiyi tespit etmek için ki-kare analizi uygulanmıştır. Buna göre üreticilerin bir hastalık, zararlı ve yabancı otu gördüğünde ilaçlama yapma durumu bağımlı değişken olurken, sosyo-demografik yapısı, tarımsal üretim ve tarımsal ilaç kullanım özellikleri bağımsız değişken olup, bu gruplar arasındaki olası istatistiki ilişki ki-kare analizi ile test edilmiştir.